TESTIFY a love story

Hoofdstuk 3 - Mevrouw G. de Graaf - Deel 1 -

De volgende dag is het zo ver, mevrouw de Graaf haar verjaardag. Natuurlijk reden voor een feestje maar dan moeten ze eerst nog wel even naar huis. Anne staat bij meneer en mevrouw de Graaf terwijl ze genieten van een kopje thee in 'het koffiehoekje' van de kerk.
"Hey Anne, wanneer had je ingedachten naar huis te gaan?" Zegt meneer de Graaf met een zachte stem.
"Wilt u nu naar huis?" Vraagt Anne terug.
"Nee, dat vraag ik niet meisje, goed luisteren... ik vraag wanneer jij naar huis wil gaan" zegt meneer de Graaf op een lieve toon.
"Oké, op z'n laatst over een half uur" zegt Anne.
"Goed zo, oké dat is helemaal goed" zegt meneer de Graaf.
"Prima, dan ga ik nog even gedag zeggen tegen een bekende" zegt Anne.
"Is goed lieffie" zegt mevrouw de Graaf dan.
Die blijkt dus ook te hebben geluisterd ook al leek dat niet zo. Anne glimlacht naar haar terug. Dan loopt Anne tot aan het podium vooraan in de kerk.
"Hey Loes! Leuk je te zien! Was een fijne dienst he?" Zegt Anne.
"Hey Anne! Ja erg mooi. Heel herkenbaar ook" zegt Loes.
"Ja klopt! Hoe gaat het met je?" Vraagt Anne.
"Agh. Het gaat wel... En met jou?" Vraagt Loes een beetje somber terug.
"Oh.. wil er over praten?" Vraagt Anne.
"Nee, liever niet nu" zegt Loes.
"Oké, is goed. Maar je mag me altijd vragen als je wel wil praten. En het maakt me ook niet uit als dat midden in de nacht is, als je me dan nodig hebt, mag je mij bellen." Zegt Anne.
"Dat is lief van je Anne, ik zal het onthouden." Zegt Loes.
Anne glimlach zachtjes en knikt.
"Ik heb zometeen een verjaardag van mevrouw de Graaf. Ik weet niet of je haar kent maar zij is de mevrouw die ik altijd weer terug breng, samen met haar man." Zegt Anne dan.
"Ja, ik ken haar wel, een erg lieve vrouw. Maar haar man ken ik niet zo goed" zegt Loes.
"Oh, leuk. Nee dat kan kloppen, meneer de Graaf is niet zo'n prater op zich. Maar mevrouw de Graaf, ja, ze is echt een soort van mijn tweede moeder" zegt Anne.
"Dat snap ik wel en ze is echt geweldig in luisteren" zegt Loes.
"En ze heeft hele knappe zonen" zegt Loes nu met een glimlach.
Anne lacht een beetje.
"Oh ja? Haha" Zegt Anne vragend.
"Ja" zegt Loes glimlachend.
"Dan zal ik dat vandaag nog wel zien denk ik. Want voor zo ver ik weet komt iedereen vandaag op haar verjaardag" zegt Anne.
"Oh dat is leuk! En jij word gewoon mee gerekend als familie" zegt Loes.
"Ja, ik denk het..." zegt Anne lachend.
"Wat leuk!" Zegt Loes.
Dan word Loes op haar schouder getikt en ze draait haar schouders half. Even later draait ze haar weer terug naar Anne.
"Hey sorry, het was leuk weer even met je gesproken te hebben maar de rest wil weg dus.. maar misschien zien we elkaar volgende week wel weer" zegt Loes.
"Ja, nee, natuurlijk je moet ook weer mee terug toch.. maar ja, het was inderdaad leuk je weer even gesproken te hebben" zegt Anne.
"Ja klopt" zegt Loes terwijl ze haar jas aan trekt.
"Nou, doeii... tot ziens" zegt Loes als ze haar jas aan heeft.
"Ja tot ziens!" Zegt Anne.
Anne drinkt het laatste slokje van haar thee nog even op en dan loopt ze weer naar het thee en koffie hoekje. Daar gooit ze eerst haar bekertje weg en gaat ze naast mevrouw de Graaf staan die druk in gesprek is met een van de andere oudere dames in de kerk. Na een tijdje word de andere mevrouw al opgehaald, door iemand die haar weer terug naar haar huis brengt. Dan draait mevrouw de Graaf haar meer naar Anne toe.
