What If

38. "Διαγραφή."

«Εκεί που έρχεται η Ράνια και σου λέει ότι μετά από αυτά του καθόταν κι αυτή, πέθανα στο γέλιο.» λέει η Νίκη τρώγοντας τα πατατάκια μου.

Για ακόμη μια φορά.

«Εγώ έκλαψα γιατί ο Άλκης δύο χρόνια με παρακαλάει να του κάνω κονέ μπας και του κάτσει.» γελάω με τη τραγική ειρωνεία, η Νίκη πάλι όχι.

«Τι;» λέω μπερδεμένη.

«Το εννοείς τώρα;»

«Ναι;» αφήνει τα πατατάκια κάτω και σταυρωνει τα χέρια στην αγκαλιά της.

«Είσαι τελείως ηλιθια.» λέει σαν να βγάζει κάποιο μεγάλο συμπέρασμα.

«Γιατί μωρέ πάλι;» παραπονιέμαι.

«Τι ώρα θα βγεις με τον Αλκινό;» ρωτάει.

«Είπε θα περάσει σε καμία ώρα.»

«Μάλιστα.» λέει. Ωστόσο αποφεύγει να με κοιτάξει.

«Τι μου κρύβεις παλιομαλακα;» ρωτάω.

Δεν απαντάει.

«Μήπως έχει να κάνει με τη δυσαρέσκεια σου προς τον dj ή τη συγγνώμη που ζήτησες μετά;» ψαρεύω.

«Χεσε με, δεν μπορώ να πω» λέει «Να σκάσω είμαι!» κλαψουριζει.

«Πόσο καιρό "δεν μπορείς να πεις";» ρωτάω.

«Ένα εξάμηνο.» μαρτυρεί.

«Ένα εξάμηνο φυσιολογικό ή ένα εξάμηνο δικό σου με τον Πέτρο που υπολογίζεται γύρω στον χρόνο;»

Με κοίταζει με στενεμενα ματιά «Εξάμηνο κανονικό.» απαντάει.

«Άρα μου κρύβεις κάτι από τότε που έκανα κάτι με τον Άλκη.» συνειδητοποιώ. «Νίκη, μου κρύβεις πράγματα τόσο καιρό!»

«Α, για άκου να σου πω, δεν φταίω εγώ που κοιμάσαι όρθια και δεν βλέπεις πράγματα που είναι φως φανάρι! Αν το πάμε έτσι, σου κρύβω πράγματα εδώ και ένα τεράστιο χρονικό διάστημα!»

«Πες μου ότι δεν είσαι έγκυος και έπινες τον κωλο σου χθες!» πετάω.

Μοιάζει να θέλει να με πνίξει.

«Χριστέ μου, δεν σε αντέχω άλλο, συνελθε!» φωνάζει «Μωρή, οι άλλοι σφάζονται για πάρτη σου και εσύ κοιμάσαι όρθια! Σταμάτα επιτέλους να εθελοτυφλείς!»

«Τι δεν βλέπω δηλαδή;» σίγουρα δεν βλέπω να γίνομαι θεία τώρα στα κοντά.

Δόξα τον Θεό.

«Σελήνη, γαμώτο, είμαι απόλυτος σοβαρή.» και όντως, το μάτι της γυαλίζει και έχω αρχίσει ήδη να φοβάμαι.