Daar loop ik dan. Buiten met mijn moeder, nadat mijn moeder iets heel geks heeft gezegd. Er spoken verschillende vragen door mijn hoofd. Heb ik wel alopecia? Heb ik nooit alopecia gehad?
Ik neem je even terug naar 10 minuten geleden. We lopen terug vanaf achterin het dorp over het fietspad richting mijn huis. Mijn haar zit in de weg, ik heb tenslotte nog veel korte plukken aan de voorkant. Ze waaien telkens in mijn ogen, maar dat laat mij ook weer beseffen hoe blij ik mag zijn met mijn haar.
Terwijl ik aan mijn hoofd jeuk (er zijn tenslotte weer schilfers op mijn hoofd) zegt mijn moeder: 'Ik dacht daar laatst aan. Misschien ligt het allemaal wel aan dat spul.' 'Hoe bedoel je, dat kan toch geen kwaad?' 'Ik weet het ook niet', zegt mijn moeder. 'Wow, ik heb hier nog nooit eerder aan gedacht. Het kan natuurlijk wel. Op die plekken waar het kaal geworden is, had ik altijd het meeste jeuk.' 'Ja, daarom juist', vertelt mijn moeder. Vol ongeloof loop ik naast mijn moeder. Hoe had ik hier nooit aan kunnen denken? Waarom is dit nog op de markt? Ik snap dat ik al slechtere haarzakjes had, doordat alopecia in onze familie speelt, maar waarom?
Ik heb misschien nooit alopecia gehad. Heb ik gelogen? Nee, een specialist vertelde me dat ik alopecia heb. Ik weet het even niet meer.
*
Ik lig natuurlijk weer wakker van vanmiddag. Ik had er gewoon nog nooit over nagedacht. Nu lig ik hier. Met jeuk aan mijn hoofd waar ik niks meer op durf te smeren. Stel mijn moeder heeft gelijk. Dat kan niet. Of wel?
YOU ARE READING
Hoe alopecia haar leven op de kop zette
Non-FictionHallo! Dit boek gaat over een meisje genaamd Mirjam. Ze krijgt te maken met alopecia. Zij neemt jou in dit verhaal mee over hoe haar traject met alopecia verliep. Credits naar @lowalowa1 voor het maken van de cover!
