Zo blij als ik gisteren was, zo verdrietig ben ik nu. Hoe kon ik gisteren blij zijn geweest? Ik sta weer voor de spiegel en kijk naar mezelf. Is dit echt wie ik ben? Ik had net een poging gedaan tot staart maken, het is niet gelukt. Hoe kon ik gisteren blij zijn geweest? Ik snap het gewoon niet. Verdrietig en boos loop ik naar beneden. Ik kijk mijn moeder aan, ze zit aan de keukentafel. Als ze naar me kijkt weet ze al hoe laat het is. Ik ga huilend bij mijn moeder op schoot zitten. 'Ik wil dit niet meer.' Mijn moeder kijkt me aan. Ook zij moet nu huilen. Als ik ben bijgekomen eet ik mijn ontbijt en ga ik weer naar boven. Ik doe mijn staart opnieuw. Het is nog steeds geen mooie staart, maar ik vind het wel goed. Ik doe mijn oordopjes in en ga naar school.
Op school ben ik chagrijnig, maar ik wil niet iemand anders dag verpesten. Ik doe mijn best om de dag door te komen. Het lukt me ook nog. Geen gekke opmerkingen, geen verdriet en geen tranen. Gelukkig liep mijn dag toch nog een soort van goed af.
YOU ARE READING
Hoe alopecia haar leven op de kop zette
Non-FictionHallo! Dit boek gaat over een meisje genaamd Mirjam. Ze krijgt te maken met alopecia. Zij neemt jou in dit verhaal mee over hoe haar traject met alopecia verliep. Credits naar @lowalowa1 voor het maken van de cover!
