KÜÇÜK SEVGİLİM (BxB)

FİNAL 💙

Umarım beğenirsiniz 🙏🏻

İyi okumalar 💙

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

2 sene sonra
Meftun
Ablamın gittiği gün birçok şey değişmişti hayatımızda. Abimle Poyraz abi, tekrar bir araya gelmişlerdi. Rüzgârla ben anneme ilişkimizi açıkladık. Abim de daha sonradan açıkladı anneme. Her ne kadar zor olsa da. Rüzgâr ve Poyraz abi de önce yönelimlerini daha sonra ilişkilerini açıkladılar ailelerine. Başta karşı çıksalarda, sonradan kabullendiler.

Bugün ablam gideli tam 2 sene olmuştu ve buraya gelecekti. Kesin dönüş olup olmadığını bilmiyorduk. Son görüşmemiz de bizi çok özlediğini ve artık yakından görmek istediğini söylemişti. Valla ne yalan söyleyeyim bende çok özlemiştim. Odada dolaptan kıyafet seçerken belime dolanan kollarla gülümsedim. Evet, Rüzgârla aynı evde yaşıyorduk. Boynumda hissettiğim dudaklarla kıkırdadım.

"Rüzgaaar uğraşmasan mı acaba? Kıyafet seçiyordum." diye söylendim. Hâlâ boynumda olduğu için boğuk çıkan sesiyle konuştu.

"O kadar güzelsin ki çuval bile giysen yakışır." dedi. Kalbim mümkünmüş gibi daha da hızlanırken yüzümün de yandığını hissediyordum. Hâlâ ilk günkü duygularla bağlıydım Rüzgâr'a.

"Teşekkür ederim sevgilim ama ablamı çuvalla karşılamak istemem açıkçası." dedim ve gülümseyerek ayrıldım ve ona doğru döndüm. Dudaklarını büzmüştü ve çok öpülesi duruyordu.

"Ama ben sana doyamadım ki daha." demesiyle gülümsemem büyüdü. Dudağına bir öpücük bıraktım.

"Şimdilik idare et bununla." dedim ve dolaptan beyaz bir gömlek ve siyah bir kot pantolon aldım. Hızlıca üstüme geçirdim kıyafetlerimi. Dolabın aynasından bakarak ellerimle saçlarıma şekil vermeye çalıştım ama daha çok dağıtmış oldum. Bende dağınık bıraktım. O sırada aynadan gözüme bir şey çarptı. Rüzgâr arkamda üstünü değiştiriyordu ve şu an üst kısmında bir şey yoktu. Belirgin kaslarını ve baklavalarını görünce istemsizce yutkundum. Sesiyle kendime geldim.

"Canın baklava çekti galiba?" dedi sırıtarak. Yüzüm alev alev yanarken konuşmaya çalıştım.

"Ha? Ne?" dememle güldü bu kez. Gülüşüyle kalbim atmayı bıraktı. Bir insan bir insana günde kaç kez düşerdi? Ben Rüzgâra her dakika düşüyordum.

"Şu şapşal hallerin o kadar sevimli duruyor ki sende. Her dakika daha çok aşık oluyorum sana." dedi yanıma yaklaşıp gözlerime bakarak.

"Aynı durumda olmamız çok güzel." dedim gülümseyerek. Ondan da bir gülümseme ve öpücük kazandım. "Hadi hazırlan da çıkalım. Ablam gelmek üzeredir." dedim ve çıktım odadan. Evden çıkıp arabanın yanında Rüzgârı beklemeye başladım ve birkaç dakika içinde yanıma gelmişti bile.

"Hadi bakalım küçüğüm, gidiyoruz." dedi ve arabaya bindi. Bende bindim peşinden.

"Bana böyle seslenmeyi ne zaman bırakacaksın?" diye sordum. Başını bana çevirdi ve gülümseyerek yaklaştı iyice. Nefesini dudaklarımda hissediyordum şimdi.

"Hiçbir zaman." dedi ve minik bir öpücük kondurup çekildi ve arabayı çalıştırdı. Bende kal gelmiş gibi kalmıştım öyle. Yolda konuşmadan annemlere vardık. Arabadan inip Rüzgarı bekledim ve heyecanla kapıyı çaldım. Kapı yavaşça açıldı ve ablam kapının arkasından bağırarak çıktı.