"Hey liefje, wat is er? Is het tijd om te gaan?" Vraagt mevrouw de Graaf.
Anne glimlacht.
"Ja, dat klopt. Als u uw thee op heeft dan kunnen we gaan want dan hebben we nog genoeg tijd om alles klaar te zetten" zegt Anne.
"Oké, ja. Dat is een goed plan!" Zegt mevrouw de Graaf.
"Robert! We heb je je koffie op? Want we kunnen we naar huis" zegt mevrouw de Graaf vervolgens tegen meneer de Graaf.
Anne gaat alvast de jassen halen. Dan als Anne voor de lange kapstok staat en zoekt naar de jas van meneer de Graaf komt Marije naast Anne staan.
"Hey Anne" zegt Marije.
"Hey Marije" zegt Anne vriendelijk terug.
"Wat zoek je?" Vraagt Marije.
"Oh, ehh de jas van meneer de Graaf" zegt Anne terwijl ze rondkijkt.
"Een donker blauwe?" Vraagt Marije.
"Ja klopt" zegt Anne en glimlacht naar Marije.
"Hmm.." zegt Marije en kijkt of ze op de lange kapstok meneer de de Graaf zijn jas ook ziet.
Marije schuift wat jassen aan de kant en kijkt nog een paar keer rond.
"Hier!" Zegt Marije ineens terwijl ze de jas onder de andere jassen weg pakt.
"Ah, dankjewel!" Zegt Anne met een glimlach.
"Graag gedaan" zegt Marije terug.
"Kom jij vanmiddag ook?" Vraagt Anne.
Marije is namelijk een van de kleindochters van meneer en mevrouw de Graaf.
"Jaa zeker! Het word een groot feest!" Zegt Marije enthousiast.
"Leuk! Ja, zo groot mogelijk he, dat is de bedoeling." Zegt Anne terug.
"Precies! En dan kan je eindelijk de rest van de familie eens zien en mee kennis maken" zegt Marije.
"Lijkt me leuk, na al die tijd" zegt Anne.
"Haha ja dat snap ik, en zodra je voorgesteld bent aan iedereen in de familie kan je niet meer terug, haha, dan ben je ons nieuwste lid" zegt Marije grappend.
Anne lacht.
"Oh nee.. dan is het nu al te laat om te vluchten" grapt Anne terug.
Marije lacht.
"Oh ja, vèèl te laat!" Zegt Marije en ze glimlacht naar Anne terwijl ze haar de jas aangeeft. Anne glimlacht naar haar terug.
"Tot later" zegt Marije dan.
"Ja, tot straks" zegt Anne terug.
Dan gaat Anne weer terug met de jassen.
"Kon je ze niet meer vinden liefje?" Zegt mevrouw de Graaf.
"Nee.. en ik kwam Marije tegen" zegt Anne.
"Oh ja, daar moet je altijd even mee praten he?" Zegt mevrouw de Graaf.
"Ja klopt, maar u hebt ook een hele lieve kleindochter" zegt Anne.
"Jaa.. dat zeker! Het zijn allemaal schatten" Zegt mevrouw de Graaf.
Anne glimlacht.
"Zullen we dan nu maar naar huis gaan voordat alle schatjes komen" zegt Anne terwijl ze mevrouw de Graaf haar jas voor haar open houd.
"Haha, is goed liefje" zegt mevrouw de Graaf.
En steekt dan een voor een haar armen in de goeie mouw van haar jas.
Ze kan het ook nog wel zelf maar zo is wel zo makkelijk en snel.
Daarna gaat Anne naar meneer de Graaf en helpt hem voorzichtig met zijn jas want sinds hij in een rolstoel zit om te herstellen kan hij het niet meer zelf.
"Dankjewel, lieverd" zegt meneer de Graaf.
"Graag gedaan, bent u klaar voor het feest vanmiddag?" Vraagt Anne.
"Ja. Ik heb er zin in" zegt meneer de Graaf.
"Mooi, fijn! Maar dan gaan we nu eerst maar naar huis he" zegt Anne.
"Dat zou wel handig wezen inderdaad" grapt meneer de Graaf.
Anne glimlacht. Daarna gaan ze eindelijk naar huis.
Bij meneer en mevrouw de Graaf thuis aan gekomen bereiden Anne en mevrouw de Graaf de laatste hapjes voor en maken zorgen ze dat alles er netjes uitziet. Meneer de Graaf zit in de hoek van de kamer bij het raam waar hij mooi met alles kan mee kijken.
