~Εγω και η σκέψεις μου~

6. Κενό

Πάει τόσος καιρός που έχω να γράψω που πραγματικά νιώθω ότι έχω πολλά να πω. Υπήρξαν πραγματικά φορές που το είχα ανάγκη αλλά τελικά έμεινα στις σκέψεις μου και μόνο.
Καμια φορά νιώθω ότι φοβάμαι να εκφραστώ και παραμένω κλεισμένη σε μένα και όχι δεν είναι επειδή θα κριθω για αυτά που θα πω αλλά ίσως περισσότερο για το αν θα με καταλάβει κανείς. Είναι περίπλοκο γενικά θεωρώ το να έχεις επικοινωνία με κάποιον πόσο μάλλον με το ίδιο σου τον εαυτό, ίδιος στην κατάσταση που επικρατεί σήμερα.
Δεν ξέρω από που να αρχίσω και που να τελειώσω σε αυτό το θέμα, είναι πολλά που αξίζουν να υποθουν αλλά και παλι νομίζω δεν βρίσκω τις λέξεις για αυτό.
Οι περισσότεροι νομίζω χάναμε αργά και σταδιακά τον εαυτό μας εγώ προσωπικά έπαθα μεγάλη κατάρρευση του είναι μου.
Δεν ήθελα να βρεθώ με φίλους, οικογένεια, ήμουν κλεισμένη σε ένα δωμάτιο με ένα κινητό και άπειρες ώρες ύπνου. Δεν ήθελα να ντυθώ Να πλυθω βαριόμουν Να κάνω  το οτιδήποτε. Κοινώς ήμουν ένα κινούμενο ζόμπι. Εννοείται πως είχα και καυγάδες μαζί με τους δικούς μου γιατι νόμιζαν ότι έχω κάτι, αν και αυτό που πραγματικά είχα ήταν ότι ένα άτομο τέρμα κοινωνικό και εξωστρεφες εν μέρη, που είχε μια καθημερινότητα γεμάτη δραστηριότητες περιοριστικε απότομα, από κόπηκε από τα περισσότερα πράγματα που το ενδιέφεραν αποτελούσαν πλέον παρελθόν. Και αυτό ήταν που με διέλυσε ευτυχώς για λίγο χρονικό διάστημα μόνο.

Αφού κατάλαβα που βρισκόταν το πρόβλημα, προσπάθησα να το αντιμετωπίσω κατάματα κάνοντας πράγματα που μου έφτιαχναν την διάθεση και κυρίως ήταν με τα πράγματα που απέφευγα ποιο πριν. Περιττό Να πω ότι στο δωμάτιο μου εμπενα μόνο για να πάρω πράγματα και για ύπνο. Αντιδρούσα τελείως διαφορετικα αφού κατάλαβα τι ήταν αυτό που με έκανε να αισθάνομαι χάλια και με έκανε να πέφτω γενικά. Το καλύτερο που έκανα ήταν που αναγνώρισα ότι είχα πρόβλημα γιατί εν τέλει είχα μια μικρή μορφή κατάθλιψης κάτι τι οποίο μόνο που το σκέφτομαι τώρα με πιάνουν τα νεύρα μου.

Πιστεύω ο καθένας έδωσε και δίνει ακόμα τις δικές του μάχες με τους δαίμονες του ακόμα και τον ίδιο του εαυτό. Έχουμε διαφορετικα όρια, αντοχές και επιλέγουμε πως θα αντιμετωπίσουμε τις ανάλογες καταστάσεις παίρνοντας αποφάσεις που νομίζουμε ότι είναι σωστές. Εγώ αυτό που θα ήθελα να μοιραστώ είναι ότι ακόμα και το ποιο δύσκολο πράγμα στο κόσμο να περνάτε ότι και αν είναι αυτό για εσάς, να έχετε πάντα ανθρώπους που σας αγαπάνε και σας στηρίζουνε. Αυτοί θεωρώ είναι το παραθυράκι μας στην τρέλα που ζούμε όλοι. Εύχομαι από καρδιάς πραγματικά να είσαστε όλοι καλά και οι οικογένειες σας και να πάμε προς το καλύτερο!

Γειά σας καραμελιτσες μου πιστεύω να είστε όλοι καλααα🥰. Είχα καιρό να έρθω σε επαφή με το γράψιμοαν και είναι  κάτι που θα έπρεπε να το έχω κάνει εδώ και καιρό . Πιστεύω μετά από αυτο να επιστρέψω και να γράφω ποιο συχνά. Αλλά όπως προείπα δεν ξέρω πως και από που να ξεκινήσω με τόσα που γίνονται. Ομολογώ η κατάσταση αυτή με έχει κουράσει πάρα πολύ αλλά προσωπικά προσπαθώ να μην το αφήνω πάλι να με επηρεάσει. Να έχετε ένα υπέροχο βράδυ και σας ευχαριστώ όσους διαβάζετε τις σκέψεις μου, το εκτιμώ 🤎