LEYNEM +18

"43

Satır aralarına yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın!

•Duman; Aman Aman•

İlerden bir hışırtı duyunca Eymen ayağa kalkmaya çalıştı. "Sen kalkmıyorsun." dedim ve kafasını koyacak bir şey aradım. İlerde büyük bir taş görünce uzanarak almaya çalıştım. Gözüme gelen ışıkla kafamı direkt yana çevirdim.

"Komiserim burdalar!"

Eymen'e baktım. Anlamaya çalışıyor gibiydi. Melih elime geçince kimse onu kurtaramazdı artık.

~

Bir kaç polis yanımıza gelirken şaşırmış duruyorlardı.

Başka bir poliste yanımıza gelince "Ambulansı arayın!" Diye bağırdı. Hemen herekete geçerlerken üç kişi Eymen'i tutup kaldırmaya çalıştı.

Sonunda kaldırdıklarında biri yanıma gelip beni de kucağına aldı. Sesler ninni gibi geliyordu. Mavi kırmızı ışıkta gözüm acıyordu. Kurtarmıştım Eymen'i. Tek istediğim evimize gidip uyumaktı.

Yorgunluk bütün vücudumu sararken son kez Eymen'e baktım. Sedeyeye yatırıyorlardı. Güvende olduğunu bildiğimden kendimi boşluğa bıraktım.

_

Gözlerimi yavaş yavaş açarken tam önümde duran birini fark ettim. Bulanık görüyordum. Kaşlarımı çatıp gözümü bir kaç defa açıp kapattım.

Barmen?

"Günaydın kahraman!" Diye neşeyle bağırdı. Bilincim iyice açılırken ben hala yorgundum ve uyumak istiyordum. "Bağırmasana kulağının dibinde." Çocuğun da sesini duyunca iyice kendime gelmiştim.

"Eymen nerde? Nasıl?" Doğrulmaya çalışırken karnıma ağrı girmişti. Barmen kafasıyla sağ tarafı işaret edince bende baktım. Eymen yanımda yatıyormuş ya. Bacaklarımı aşağı indirip ayağa kalkmak için doğruldum.

Anında odaya doktor girince sinirle bana baktı. "Eylem ! Neden kalkıyorsun?" Şaşkınlıkla doktora baktım."Kendimi iyi hissediyorum. Eymen nasıl?" Diye sordum aceleyle.

Yanıma gelip karnımdan bastırarak yatağa geri yatırdı. "Sen iyi değilsin. İç organların aşırı zarar görmüş durumda. Kalkma yerinden!" Diye uyardı.

"Eymen nasıl?" Diye sordum tekrar. "Kocanın durumu senden iyi. 15 dakikaya uyanır. Geçmiş olsun." Benden iyi mi? Nasıl benden iyi olabilirdi ki.

Barmene baktım. "Polislere noldu?" Sıkıntıyla nefes verip "Sen içeri girdikten sonra biz aradık polisi. Gelmesi uzun sürdü ama. İlk baştaki olay da yanlış anlaşılmaymış." Bütün bunlarla bizim için uğraşmışlardı yani. "Sana güvenmediğim için kusura bakma. Ama bende haklıydım." Gülümseyip "Önemli değil be! Hem sen kurtardın ya kocanı onu düşün." dedi. Gülümseyip yana baktım.

Çok yorgun görünüyordu.

Aklıma Çınar gelince hızla barmene döndüm. "Sana verdiğim numarayı ne yaptın?" Eve girmeden önce Çınar'ın numarasını vermiştim arasınlar diye. Ama ortalıkta Çınar gözükmüyordu.

Kafasını kaşıyıp "O da hastanede. Yanında da bir kadın var." dedi. Ne? Kaşlarımı çatıp "Neden hastanede? Ne olmuş sordun mu?" diye hızlı hızlı sordum.

"Sordum. Ama yanındaki kadın bir şey anlatmadı. Durumu Eymen'in ki gibi. Ama daha iyi sanki bana öyle geldi. " Benim kesin ayağa kalkmam lazımdı. Barmene yaklaşıp "Beni onların yanına götüreceksin." Dedim. İki adım geri çekilip "Hayatta yapmam. Doktor tehdit etti beni." dediğinde öldürücü bakışlarımı üzerine yollarken pes edip yanıma geldi.