"Vind u het ook mooi geworden meneer?" Zegt Anne als ze bijna klaar zijn.
"Ja ha, zeker! Dat hebben jullie goed gedaan hoor" zegt meneer de Graaf. Dan neemt hij een slokje van zijn drinken maar hij verslikt zich. Mevrouw de Graaf kijkt geschrokken en een beetje bezorgd zijn kant uit en Anne loopt snel naar hem toe en gaat naast hem zitten. Rustig legt ze haar hand op zijn rug. Meneer de Graaf neemt een diepe hap lucht en hoest nog een paar keer.
"Dankjewel lieverd" zegt hij terwijl hij nog even op adem komt.
Anne glimlacht zachtjes en mevrouw de Graaf haalt even diep adem.
"Natuurlijk" zegt Anne zacht.
Dan gaat de bel van de voordeur.
"Ah, daar zullen we de eersten al hebben" zegt mevrouw de Graaf en ze loopt naar de voordeur.
"Dan ga ik me nog even omkleden" zegt Anne en ze kijkt nog even naar meneer de Graaf om te kijken of het al echt weer wat beter gaat.
Meneer de Graaf knikt geruststellend en glimlacht even naar Anne.
Anne glimlacht even naar hem terug en daarna staat ze op en gaat naar de slaapkamer van meneer en mevrouw de Graaf om haar nog even om te kleden voor het feestje echt begint. Het duurt een tijdje voor dat Anne haar heeft omgekleed en haar haar en make-up heeft gedaan dus in de tussentijd zijn al veel meer mensen in de woonkamer voor dat het feestje straks echt begint. Dan stapt Anne de nu drukke woonkamer binnen. Het echte feest is straks in een van de zalen van het verzorgingstehuis. Omdat meneer en mevrouw de Graaf in een soort van aanleunwoning bij het tehuis wonen, mogen ze ook gebruik maken van de ruime zalen daarvan. Anne loopt rustig door de drukte op weg naar de keuken. De hapjes die zij en mevrouw de Graaf net nog hebben gemaakt moet natuurlijk zometeen niet vergeten worden mee te nemen naar de grote zaal. Dus Anne haalt de hapjes uit de koelkast.
"Oh ja, goed zo, dan kunnen we die zo niet vergeten" zegt mevrouw de Graaf.
Dan word er weer aangebeld en mevrouw de Graaf gaat weer naar de deur. Daarna komt ze weer naar de woonkamer.
"Zo, daar is de laatste van mijn jongens dan. Maar de laatsten zullen de eerste zijn, he jongen." hoort Anne mevrouw de Graaf zeggen.
Anne lacht daar zachtjes om.
Dan komt mevrouw de Graaf weer om het hoekje naar de keuken toe en pakt een glas uit een kastje daardoor vallen er wat slingers die ze net hadden opgehangen.
"Oh.. oeps" zegt mevrouw de Graaf.
Anne glimlacht even naar haar en zet een stapje dichterbij.
"Zullen we ze samen weer even ophangen?" Vraagt Anne.
"Ja, goed idee" zegt mevrouw de Graaf met een glimlach.
Maar dan word ze zachtjes op haar schouder getikt dus ze draait haar even om en loopt even mee. Even later komt mevrouw de Graaf weer terug. Anne is al bezig met de ene kant van de slingers weer even op te hangen. Mevrouw de Graaf pakt de andere kant en begint met de andere kant.
Anne voelt de slinger bewegen en kijkt even naast haar en glimlacht als ze ziet dat het mevrouw de Graaf is.
"Is nu echt iedereen er?" Vraagt Anne.
Het is best een beetje lawaaierig doordat bijna iedereen wel met iemand anders aan het praten is hoort mevrouw de Graaf niet gelijk dat Anne wat tegen haar zegt.
"Mevrouw de Graaf!" Zegt Anne dan een stuk luider.
"Ja, wat is er liefje" zegt mevrouw de Graaf luid terug en zet een paar stappen richting Anne.
"Is iedereen er?" Vraagt Anne dan nog een keer.
"Ja, is iedereen er, eindelijk.." zegt mevrouw de Graaf.
"Zal ik je nu dan aan wat mensen voorstellen?" Gaat ze verder.
"Ja, lijkt me leuk!" Zegt Anne enthousiast.
En ze lopen een beetje de keuken uit.
"Martijn!" Zegt mevrouw de Graaf dan.
En Martijn draait zich om.
"Ja.. wat is er mama" zegt Martijn.
"Ik wil je aan iemand voorstellen" zegt mevrouw de Graaf.
