Unicode.........
မီမို ကျောင်းခေါင်းလောင်းရဲ ့အဆုံးမှာ ကျောင်းသားကျောင်းသူတွေရဲ ့စာအုပ်တွေချန်ထားခဲ့သံနဲ့ တီးတိုးပြောသံတွေကြားရမည်ဖြစ်တယ်။
တစ်လှပ်လှပ်ဖြစ်နေတယ့်ခံစားချက်တွေတွန်းလှန်ရင်းစာမေးပွဲခန်းထဲကိုဝင်လိုက်တော့ဆူညံ ့နေတယ့် အသံများစွာနဲ ့ဆီးကြိုတယ်။
ဖြေဆိုရမယ့် ခုံကိုရှာရင်း ထောင့်ကျကျစားပွဲခုံမှာထိုင်လို့ နံပါတ်ကြည့်တော့ နံပါတ်တစ်ခု 482 ၊ ဒါသူ ဖြေရမယ့်စားပွဲခုံပဲ။
စားပွဲခုံ ပေါ် လက်တင်ရင်းဘေးဘီကြည့်လိုက်တော့ သူဘေးမှာ စာမေးပွဲ ဖြေမယ့်သူကမလာပြန်။ ကံဇာတာတွေ ဒီလိုကောင်းနေမယ်ဆိုတာလည်း သူအစောကြီးကသိနေပြန်တယ်။
၉နာရီထိုးလို့ တစ်တောင်တောင်မြည့်သံအဆုံးမှာ အတန်းထဲဝင်လာတယ့်အခန်းစောင့် ဆရာမတှေရဲ ့စကားသံ တွေကြားပီး ရင်တွေတုန်လာတယ်။
" ကျောင်းသားကျောင်းသူတွေ စာမေးပွဲ စပါပီ ၊ အသံတွေတိုးထားပေးပါ "
မေးခွန်းစာရွက်တွေလိုက်ဝေနေတယ့်ဆရာမကိုကြည့်ကာ လေပူတစ်ချက်မှုတ်ထုတ်လိုက်တယ်၊ သူအဆင်ပြေမှာပါ။
သူ ရှေ့ကိုရောက်ရှိလာတယ့်အဖြူရောင်စာရွက် ပေါ် မှာ ပေါ် နေတယ့် ကိန်းဂ ဏ် န်း တွေကြောင့်
တစ်ဖြည်းဖြည်း စိတ်တွေရှူပ်လာတယ်၊တကယ်တော့သူစိတ်ပျက်ဆုံးက သချာ်ပဲ ၊ သင်လေ ချာလေ ဖြစ်နေတာ။
စိတ်ပျက်ပျက်နဲ့ သူမရတယ့် ခက်ခဲ့တယ့် အပုဒ်တွေရဲ ့မေးခွန်းတွေထပ်တလဲလဲဖတ်တော့ အိမ်ကထွက်မလာခင်ကြားရတယ့် ပါးရဲ ့စကားသံတစ်ချိူ့ကို နားယောင်လာတယ်။
သချာ်နဲ့ပတ်သတ်ရင်အားနည်းလွန်းလှတယ့်သူကို အဆင့်သတ်မှတ်ချက်တွေနဲ့ကျောင်းကို လွှတ်လိုက်တာ ဒီနေ့ အတွက်တကယ်ကို အဆင်မပြေလှ။
" ချာတိတ် ဖြေလေ ၊ ဘာတွေ စဥ်းစားနေတာလည်း "
ခနအကြာတော့ ချွေးတွေ ပြန်ကာ စိတ်အိုက်နေတယ့်သူနားကို မေးခွန်းလွှာကိုင်ကာ ရောက်လာတယ့် ဆရာရှောင်း။
YOU ARE READING
Daddy's Laowang
Fanfictionအသက် ၁၈နှစ်မှာတရားဝင်တွဲခဲ့တယ့် ဒီလက်စုံ က အသက် ၈၁ ရောက်တယ့်အထိထိမြဲပါစေ။💚❤ အသက္ ၁၈ႏွစ္မွာတရားဝင္တြဲခဲ့တယ့္ ဒီလက္စုံ က အသက္ ၈၁ ေရာက္တယ့္အထိထိၿမဲပါေစ။❤💚