လင္းက လက္တြင္ ကိုင္ထားေသာ ေရခြက္ထဲမွ ေရကို ေမာ့ေသာက္လိုက္ၿပီးေသာ အခါ ခြက္ကို ေဘးမွ ခုံေပၚသို႔ ျပန္တင္လိုက္သည္။ ျမတ္ဝန္းညီက ထိုခြက္ ထဲသို႔ ေရထပ္ထည့္ကာ လင္းအားထပ္ေပးသည္။
"ညီညီက ႐ြဲ႕တာလား"
"မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ"
႐ုတ္တရက္ ၾကားလိုက္ရေသာ အသံမ်ားေၾကာင့္ ျမတ္ဝန္းညီသည္ အာ႐ုံစိုက္မိလိုက္သည္။
"ဒါေဆး႐ုံပါ၊ ဒီလိုေတြ မလုပ္ပါနဲ႔"
"အဲ့အေကာင္ ဘယ္မွာလဲ၊ အခု ထြက္ခဲ့ "
ထိုအသံမ်ားကို ၾကားေသာ အခါ ျမတ္ဝန္းညီက လင္းကို စိုးရိမ္စြာၾကည့္သည္။ လင္းက ခုတင္ေပၚမွ ခ်က္ခ်င္းဆင္းလာၿပီး အျပင္ဘက္သို႔ထြက္လာသည္။
" လင္း စိတ္ထိန္းပါဦး"
"စိတ္ထိန္းရမွာ လင္းမဟုတ္ဘူး၊ ညီညီ ခဏ ေနခဲ့ေနာ္"
"လင္း"
ေနခဲ့ဆိုတိုင္း ေနခဲ့မည့္သူသည္ ၿငိမ္းၿငိမ္းႏွင့္ ေက်ာ့ေက်ာ့ေဝသာ ရွိမည္။ ျမတ္ဝန္းညီကေတာ့ ေနခဲ့ဟုဆိုတိုင္း မေနခဲ့ႏိုင္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ အလွ်င္အျမန္ ထြက္သြားေသာ လင္းေနာက္သို႔ အေျပးအလႊားလိုက္ရေတာ့သည္။
"ဆရာမ အားနာပါတယ္၊ လင္း စကားေျပာလိုက္ပါ့မယ္"
"မဟုတ္ဘူးေလ ေဆး႐ုံမွာ အခုလိုမ်ိဳး.."
"ရန္မျဖစ္ပါဘူး လင္းတို႔ စကားေျပာ႐ုံပါ၊ ၿပီးေတာ့ ေဆး႐ုံ ၿခံဝန္းထဲမွာပဲ စကားေျပာမွာပါ"
အလုပ္မ်ားေနေသာ သူနာျပဳက အထဲသို႔ ဝင္သြားေသာ အခါ ျမတ္ဝန္းညီက လင္းကို အသံတိုးတိုးျဖင့္ေခၚသည္။
"လင္း"
"ညီညီ ဝင္မပါပါနဲ႔၊ ဒါ လင္းတို႔ ျပႆနာမလို႔ လင္းရွင္းမယ္"
"ဒါေပမယ့္ ..."
"ညီညီက ဆရာတစ္ေယာက္ေလ၊ ရန္ျဖစ္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
ျမတ္ဝန္းညီသည္ လင္းကို စိတ္ပူသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာ တည္တည္ျဖင့္ ထြက္သြားေသာ လင္းကို စိတ္မခ်စြာျဖင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းက လိုက္လာသည္။
Part_10 ( Zawgyi )
Magsimula sa umpisa
