The Prince of Raeveth 《Voltooid》

Hoofdstuk 7

[Marcus POV]

‘Hee schoonheid. Ik hoop niet dat ik je kleine ‘date’ nu verpest. Maar we gaan nu aan ons opstel werken. Ik verwacht je over tien minuten bij de ingang van het zomerkasteel. Je kent de consequenties als je niet komt. Kusjes van Marcus’

‘Zo. Dat is dan ook weer geregeld’ zeg ik zelfvoldaan. Matt en Ed, die tegenover me op de bank zitten, kunnen niet meer stoppen met lachen. ‘Denk je echt dat ze komt?’ vraagt Matt. ‘Ik bedoel, ze heeft op dit moment de keuze tussen jou en Dylan. En we weten allemaal dat ze jou niet mag’. Mmm, daar heeft Matthew wel een punt. Eerlijk gezegd weet ik niet of ze komt. Ik hoop natuurlijk dat ze wel komt, maar ze leek best serieus over Dylan. ‘Natuurlijk komt ze wel’ zeg ik zelfverzekerd. ‘Ze weet waartoe ik in staat ben’. Ik zie Matt en Ed in mijn ooghoek grijnzen. Ik weet niet of ze dat doen omdat ze het leuk vinden om wraak te nemen of omdat ze Clarissa net zo graag het bed inwerken als ik.

*Flashback*

‘Als jij Clarissa voor het eind van de maand jouw bed inkrijgt, krijg jij mijn Jaguar XJ220’. Ik kijk Ed ongelovig aan. ‘Jij wilt jouw gloednieuwe auto op het spel zetten voor een onnozele weddenschap? Die ik overigens zo hard ga winnen! Deal! Kan niet wachten!’. Ik schud lachend de hand van Ed en pak mijn mobiel. ‘Ik zal Clarissa wel even een sms’je sturen’. ‘Wacht!’ roept Ed. ‘Ik wil de deal verlengen. Stel dat Clarissa toegeeft, wat dus niet gaat gebeuren, dan speel je haar wel door naar mij. En als ze niet toegeeft, wil ik vrij spel krijgen om haar zelf het bed in te krijgen’. Ik kijk Ed verward aan. ‘Waarom wil jij Clarissa zo graag?’. Ed schiet in de lach. ‘Dezelfde reden waarom JIJ haar wilt. Ze is facking sexy! En ze speelt hard-to-get. Die zijn meestal het leukste’.

[Clarissa POV]

Ik lees het sms’je nogmaals en nogmaals en nogmaals. Hoe kan hij mij dit aandoen? Hij wil er natuurlijk voor zorgen dat ik Dylan niet meer zie, zodat hij meer kans maakt. Klootzak! Dylan kijkt me bezorgd aan. ‘Is er iets?’. Ik steek mijn mobiel naar hem uit, zodat hij mijn sms’je kan lezen. ‘Marcus… Als in Marcus Lancaster?’ vraag hij verbaasd. ‘Waar ken je hem van?’. ‘School. Hij verpest mijn leven al sinds de brugklas’. Dylan streelt mijn rug met zijn hand en kijkt me aan. ‘Ben je van plan om te gaan?’ vraagt hij nerveus. Ik kijk naar mijn mobiel en probeer iets te verzinnen. Ik ben dus zó niet van plan om naar dat zomerkasteel te gaan. ‘Ik stuur hem wel terug dat ik niet kom’ zeg ik vastberaden. ‘En wat zijn die consequenties dan?’ vraagt Dylan bezorgd. Ik kijk diep in Dylan’s ogen en zeg: ‘Laten we hopen dat ik daar niet achter hoef te komen’. Ik open het berichtje op mijn telefoon en tik op ‘beantwoorden’:

‘Dat dacht ik dus mooi even van niet hè! Wie denk je wel dat je bent? Mijn moeder? Er zijn vast nog wel een paar meisjes over van school die je nog niet gehad hebt. Kun je daar je vrije tijd niet aan verspillen? Laat me met rust!’

[Marcus POV]

Mijn telefoon trilt en ik zie op het schermpje dat Clarissa heeft gereageerd. Ed heeft het ook in de gaten en springt op van de bank. Ik open het sms’je en lees snel de inhoud door. ‘En… Wat zegt ze?’ vraagt Ed nieuwsgierig. Ik sta op van de bank en loop naar de deur. ‘Jongens’ zeg ik terwijl ik me omdraai. ‘Ik denk dat we even op bezoek moeten bij een oude vriend van ons. Dylan Hawkins’. Ik hoor Matt en Ed grinniken en ik vind dit echt het perfecte moment voor een kwaadaardige lach, maar ik houd me in. Met z’n drieën rennen we de lange gang door. Mijn ouders zijn op staatsbezoek dus er is niemand die me tegen kan houden. We rennen naar de garage en pakken één van mijn lievelingsauto’s. We racen de oprijlaan af richting Greyfort. Ik weet precies waar Dylan woont. Hij behoorde ooit tot mijn vriendengroep, maar ineens vond hij school belangrijker. Hij sloeg een klas over en ik bleef er een zitten. Hij is echt braaf nu. Arme sukkel! We komen steeds dichterbij en de spanning is duidelijk te voelen in de auto. Of ja, spanning. Het is eerder een vlaag van opwinding. Dit vind ik het leukste aan prins zijn. Doen wat je wilt en iedereen die naar je moet luisteren. Ik parkeer de auto aan het begin van Dylan’s straat. Ik zie Clarissa en Dylan in de verte op een bankje zitten. Ze lijken het erg gezellig te hebben en iemand met een goed hart zou ze niet storen. Jammer genoeg heb ik geen goed hart. Matt, Ed en ik lopen samen op het koppeltje af. Ze lijken niet in de gaten te hebben dat er iemand op ze af komt, want ze kletsen gewoon door. Ik kuch overdreven en kijk Clarissa aan met een grijns. Terwijl ze zich geschrokken omdraait, waaien haar bruine krullen over haar schouders. Ze kijkt me met haar prachtige groene ogen aan, waarin ik iets van angst zie. Die angst verdwijnt snel van haar gezicht en maakt plaats voor afschuw, iets dat ik nog niet vaak bij meisjes heb gezien.

