The Prince of Raeveth 《Voltooid》

Hoofdstuk 21

'De eerste uitverkorene is... Emily Cortese'

[Clarissa POV]

Als er één dag was die ik niet mee had willen maken, dan was het deze. Totaal in shock druk ik mijn dochter stevig tegen me aan. Emily kijkt in mijn ogen vol verwarring. Ze snapt het niet. Ze snapt niet dat ze dood gaat en ik kan helemaal niets doen om haar te redden. Ik zie de wachters van het podium aflopen in mijn richting.

'Sorry mevrouw, maar we moeten het kind meenemen' zegt de langste van de drie. Hij steekt zijn armen naar Emily uit, maar Emily klampt zich aan me vast.

'Gaat niet' zeg ik emotieloos. 'Je mag haar niet meenemen'. Kate, die nog steeds naast me zit, begint hard te huilen. Iets wat ik eigenlijk ook zou moeten doen, maar het gaat niet. Het verbaasd me dat ik nog kan praten.

'Dan moet het maar op deze manier' de wachter pakt Emily vast en trekt haar uit mijn armen. Ze begint hevig te spartelen en te huilen. Nu ik Emily zo zie, begint alles pas echt door te dringen.

'Je kunt haar niet van me afpakken!' schreeuw ik met mijn ogen vol tranen. De wachters draaien zich om en lopen naar het podium. Op de schermen naast het podium staat een grote foto van Emily. Ik weet niet wanneer ze die foto genomen hebben, maar ze lijkt zo gelukkig. Haar lach zou zelfs de grootste klootzak doen smelten. Ik zak door mijn knieën en begin te schreeuwen. Matt probeert me te kalmeren, maar het lukt niet.

De koning staat weer bij zijn boek om het volgende slachtoffer bekend te maken. Ik maak me los uit Matt's greep en loop naar het podium.

'Als je haar wilt, krijg je mij erbij!' schreeuw ik in het gezicht van de koning. De wachters rennen naar me toe om me af te voeren, maar de koning houdt ze tegen.

'Kijk dames en heren. Deze vrouw heeft besloten om de tweede uitverkorene te worden. Dit is het einde van de Electie, jullie kunnen gaan' roept de koning naar het publiek. Twee wachters grijpen me bij mijn armen en sleuren me mee het kasteel in.

[Derde persoon POV]

De koning keek naar het kleine meisje, dat weer herenigd werd met haar moeder. Ze lijkt behoorlijk veel op Marcus. Vooral die blauwe ogen zouden niet onopgemerkt blijven. Dan kruist zijn blik die van de moeder. Clarissa heette ze. De vrouw die het hart van zijn zoon op hol deed slaan. Haar ogen staan vol verdriet en angst. Even kreeg de koning een vlaag van spijt en medelijden door zich heen, maar die verdween meteen weer. Dit was zijn plan. Selecteer het meisje en de moeder volgt vanzelf. Nu zouden deze twee vrouwen uit het leven van zijn zoon verdwijnen en zou Marcus een eigen gezin kunnen starten met Theresa.

~.~.~

In Riften vielen twee vrouwen elkaar in de armen. Johanna en Cecily zagen Clarissa voor het eerst op de televisie na minstens twee jaar, maar dit zou tevens ook de laatste keer zijn geweest, dat ze Clarissa in leven zouden zien. Cecily, de moeder van Clarissa, zag ook voor het eerst haar kleinkind. Ze was de enige in de familie die van haar bestaan af wist. Op het televisiescherm verscheen een foto van Clarissa en Emily, knuffelend in een grasveld. Kate had die foto gemaakt op Emily's eerste verjaardag. Zacht streek Cecily over het scherm.

'Wie is Emily?' vroeg Dylan, de verloofde van Clarissa. Ja, ze waren ondanks alles nog steeds verloofd. 'Was Clarissa zwanger? Van mij?'. De pijn was duidelijk te horen in zijn stem. Hij dacht dat hij zijn verloofde en dochter nu nooit meer zou zien.

'Sorry Dylan. Ze is niet... van jou'. Met deze woorden liet Cecily een bom vallen in het huishouden. Dylan smeet woedend zijn verlovingsring door het raam naar buiten. Carlyle en Susette hielden hun hart vast en probeerden Dylan te kalmeren. Cecily nam Johanna apart in de keuken. 'We gaan erheen. Dit is de laatste kans, dat we haar kunnen zien. Pak je spullen we vertrekken vanavond. Ik breng Lucy op de hoogte'. En diezelfde nacht nog, verlieten de nog overgebleven Cortese familieleden Riften, op weg naar Greyfort.