Untamed

Chapter 15

Chapter 15

Blooming

"Wake up, sleepyhead. It's already past lunch."a voice whispered in my ear. I groaned sounding so pissed to whoever disturb my sleeping. Then I heard a baritone voice chuckled.

Dahil doon ay kaagad akong napadilat at nabungaran ko ang nakangising mukha ni Greg.

Sa maamong mukha ay muli nanaman siyang nagsalita."Hey,"he smiled wolfishly before pecking a kiss on my lips."Let's go outside. Sa labas tayo kumain? Hindi ako nakapagluto ng lunch dahil ayaw mo kong paalisin sa kama sa sobrang higpit ng pagkakayakap mo saakin parang takot kang iwan kita. I'm not going anywhere anyway so..."he trailed off then later on shrugged his shoulders.

Napaiwas ako ng tingin sakanya at napalunok. Shit! Shit! Parang ngayon lang ako bumalik sa huwisyo ko.

May nangyare kanina! Parang hindi ako makapaniwala. Baka panaginip lang to? Kung matutulog ulit ako baka paggising ko hindi totoo lahat ito?

"Do we have a problem here, Raze?"untag saakin ni Greg na siyang nagpabalik ulit sa akin sa realidad. Marahan niyang hinawakan ang panga ko at pinihit paharap sakanya. Our eyes met. Parang gusto kong umiwas ng tingin pero hindi ko magawa, natutunaw ako habang nagkakatitigan kaming dalawa at wala akong magawa kundi ang hayaang...

matunaw ang sarili ko sakanya.

NO! It's happening again! I should have known! Hindi si Greg ang tipo ng lalaki na magsesettle sa iisang babae lang! Siguro sa ngayon kaya niya, possible pero pag tumagal magsasawa siya at babalik sa kung ano ba talaga siya tulad dati.

Mariin akong napapikit ng maalala ko nanaman ang nangyare noon. Ang senaryo kung saan kitang-kita ko kung paano sila naghalikan ni Sabrina. The pain lingers again. I can taste the bitterness in me.

My lips tremble when I open it up to speak. Binasa ko ang ibabang bahagi ng labi ko bago tuluyan ng nagsalita."It was just sex, G-Greg. Sana hindi mo bigyan ng malisya ang nangyare saatin kanina."sinulyapan ko siya.

Gone is the sweet and grinning face of Gregory. Saglit kong nakita ang pagdaan ng galit sa mukha niya bago nagdilim ang itsura niya. His features darkened, in his gritted teeth he look at me."You were naked under my bed, under my blanket in my room, Raze and that's what you will tell me? That it's just sex?"he sounded offended, perhaps angry?

"Then what do you want me to say?"I asked sarcastically."Thank you? Can we do it again?"

He look at me in disbelief, shooking his head. Alam ko na hindi mahaba ang pasensya niya. He get easily mad. Katulad ngayon, nagtataas-baba na ang dibdib niya at marahas ang paghinga.

"Fuck that 'just sex' you were talking about."his jaw clenched.

"You know what I'll just go to my roo---"

"Oh no, baby you're not going anywhere."mabilis niyang nahablot ang kamay ko at ipinirmi muli ako sa kama."You are naked. And we are going to talk."madiin niyang pagkakasabi.

"Wala tayong dapat pag-usapan."matapang na balik ko sakanya."Nakuha mo na ang gusto mo. It's sex right? Now, what will happen? Do I have to expect something from you? Wala! Wala naman kasi tayong relasyon! You just want me back maybe for your ego? O para kahit sa anong rason katulad ng sex!"pinanliitan ko siya ng mata.

"You think so low of me, huh. Sex? Ego? Wala sa ni isang nabanggit mo ang dahilan kung bakit gusto kong makipagbalikan sayo. It's because I fucking love you! Ganoon ba kahirap paniwalaan iy----"

"OO!"malakas na sigaw ko na siyang nagpatigil sa pagsasalita niya."Mahirap, Greg! Because you fooled me! You broke me, Greg. You broke me! And you know how bad it got me? I was in deep, deep ocean that I'd never thought I'd survive. Noong maghiwalay tayo pakiramdam ko nawala na din ang lahat saakin. At doon ko narealize...kung gaano ka kahalaga saakin na halos sayo na ako umasa, sayo na umikot ang mundo ko. Ikaw na ang pinangarap kong makasama habang buhay so when we broke up...I don't know how to start again without you. Hindi ko alam kung paano ako magsisimula kung wala ka. I am too dependent on you because I love you so much. Baliw na baliw ako sayo at eto nanaman ako! Hindi pa nga ako tumatagal ng isang linggo sa penthouse mo naibigay ko na agad ang sarili ko ulit sayo! I hate the fact that I get so weak everytime you're near me."hindi ko na mapigilan ang pagbuhos ng luha at paghikbi ko.

Hindi siya nakasagot.

"Nagagalit ako. Nagagalit ako sa sarili ko kasi ang rupok ko pagdating sayo. Kahit anong tapang-tapangan ko kapag pinagsama tayo sa iisang lugar, lalambot at lalambot pa din ako pagdating sayo. Ayoko ng masaktan, Greg. Ayoko ng masaktan. Natatakot ako sayo. Kasi alam ko ikaw lang ang may kakayahang saktan ako. Ikaw lang."sa pagpikit ko ay masaganang dumaloy sa pisngi ko ang luha. 

Ang sakit sakit pa din pala. Who am I kidding? Hindi pa ako nakakamove on kay Gregory! At hindi ko alam kung makakamove on pa ba ako!

"I did hurt you so bad, huh."napadilat ako at nilingon siya.

Nakayuko siya at parang sarili ang kinakausap.

"I'm sorry. I don't know how to take it all back...the pain I don't know how to undone the mistakes I did."umiling siya."It was my first time. It was my first time to be this crazy and in love. I'd never know how to love before until you came. I know you knew that I was untamable but that was when I haven't met you. I'm sorry for all I did. I wish I can't take it back. I wanted to end myself if that's the only way for you to forget ever---"

"WHAT THE HELL! ARE YOU CRAZY?"sa gulat ay napasigaw ako."Naririnig mo ba ang sinasabi mo? You want to end yourself? Galit ako sayo, oo. Pero hindi ko hiniling na mamatay ka kasi mahal ki---"natigilan ako sa sinabi ko. What did I just said?

I pray too hard that he didn't heard that. Pero nang lingunin ko siya sa nanlalaking mata at napapalunok na ayos ay sumilay ang masuyong ngiti niya saakin.

"Can we start again? This time I promise you I won't hurt you. Susubukan kong habaan ang pasensya ko. At simula ngayon ikaw lang ang pakikinggan ko at paniniwalaan ko."he swallowed.

_____________________

I am in the middle of thinking to give up writing and my stories hahaha. Actually naisipan ko ng iunpublish ang Trek Stallix, Taste of Heaven at pati itong Untamed. Hindi ko nga maintindihan kung paano ko pa natapos iyong dalawa e. Maybe it's God work? Or siguro dala lang ng stress kaya ganito ako mag-isip. Sa lahat ng sumuporta at patuloy na sumusuporta sa akin at sa mga story ko maraming salamat. You are all appreciated. Hindi kasi ako mahilig magpromote ng stories ko sa kahit na anong social medias para saakin kasi gusto kong mabasa or madiscover ako mismo ng mga readers in their own way or by other people around them who had read my stories and know me. Atsaka para saakin as an author at katulad ng sinabi ng isa sa hinahangaan kong author 'Quality than Quantity'.(I forgot the exact lines). Keep safe everyone! Godbless!