The Prince of Raeveth 《Voltooid》

Hoofdstuk 1

Snel stop ik mijn hoofd in mijn locker, maar het is al te laat.

‘Hee schoonheid’ zegt hij.

Ik draai me om en ontmoet zijn blauwe ogen.

 ‘Opzij’ weet ik mompelend uit te brengen.

 ‘Ik dacht het niet. Ik zie dat je nog steeds dezelfde kleren draagt als vorig jaar.’ zegt hij met een grijns op zijn gezicht.

Matt en Ed komen achter Marcus staan en lachen met hem mee.

 ‘Ik zie dat jij nog steeds hetzelfde gezicht hebt! Wat jammer zeg, kan ik weer een heel jaar tegen die kop van jou aankijken’ roep ik vol minachting.

 Plotseling begint Matt super hard te lachen.

 ‘Oh en het is ook altijd leuk om jou weer te zien, Matthew’ zeg ik vol sarcasme.

 ‘Sta jij nu ineens aan haar kant!’ hoor ik Marcus tegen Matt zeggen.

 Matt is stil en nu is het Ed, die het bijna in zijn broek doet.

 Matthew en Edmund zijn neven van elkaar. Ze stammen af van een of ander ver familielid van de Lancasters. Ze zijn altijd bij Marcus te vinden.

 Deze kleine discussie in de vriendengroep is mijn mogelijkheid om te ontsnappen. Ik pak mijn tas op en zet het op een lopen. Marcus denkt dat hij deze school regeert. Feitelijk is dat misschien ook wel, maar ik trek me daar niets van aan. Hij mag best iedereen hypnotiseren met die ogen van hem, zolang hij mij er maar buiten laat.

 ‘Hee’ hoor ik plots achter me.

 ‘Hee Kate!’ roep ik terug.

 Kate, of Kathrynn, is mijn beste vriendin. Toen ik net verhuisd was en nog niemand kende, spraken wij vaak af samen met Thomas, onze beste vriend. Stiekem is hij gay, maar dat mag echt niemand weten. Het wordt niet zo goed geaccepteerd op onze school.

 Kate en ik lopen samen naar de kantine, waar Thomas al op ons staat te wachten.

 ‘Hè hè, weten jullie hoe lang ik al sta te wachten’ zegt hij.

 ‘Ik denk al drie hele minuten’ overdrijft Kate.

 Ik glimlach en loop langs het tweetal naar onze vaste tafel toe.

 ‘Dus… Wat was er net aan de hand, met jou en Marcus’ zegt Kate vol verwachting.

 ‘Niets, helemaal niets! Ik heb hem even goed op zijn plek gezet’ zeg ik terug, terwijl ik haar met mijn ‘death-stare’ aankijk.

 ‘Oke dan’ zegt ze met een glimlach. Je ziet zo, dat ze er niets van geloofd.

 Nadat ik mijn eten op heb en we met zijn drieën over leuke jongens hebben gepraat (waar Marcus NIET in voor kwam), sta ik op.

 ‘We hebben gymles na de pauze. Zullen we alvast onze spullen uit de lockers gaan halen?’

 ‘Ik heb mijn spullen al’ zegt Kate.

 ‘Oh, nou dan ga ik die van mij maar even snel halen. Ben terug in een minuutje’.

Ik sprint naar mijn locker en doe hem open. Ik trek mijn gymtas uit mijn locker, waarbij zeker vijf samenvattingen de benen nemen.

 ‘Ah damn!’

 Ik gooi mijn tas op de grond en raap mijn samenvattingen op. Deze keer stop ik ze tussen mijn boeken zodat ze de volgende keer niet wegvliegen. Ik doe mijn locker weer dicht en draai me om.

 Mijn tas. Mijn tas is weg! Ik kijk naar links en rechts maar er is niets en niemand te bekennen. De hele gang is leeg. 

 ‘Oh no’ denk ik bij mezelf. ‘Mijn leraar gaat me vermoorden’.

Ik loop weer terug naar de kantine, waar Kate en Thomas nog druk aan het praten zijn.

‘Hee Clarissa’ zegt Thomas

'Hee. Mijn tas is weg’ zeg ik beteuterd terwijl ik ga zitten.

 ‘Weg?’ zegt Kate. ‘Gewoon zomaar?’

 ‘Nou blijkbaar heeft mijn tas pootjes gekregen’ zeg ik terug.

 ‘Ja, of de kaboutertjes hebben je tas meegenomen’ grapt Thomas.

 ‘Haha grapjurk!’ zeg ik sarcastisch. ‘Kaboutertjes komen alleen 's nachts'.

 Ik leg mijn hoofd op de tafel neer en bedenk wat er allemaal met die tas gebeurd zou kunnen zijn. Lang hoef ik er niet over na te denken, want er landt een papieren vliegtuigje op onze tafel.

 Snel vouw ik het open en lees de inhoud:

 ‘Wil je, je tas terug? Dan zou ik de volgende keer wat aardiger doen. Zo gemeen deed ik toch niet? Je krijgt je tas terug, als je dadelijk in het midden van de gymzaal een liefdesverklaring aflegt. Niemand loopt zomaar weg van mij.

Met veel kusjes van Marcus’

 …

  

 ***************************************************

[A/N]

Hee hee,

In dit hoofdstuk gebeurd nog niet erg veel, maar dat zal snel veranderen.

Hoop ik. Ook weet ik niet of er überhaupt wel mensen zijn, die het zullen lezen, maar ik hoor het graag! Misschien dat ik morgen nog iets upload.

Mwaa (dit is een soort van kusgeluidje, denk ik)

~ClementineCarson