တျဖည္းျဖည္းအရွိန္ရလာေလေတာ့့ အက်ႌေပၚက ပိုင္ယန္႔ရဲ႕လက္ေတြဟာ အက်ႌအတြင္းသို႔လ်ွိဳဝင္လာကာ အသားကိုတိုက္ရိုက္ထိေတြ႕ေလသည္။

လ်န္႔ဝူဟြမ့္ကေတာ့ ေယာင္ယမ္းကာ ပိုင္ယန္႔ရဲ႕လက္ေတြကိုတြန္းဖယ္ေလသည္....

အသက္ရွဴဖို႔ေလလိုအပ္လာေတာ့ ျပန္ခြာလိုက္တဲ့အခိုက္အတန္႔ ပိုင္ယန္႔ရလုိက္သည္က မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီးၾကည့္ေနေသာ ခ်စ္ရေသာကေလးငယ္၏ အၾကည့္စူးစူး....

"ဖယ္...."

ေစာနလိုေတာ့မပြတ္သပ္ေတာ့ေပမဲ့ ပိုမိုတင္းၾကပ္စြာဖက္လာတဲ့ ပိုင္ယန္႔လက္ေတြ...

ပခုံးေပၚေမးတင္လာတဲ့ပိုင္ယန္႔ပုံစံကမသိရင္ မုန္႔ေတာင္းေနတဲ့ကေလးပမာ...

"ကိုယ့္ကိုအေျဖမေပးရေသးဘူး....."

"ဟမ္...."

"ကိုယ့္ကိုခ်စ္တယ္မလား...."

"ေျပာဖို႔လိုေသးလို႔လား...."

"ဒီတိုင္း....ၾကားခ်င္တာကို....."

"မင္းကိုမခ်စ္ပဲနဲ႔ေတာ့ အိမ္ေရွ႕စံျဖစ္တဲ့ငါက ဒီအျပဳအမူေတြကိုၿငိမ္ခံေနမယ္လို႔ထင္ေနလား..."

ဘုကလန္႔အေျပာအဆိုေလးကို ပိုင္ယန္႔သေဘာတက်ျပဳံးလိုက္မိၿပီး ခါးထက္ကလက္ကိုပိုအားထည့္ကာညစ္လိုက္ေတာ့ အင့္ခနဲ....

"ခ်စ္တယ္ ကေလးငယ္....."

"ငါလည္းမင္းကိုခ်စ္တယ္...."
_____________________________

ေကာင္းကင္ဘုံရဲ႕ တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာ....

"အရွင္.....ဒီတစ္ခါဝင္သြားတဲ့virusကျပသနာရွိနိုင္ပါတယ္.....အရွင့္သားကိုထိခိုက္မိသြားရင္..."

Noiiရဲ႕စကားကို အနည္းငယ္စဥ္းစားဟန္လုပ္ကာ ေကာင္းကင္အရွင္တစ္ေယာက္ျပန္လည္တုံ႔ျပန္သည္။

"မျဖစ္နိုင္ဘူး....virusကZenကိုဒုကၡေပးမွာမဟုတ္ေလာက္ဘူး....."

"အရွင္ဘာကိုဆိုလို...."

ရုတ္တရက္ေပမို႔ ခ်က္ခ်င္းအေတြးမေပါက္လိုက္သည့္Noiiက တစ္စုံတစ္ခုကိုသတိရသြားဟန္ျဖင့္...

"အ...အရွင္...သူ...သူလား...ဘယ္လိုလုပ္...."

"အင္းမင္းေတြးသလိုပဲ.....သူကSatanျဖစ္နိုင္တယ္....ၾကည့္ရတာ ေနာက္တစ္ခါ Zenေနာက္ကိုထပ္လိုက္သြားျပန္ၿပီနဲ႔တူတယ္...."

Rebounding System(OC)Where stories live. Discover now