Untamed

Chapter 25

Chapter 25

Kiss

Pagkapasok ko sa loob ng mansion ay nagkakasiyahan pa din ang iba at mukhang wala pang alam.

Agad na hinanap ng mga mata ko si Greg doon pero hindi ko siya nakita.

"Mama?"bumaba ang tingin ko sa anak ko na naglalakad papalapit saakin.

I smiled softly at him before I tap his shoulder.

"Hey, son."

"Are you okay, mama?"he asked.

"Y-yes. Nakita mo ba ang ama mo?"

Saglit siyang napaisip at maya-maya ay tumango.

"I think I saw him went upstairs."tila hindi siguradong sagot niya.

"Okay. Doon ka muna kila Aaron. I'll...just talk to your father."I told him.

Paalis na siya ng hawakan ko ang kamay niya kaya napatigil siya at inosenteng nagtatanong na tumitig saakin.

"Babawi si mama, Grey. Kung hindi mo nakasama ang papa mo noon habang lumalaki ka, ngayon hindi ko hahayaan na magkahiwalay pa kayo."hindi ko mapigilan ang pamumuo ng luha sa gilid ng mata ko habang nakatitig ako sa inosenteng mukha ng anak ko.

Kumunot ang noo niya na para bang iniintindi pa ang sinabi ko at maya-maya lang din ay malapad siyang ngumiti at biglang yumakap saakin.

Huminto ako sa tapat ng kwarto ni Greg. Kumatok ako ng isang beses pero walang response sa loob kaya naman maingat kong binukas ang doorknob.

I found him standing and facing the window, nakatalikod siya saakin kaya hindi ko makita ang itsura niya ngayon.

But I could imagine how angry he is. Napalunok ako dahil doon at kahit takot ay pumasok pa din ako sa loob.

Hindi ko alam kung narinig niya ba ang pagkatok ko. Nang makapasok ako ay maingat at walang ingay kong sinara ang pinto.

He didn't move at all. Kahit na pinilit kong isara ng walang ingay ay may mahinang tunog pa din ang nakatakas sa pagsara ko ng pinto. Pero parang wala siyang pake doon.

Hindi siya lumingon para tignan kung sino ang pumasok sa kwarto niya o inaasahan na niyang ako iyon? Alam kaya niya?

I swallowed hard before I finally speak. Hindi lang buo ang boses dahil sa kaba na nararamdaman ko.

"G-Greg..."

Walang response.

"I'm sorry."

Wala pa ding response. Napapalunok akong dahan-dahang lumapit sakanya. Hanggang sa konti na lang ang espasyo sa pagitan naming dalawa.

Humugot ako ng malalim na buntong hininga at inabot ang braso niya. I felt him stiffened but he didn't even bothered to look at me.

Mas lalo akong napabuntong hininga dahil doon.

"Iyong nasa litrato..."panimula ko."totoo iyon. We kissed. But that happened two years ago."

Hindi siya kumibo. Nanatiling ganon ang ayos namin.

Wala akong magagawa kundi ang magpatuloy."I was drunk. Partly it was my fault. I initiated the kiss. Sinubukan ko na...si Vince na lang ang mahalin ko. That night, iyon lang ang gabi na napag-usapan namin at nabanggit namin ang tungkol sa bagay na iyon. He's single and I'm single too. We wonder what could have happen if I chose him. Or if maybe we could still work things out. Gusto ko ding mabaling sa ibang lalaki ang atensyon ko dahil ang akala ko kasal kana talaga kay Sabrina, alam mo iyong pakiramdam ko na apat na taon iyon ang pinaniwalaan ko? Kung wala siguro tayong anak ay matagal na kong sumuko sa buhay. I lost you. But God is good because he gave me a son at siya ang kinukuhanan ko ng lakas para mabuhay. If it's not for our son I'm already dead four years ago."lumunok ako. Narinig kong bumuntong hininga siya kaya parang nabubuhayan ako ng loob at ipinagpatuloy ang pagpapaliwanag."That's all happened. Wala ng ibang nangyare. I got drunk and went to my room. I-I'm sorry."

Akala ko ay hindi pa siya haharap at hindi pa ako kakausapin kaya napaigtad ako ng humarap siya saakin.

"Do...you love him now?"nakitaan ko ng takot ang mga mata niya ng tanungin niya saakin iyon.

"No."maagap na sagot ko. Lumapit ako sakanya at kinuha ang dalawang kamay niya."It's you that I love, Greg. At hindi na ako papayag na hindi mabigyan ng buong pamilya si Grey. I want us to be a family too. I want to be your wife, I want to carry your last name with me wherever we go. It's just that..."bumagsak ang tingin ko sa mga paa ko.

"What? Tell me what is it that stopping you to open your heart for me again?"hinaplos niya ang pisngi ko kaya napaangat ako sakanya ng tingin.

"If you hurt me again, this time I couldn't promise if I could survive. Loving you, Greg is taking too much of me. It's draining me, hurting me badly and leaving me barely breathing."natatakot na pag-amin ko."Loving you is killing me, Greg. And I can't die. I can't die because I have a son."umiling ako.

We just stayed in silent for a while before he broke the silence.

"So you won't marry me?"he asked like a kid that will abandoned by his parents, he looks scared, lost and hurt.

And I can't stand that sight.

Pumikit ako at idinampi ang labi sa labi niya."I'm going to marry you, Greg. And I'm going to be a Versalius."nakangiting bulong ko sakanya.

"But...but you said loving me is k-killing you?"he asked, lost in his thoughts.

"Pero sayo lang ako sasaya. Ikaw lang din ang kasiyahan ng anak natin. I'd never stop loving you. Aaron is right."I look at him, lovingly."Sugal lang ng sugal hanggang sa manalo na."

Sumilay ang maliit na ngiti sa labi niya."You already won the very first time I met you, baby. You got my heart that day I saw you."he breathed.

Ipinagdikit niya ang noo naming dalawa."I want to kiss you so bad. Please let me kiss you, Grace. I want you to feel how much I love you."

I can't help but to smile.

"Go on,"tumango ako as if giving him a permission."Y-you can k-kiss me."