" လြမ္းပို "
ေရ႔ွကေန ငိုက္စိုက္ငိုက္စိုက္နဲ႔သြားေနေသာ ကေလးငယ္က သူ႔ကိုလွည့္ၾကည့္လာ၏။ ထို႔ေနာက္ သူ႔လက္ထဲက စာအုပ္အထပ္ႀကီးျမင္ေတာ့ ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ ဆြဲယူေလ၏။
" မဟုတ္ဘူး ... ဆရာက သားကို စာအုပ္ကူသယ္ခိုင္းမို႔ မဟုတ္ပါဘူး .."
ကေလးငယ္၏လက္ထဲက စာအုပ္အထပ္လိုက္ႀကီးကို ျပန္ဆြဲယူကာ အသည္းအသန္ေျပာရ၏။ သူ႔လက္ထဲစာအုပ္ေတျြပန္ေရာက္တာနဲ႔ လြမ္းပိုဟာ ခ်ာကနဲ လွည့္ထြက္သြားေခ်ၿပီ။
" လြမ္းပို "
" ... "
ေခါင္းကေလးလည္လာေသာ ကေလးငယ္ေလးက မ်က္ႏွာေသႏွင့္။ အရယ္အၿပံဳးလည္းမရိွေပ။ ထို႔အျပင္ အနည္းငယ္လည္း မ်က္ေမွာင္ႀကံဳ႔ေနသလို။ ေနပါၪီး။ သူကပဲ ဒီကေလးကို တမင္လိုက္ရစ္ေနမိၿပီလား။
" ၿမိဳ႔နယ္ စာစီစာကံုးၿပိဳင္ပြဲရိွတယ္ .. သားၿပိဳင္မယ္ဆိုရင္ ဆရာ့ဆီ လာစာရင္းေပးလို႔ ေျပာမလို႔ပါ .. တျခားအေသးစိတ္သိခ်င္ရင္ သားတို႔အတန္းပိုင္ကို ေမးလိုက္ "
" ဆုရမွာလား "
" အင္း ရမွာေပါ့ "
" ဟုတ္ "
ေခါင္းေလးညိတ္ျပကာ ခ်ာကနဲလွည့္ထြက္သြားသည့္ ကေလးငယ္ကို သူ႔မွာသာအေၾကာင္သားၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။ ဒီကေလးက အနည္းငယ္ေတာ့ အရိုအေသတန္သည္။
ဆရာတစ္ေယာက္ကို မၾကည္သလို ၾကည့္သြားခဲ့သည္ေလ။ ဒီလိုေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူးမလား။
အိမ္စာထပ္ထားေသာစာအုပ္တစ္ထပ္ႀကီးကို အခန္းထဲသယ္လာရင္း ခံုေပၚစာအုပ္ေတြတင္ကာ လူပါဝင္ထိုင္လိုက္၏။ အနည္းငယ္ အသံက်ယ္သြား၍ထင္သည္။ အခန္းတြင္းမွ ဆရာဆရာမမ်ားက သူ႔ထံလွည့္ၾကည့္လာ၏။
" ... "
ေတာင္းပန္ၿပံဳးေလးၿပံဳးျပကာ ေခါင္းေလးညိတ္ျပရင္း အိမ္စာစာအုပ္ေတြသာ အမွတ္တိုက္ဖို႔ ျပန္ၾကည့္လိုက္ပါေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ဆရာပိုက္ေထြးတစ္ေယာက္ မၾကာေသးခင္က ျဖစ္ခဲ့သည့္ မေက်မလည္မႈမ်ားကို ေမ့သြားေလေတာ့၏။
ထည့္ယူလာသည့္ထမင္းဘူးကေလးကို ဖြင့္ေတာ့ မနက္ကအခ်ိန္မရ၍ ညကက်န္သည့္ ခရမ္းသီးႏွပ္ကေလးကို ထည့္ယူလာမိသည္မွာ တကယ္ကိုငါးပါးေမွာက္ေခ်သည္။
YOU ARE READING
လွမ်းပို(Completed)
Romanceအချစ်နှင့်သိက္ခာ မာနနဲ့သစ္စာ တရားသဖြင့် ယှဥ္ပြိုင်ကြရအောင်
