မင္း!...[COMPLETED]

•3•

"ပူတုန္းေလးေသာက္လိုက္ဦး hyung
ျပန္လာကတည္းကဘာမွမစားရေသးဘူး
မလား..."

"အင္း..."

"သူကလူေကာင္းေရာဟုတ္ရဲ႕လား hyung ရယ္.....ဝတ္ထားတဲ့ပံုစံနဲ႔ရလာတဲ့ဒဏ္ရာက....ဟင္း......."

ကုတင္ေပၚကလူအားၾကည့္ကာကြၽန္ေတာ့္
အားအျပစ္တင္ေနေသာအငယ္ေကာင္...

"Hyung လဲေတြးမိပါတယ္.....
ဒါေပမယ့္ သူကလူနာမလား..hyung
အေနနဲ႔ဒီတိုင္းပစ္မထားခဲ့သင့္ဘူးထင္လို႔..."

"ဒီလိုဆုိရင္ေတာင္ ေဆးရံုကိုလွမ္း
အေၾကာင္းၾကားေပးလိုက္ရင္ျဖစ္ေနၿပီမလား.."

"ဒါေပမယ့္ သူကအငယ္ေျပာသလိုမ်ိဳး
လူေကာင္းတစ္ေယာက္မဟုတ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္
သူအတြက္အခက္အခဲျဖစ္မွာစိုးလို႔ပါ.."

"အဲဒါနဲ႔ပဲ hyung ကသူ႔ရဲ႕အခက္အခဲ
ႀကီးကိုကိုယ္စားယူေပးခ်င္တယ္ေပါ့
ဟုတ္လား...hyung ဘက္ကိုလည္း
ျပန္ၾကည့္ပါဦး....ဒီလိုမေကာင္းတဲ့သူနဲ႔
ပတ္သတ္မိလို႔ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ hyungပါ
ေနရင္းထိုင္ရင္းအမႈပတ္သြားႏိုင္တယ္ေနာ..."

"မျဖစ္ေသးတာေတြကိုေတြးပူမေနစမ္းပါနဲ႔
အငယ္ရာ....အသက္တစ္ေခ်ာင္းကယ္ေကာင္းပါတယ္...."

"ဟင္း.....ဟုတ္ပါတယ္ hyung က
အႀကီးဆိုေတာ့လုပ္ခ်င္သလိုသာလုပ္ေပါ့
ဟုတ္ၿပီလား...ကြၽန္ေတာ္ဘာမွမေျပာ
ေတာ့ဘူး..."

ခပ္ရြဲ႕ရြဲ႕စကားလံုးေတြသာေရြးေျပာသြားရင္း
ထြက္သြားၿပီျဖစ္တဲ့အငယ္ေကာင္...။
သူေျပာလဲေျပာခ်င္စရာဆိုေပမယ့္
ဘယ္တတ္ႏိုင္မွာလဲ...ကိုယ္ကေခၚလာၿပီးၿပီ
ပဲသူေျပာလဲခံလိုက္ရံုေပါ့..။
အင္း.....သူေျပာသလိုေနာက္ဆက္တြဲ
ေတြေတာ့ျဖစ္မလာဖို႔ေမ်ွာ္လင့္ရတာပဲ....။

°°°°°
မ်က္ခြံေတြခပ္ေလးေလးပြင့္လာတာနဲ႔အမ်ွ
အလင္းေရာင္ေရးေရးေလးကိုျမင္လိုက္
ရသည္...။
မ်က္ခြံအျပည့္ပြင့္သြားခ်ိန္မွာစူးခနဲဝင္ေရာက္
လာတဲ့ခပ္စူးစူးအလင္းေရာင္ေၾကာင့္
မ်က္ခံုးေတြပါက်ံဳ႕ကာမ်က္ခြံျပန္လည္ပိတ္
သြားရသည္...။
တေအာင့္အၾကာမွာေတာ့မ်က္ခြံေတြကို
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပင္ဖြင့္ႏိုင္ခဲ့သည္...။