[Clarissa POV]

Oh nee, waarom! Marcus grijnst en kijkt tevreden naar mijn lichaam. Snel zet ik mijn tas op mijn schoot om de focus van mijn lichaam te halen. ‘What the fack, Marcus. Rot op!’ schreeuw ik. Marcus twijfelt geen moment en trekt me van het bankje af. Hij gebaart naar Matt, dat hij me tegen moet houden. Matt pakt mijn handen en zet ze vast op mijn rug. Ik zie dat Marcus naar Dylan loopt en een paar meter voor hem blijft staan. ‘Zo Dylan… Leuk vriendinnetje heb je’ hoor ik hem zeggen. Dylan staat op en gaat recht voor Marcus staan. ‘Inderdaad’ zegt hij. ‘Hoe voelt het nu om een keer niet te krijgen wat je wilt’. *Ew, waar komt die macho-heid ineens vandaan*. Marcus’ gezicht staat op onweer en Dylan krijgt een valse grijns op zijn gezicht. ‘Luister eens even goed meneer Hawkins. Ik dacht dat je, na jaren van vriendschap, wel in de gaten had dat ik altijd mijn zin krijg’. *Wacht? Dylan en Marcus waren vrienden? Maar Dylan is zo aardig en Marcus zo… niet aardig*. Ik kijk Dylan verward aan en ik zie dat hij zich schaamt. ‘Ik stel voor dat ik Clarissa nu meeneem naar mijn kasteel, en dat jij je er buiten houdt. Je zou toch niet willen dat ik wat geheimpjes aan haar door zou spelen’. Dylan kijkt geschrokken en doet twee passen achteruit. Hij kijkt me aan en fluistert iets. Op dat moment wordt ik meegetrokken naar de auto van Marcus. Ik word voorin de auto gezet terwijl Matt en Ed op de achterbank gaan zitten. Ik zie door het bijna volledig beslagen raam van de auto dat Marcus en Dylan nog niet klaar waren. Na nog een discussie van vijf minuten loopt Marcus richting de auto. Wanneer hij bijna bij de auto is aangekomen, komt Dylan achter hem aangerend. Marcus draait zich om en krijgt de vuist van Dylan recht in zijn gezicht. Marcus valt op de grond en voelt aan zijn wenkbrauw die nu hevig bloedt. Matt en Ed springen de auto uit om Marcus bij te staan in het gevecht, maar Dylan lijkt te zijn opgelost in de lucht. Dit klinkt raar, maar niemand zou zo snel ongezien weg kunnen glippen. Marcus staat op en gaat achter het stuur zitten. Hij start de auto en racet naar zijn kasteel. De hele weg is het super ongemakkelijk. Matt staart naar buiten, Ed staart naar mij, ik staar naar Marcus en Marcus staart naar de weg. Even lijkt hij in de gaten te hebben dat ik naar hem kijk en rond zijn lippen verschijnt een kleine glimlach. Ik voel dat ik begin te blozen en kijk snel naar buiten. ‘Nee, kijk niet naar buiten!’ roept Marcus ineens. ‘Ik wil je zien als je bloost. Het is super schattig’. Ik kijk hem met een vuile blik aan en kijk weer naar buiten. Het zomerkasteel komt nu ineens super dichtbij. ‘Waarom wil je nu ineens aan het opstel werken. Het is super laat en morgen is het een gewone schooldag’. Marcus grijnst en werpt snel een blik op mijn lichaam. Ik hoor Ed zacht grinniken op de achterbank en Matt geeft Ed een stomp tegen zijn schouder. ‘Je dacht toch niet echt dat we serieus gingen werken aan het opstel’ zegt Marcus met een zware stem.

*****************************************

[A/N]

Heej Guys

Sorry voor de mega late update. Ik moet jullie even iets melden. Ik word heel binnenkort geopereerd en dit is de reden dat ik niet geschreven heb. Ik zal na mijn operatie tot aan mijn examens tijd vrij maken om te schrijven. Sorry. Ook voor de lezers van mijn andere boek.

Kus

ClementineCarson