We've got the power

H9: Zweer niet ijdel vloék nóch spot.

*Matteo*

Ik ben bijna bij het chemie-lab als iemand mij een ruwe duw heeft. Ik hoef niet te kijken, ik weet al wie het is. 'Lucas, heb je niets beters te doen?', 'Ja, eigenlijk wel. Er is een nieuwe op school. Althans ik heb haar nog nooit opgemerkt. Lekker lijf, wilde zwarte haren en groene ogen, helemaal mijn type.' Zegt hij vol lust in zijn ogen. Ik weet direct over wie hij het heeft. Zaralynn. Ik mag haar niet, maar Lucas wens ik haar ook weer niet toe.

'Je doet maar. Haar naam is trouwens Zaralynn en volgens mij is ze veel te pittig voor jouw, softie.' Daag ik hem uit. Ik kan het gewoon niet laten. Er lijkt stoom uit zijn oren te komen.

Ik ruik ineens een bekende rozengeur en nog geen seconde later loopt Zaralynn samen met Céline de gang in. Even ben ik afgeleid en kijk haar kant uit. Slechte keuze. Een vuist beland tegen mijn kaak. Auwch.

Een tiental meter verder zie ik Zaralynn naar haar kaak grijpen. Voelde zij dat ook?

Veel tijd om na te denken heb ik niet, want in mijn ooghoek zie ik een tweede vuist aankomen. Ik grijp hem en draai hem in een onnatuurlijke positie. Lucas gezicht betrekt even, maar al snel vormt zijn mond een grijns.

'Oh gelukkig, ik dacht al dat je een watje geworden was na je spectaculaire optreden van gisteren.', 'Spijtig voor jou ben ik nog steeds de oude. Degene die jou makkelijk in de pan hakt.' zeg ik met een lage stem.

Met een hoog opgeheven hoofd loopt hij weg. Het streelt mijn ego. Victor draait mijn hoofd naar hem toe en gaat even met zijn vinger op mijn pijnlijke kaak. Hij beseft het zelf niet, maar bij zijn aanraking verdwijnt de pijn als sneeuw voor de zon. Heb ik het me ingebeeld? Hij geeft mij een handshake en slentert naar zijn les.

Mijn gedachten gaan terug naar Zaralynn en ik neem mijn zonnebril, zet hem op en gluur erdoor naar haar. Ze lacht om iets wat Céline zegt. Ik kan de kersenkauwgom die ze in haar mond heeft bijna proeven. Vraag me niet hoe ik weet dat hij kersensmaak heeft, ik weet het gewoon.

Ik besluit mijn gekke theorie te testen en geef een kneepje in mijn arm. Mijn mond valt open als ik Zaralynn geïrriteerd op haar arm zie wrijven. What the fuck.

*Zaralynn*

Al heel de tijd voel ik overal Pijnscheuten. Al bij al doen ze niet zoveel pijn, ze komen gewoon zo onverwacht dat ik ineenkrimp. Céline geeft mij een schouderklopje. 'Veel plezier in Chemie. Ik ga mijn 10 kut geboden aframmelen in godsdienst.', 'Zweer niet ijdel vloék nóch spót' roep ik haar het tweede gebod nog toe. Ze maakt een wegwerpgebaar en versnelt haar pas als de bel gaat. 

In klas zijn de voorste banken bezet, dus ga ik maar achteraan zitten, zo ver mogelijk van Matteo. Ik negeer de gretige blikken van jongens en trek onopvallend mijn rokje een beetje lager.

Ik zit op een hoge kruk naast een brunette met een bleke huid en sproetjes. 'Marina, toch?' vraag ik voorzichtjes. Ze knikt en door haar vriendelijke blik weet ik dat ze het niet erg zou vinden als ik naast haar ga zitten.

'Ben je nieuw?' vraagt ze. 'Nee hoor, ik ben Zaralynn.' Ik zie een zweem van herkenning in haar ogen. 'Oh, je bril is weg. En had jij geen blokjes? Jij was toch het meisje dat gisteren flauwviel in de kantine? Samen met Matteo.' Bij zijn naam krimp ik ineen.

'Stilte iedereen!' roept een schelle vrouwenstem door het chemie-lab. De klas is meteen stil. 'Ik doe een experiment hier vooraan en jullie doen mijn handelingen exact na.'

-

Een tijdje later houd ik een proefbuis boven de bunsenbrander. Geïntrigeerd kijk ik naar de vlam. Ik houd van vuur, ik kan er wel uren naar kijken. Ik blijf geconcentreerd naar het steeds groter wordende vuur staren. Marina gaat wat verder zitten, bang dat haar lange loshangende haren in brand schieten. Dan gebeurt het. Mijn invulblaadjes die naast de bunsenbrander liggen vatten vuur.

Marina naast mij begint meteen te gillen, maar ik blijf verstijfd zitten. Er lijkt een onzichtbare muur te zijn tussen mij en het vuur. Het komt niet dichterbij en laait op naar de ander kant.

Alle bunsenbranders in het lokaal vallen tegelijk uit en de leerkracht komt aangesneld met een blusdeken. Het vuur dooft meteen. 'Zaralynn Maes! Wat heeft dit te betekenen? Brandbare materie nóóit bij vuur houden. Ga je melden bij het secretariaat!' beveelt ze.

Ik kon hier niets aan doen. Toch? 'Naar het secretariaat Zaralynn.', Ik kijk de leerkracht recht in der ogen. 'Ik heb niets fout gedaan, ik ga niet naar het secretariaat.' De klas begint te joelen.

'Oké, ga maar terug op je plaats zitten.' Zeg ze alsof er niets is gebeurt. Ik sta versteld. Het gejoel in het lokaal gaat over naar gefluister.

Ik ga terug naar mijn plaats en zie dat Marina uit schrik ergens anders is gaan zitten. 'Ik ben gek aan het worden.' Fluister ik tegen mezelf.

*Matteo*

'Ik ben gek aan het worden' fluistert ze tegen zichzelf. Niemand hoort het behalve ik. Blijkbaar heb ik plotseling een super goed gehoor en ruik ik allerlei dingen. Het doet mij denken aan die weerwolven en vampiers uit die afgrijselijk afgezaagde Twilight films die ik bekeek met mijn buurmeisje tijdens het babysitten.

Er gebeuren dus ook rare dingen bij haar.

A/N: Even voor de duidelijkheid: dit is geen weerwolf/vampierenverhaal!  X Eliz00z