What If

2. "Βλέπεις Νίκας; Είναι καλό!"

ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑΑΑΑ!

___________

«Μάθαμε αν έχει σχέση;» με ρωτάει η Νίκη.

Εδώ και μια ώρα βρισκόμαστε ξαπλωμένες ανάσκελα στο διπλό μου κρεβάτι και συζητάμε για την πρώτη μου μέρα στη σχολή. Συγκεκριμένα εγώ μιλάω και εκείνη ακούει. Ακόμη πιο συγκεκριμένα της μίλησα για τον τύπο από σήμερα, τον Ρουσσάκη

«Είσαι ηλίθιο;» απορώ. Μιλάω εδώ και πόση ώρα και το πρώτο που λέει είναι αυτό;!

«Τι μωρέ; Τι είπα πάλι;» θίγεται.

«Εδώ δεν ξέρω το όνομά του, λες να ξέρω αν έχει σχέση;!» λέω το αυτονόητο.

«Αα! Για άκου να σου πω, να μάθεις!»

«Τι;» λέω μπερδεμένη.

«Τι, τι, ρε; Ενδιαφέρομαι.» αχου, θα την τσουρομαδίσω.

«Άσε και κάνα γκόμενο και για εμάς ρε Νίκη!» αναφωνω απηυδησμενη.

«Σου άφησα τον ξανθό μωρέ!» οπα, την έχασα...

«Για ποιον λες;» ρωτάω.

«Για τον μελαχρινό μωρέ, τον αδερφό της Αλεξίας!» πες το έτσι ρε κούκλα!

Πάω να μιλήσω, όμως η γαϊδουροφωναρα του αδερφού μου ακούγεται έξω από τη πόρτα του δωματίου μου.

«Δεν πρόκειται να σου κάτσει, παριζάκι!» η Νίκη γυρίζει απότομα το κεφάλι της προς τη πόρτα και προτού προλάβω να την πιάσω, έχει ήδη βγει έξω και κυνηγάει τον αδερφό μου.

«Άμα σε πιάσω δεν θα μπορείς να κάνεις σεξ για κάνα χρόνο, καθυστερημένε!» την ακούω να φωνάζει.

«Ειρήνη υμίν ρε παιδιά!» τρέχω πίσω τους, μα αυτοί έχουν ήδη φτάσει στη κουζίνα. Στη κουζίνα. Που έχουμε τα μαχαίρια.

Πάει, θα τον σκοτώσει τον αδερφό μου!

«Νίκη, συγκρατήσου!» φωνάζω.

«Πες του να σκάσει επιτέλους!»

«Να γλύφεις το μικρό σου δαχτυλάκι. Βλέπεις Νικάς; Είναι καλό!» κοροϊδεύει ο αδερφός μου.

«Πότε θα σταματήσεις να με κοροϊδεύεις για το επίθετό μου, μαλακα;» ωρυεται.

Κάνει πως το σκέφτεται για λίγο, «Χμ, κάτσε να σκεφτώ. Ποτέ.» λέει σηκώνοντας αδιάφορα τους ώμους του.

«Αν έρθω εκεί, δεν θα μπορείς να πηδηξεις για μήνες.» τον απειλεί.

«Τι; Θα σταματήσεις να μου κάθεσαι;» έλα μου;