What If

67. "Δύσκολη Περίοδος".

«Θα μπεις;» λέω γελώντας στο χαμένο βλέμμα του. Μπαίνει μέσα διστακτικά και εγώ κλείνω τη πόρτα πίσω του πριν γυρίσω να τον κοιτάξω.

Δεν έχει επιστροφή τώρα.

Το βλέμμα του περιπλανιέται στη κουζίνα που είναι ενιαία με το σαλόνι και στέκεται κάπου ανάμεσα, αμήχανος «Είσαι πολύ ωραίο το σπίτι σου.» φυσικά, είναι η πρώτη φορά που το βλέπει, δεν έχει ξαναέρθει.

Κοιτάζω αδιάφορα γύρω μου. Είναι άδειο. Δεν υπάρχει κάτι το ενδιαφέρον και οι γκρι αποχρώσεις με τα έπιπλα μου δημιουργούν μια θλίψη «Το δικό μας ήταν καλύτερο.» ψελλιζω πίκρα και αυτομάτως σιχτιρίζω τον εαυτό μου που φέρεται για ακόμη μια φορά σαν αδύναμη γυναικούλα.

«Ναι, αυτό εννοείται.» προς μεγάλη μου έκπληξη, δεν με κατσαδιάζει «Τι συμβαίνει;» μπαίνει κατευθείαν στο θέμα.

«Δεν έχουμε συζητήσει ποτέ ξέρεις για ό,τι έγινε.» δεν ξέρω από που να το πιάσω. Πίσω από την έκπληξη στο πρόσωπό του, ξέρω πως υπάρχει τρόμος. Δεν του αρέσει καθόλου αυτή η συζήτηση που πάω να αρχίσω.

«Δεν ξέρω που το πας, αλλά ξέρω πως δεν έχει νόημα να σκαλίζουμε τις πληγές του παρελθόντος.» λέει ήρεμα.

«Θέλεις καφέ;» θέλω να με κοπανήσω για τις βλακείες που πετάει το στόμα μου. Ο Βασίλης μπερδεύεται περισσότερο, αλλά γνέφει αρνητικά «Τον έχω κόψει.»

Ανακάθομαι στη πολυθρόνα που ξάφνου φαντάζει να έχει αναμμένα κάρβουνα πάνω της. Το πόδι μου πηγαίνει πάνω-κάτω με δική του πρωτοβουλία και είμαι σίγουρη πως όλα πάνω μου του φανερώνουν τη νευρικότητά μου.

«Σελήνη, μίλα μου.» ο τόνος του σχεδόν παρακλητικός.

«Ρους, με αγαπάς;» νιώθω την ανάγκη να ακούσω πως με αγαπάει και να το εννοεί. Χρειάζομαι τη δύναμη να συνεχίσω στο θέμα που με καίει...

«Σελήνη, πάντα θα σε αγαπάω.» λέει τρυφερά «Τι συμβαίνει;» επιμένει ξανά.

«Δεν μου είπες ποτέ πως ένιωσες τότε...» ψελλιζω με δυσκολία. Το κεφάλι του γυρίζει απότομα προς το μέρος μου και τα χαρακτηριστικά του προσώπου του φανερώνουν πόνο μαζί με νεύρα. Κακός συνδυασμός.

«Ανήμπορος.» σηκώνει αδιάφορα τους ώμους, μα αυτή η αδιαφορία δεν μοιάζει ούτε στο ελάχιστο με τον πόνο που κρύβει στα μάτια του. «Και αν θέλεις να συζητήσουμε για το παιδί που χάσαμε ήταν ο λόγος που με κουβάλησες εδώ, να μου λείπει.» με αποφασιστικό βήμα περπατάει προς την εξώπορτα.