"Dit is Anne, ze komt hier bijna elke dinsdag, donderdag en zondag" zegt mevrouw de Graaf.
"Oh de lieverd waar papa het net over had" zegt Martijn glimlachend.
Anne glimlacht een heel klein beetje ongemakkelijk.
"Nou en dat klopt zeker! ik vind het echt zo jammer dat we dit nog niet eerder hebben kunnen doen want Anne is al een tijdje bij ons" zegt mevrouw de Graaf.
Anne kijkt even met een zachte glimlacht naar mevrouw de Graaf.
"Wat leuk!" Zegt Martijn.
"Ja" zegt Anne wat zachtjes.
"Ik hoorde jou volgens mij mijn moeder net mevrouw de Graaf noemen of niet?" Zegt Martijn.
"Ja dat klopt.." zegt Anne nu glimlachend.
"Ja vanaf het begin altijd al en eigenlijk nooit veranderd" zegt mevrouw de Graaf.
"Hmm.. misschien is het dan nu tijd om dat te veranderen" zegt Martijn dan.
"Je hebt gelijk Martijn." Zegt mevrouw de Graaf.
"Dan is het vanaf nu gewoon Greetje en Robert, goed?" Zegt Greetje kijkend naar Anne.
"Ja, dat is helemaal goed" zegt Anne dan glimlachend.
"Mooi, dan is dat geregeld, zal ik je dan nu verder voorstellen?" Zegt Martijn met een glimlach.
Greetje legt haar hand even tegen Anne haar schouderblad.
"Dat zijn mijn jongens, altijd spontaan" zegt Greetje en glimlacht even.
Anne glimlacht even naar Greetje terug.
"Dat lijkt me leuk. Waar beginnen we?" Vraagt Anne.
"Ik heb al een idee, kom maar mee" zegt Martijn en hij wijst richting de andere kant van de kamer.
"Ik zie je zometeen wel in de grote zaal liefje, dan ga ik nu ook wat mensen dag zeggen" zegt Greetje.
"Haha is goed, tot straks" zegt Anne.
En dan volgt ze Martijn door de drukte in de kamer.
"Dan beginnen we nu eerst even met een beetje rustiger plekje vinden. Ken je toevallig ook al wel iemand van de familie of word het een volle voorstel ronde?" Zegt Martijn terwijl hij steeds heel even achter zich kijkt of Anne hem nog steeds volgt.
"Ja, ik ken Marije, een van de kleindochters, al en Lisa maar voor de rest nog niet echt" zegt Anne.
Wel wat luider zodat Martijn het hopelijk goed kan verstaan. Dan komen ze in een van de hoeken van de kamer, daar is het iets rustiger.
"Oh nog niet zo veel dus.." zegt Martijn.
"Nee dat klopt" zegt Anne.
"Oh oké, nou ja, maar eerst wat drinken dan?" Zegt Martijn.
"Ja lekker" zegt Anne.
"Oké, als jij hier wacht haal ik even wat te drinken en daarna kunnen we wel even kijken wie ik je dan aan kan voorstellen, goed?" Zegt Martijn.
"Ja, goed idee" zegt Anne.
Nu duurt het al best wel een tijdje en Martijn is nog steeds niet terug met wat te drinken dus Anne begint weer zachtjes door de drukte naar de keuken te lopen. Toch botst er dan iemand tegen haar aan. Dat is Martijn met het drinken. Wat hij nu per ongeluk over Anne haar jurk heeft geknoeid.
"AHH.." Gilt Anne kort.
Ze kijkt heel even geschrokken naar haar jurk, dat was even heel koud.
"Oh nee, sorry!" Zegt Martijn een beetje geschrokken terug.
"Geeft niet, ik heb nog wel een jurk bij me" zegt Anne.
"Oh gelukkig.." zegt Martijn.
Hij geeft Anne een paar servetjes van de tafel die naast hun staat, Anne pakt ze aan en dept haar jurk er een beetje mee. Niet dat het echt helpt maar het was goed bedoeld.
"Maar echt sorry" Zegt Martijn dan.
Anne glimlacht een beetje ongemakkelijk en knikt. Dan draait ze haar om en loopt zo snel mogelijk naar de slaapkamer.
Mark is ook op de verjaardag want Greetje is ook zijn moeder, hij is de gene die als laatste binnen kwam. Daarom had hij Anne nog niet gezien. Eerlijk gezegd verwacht hij haar hier ook niet, maar nu ziet hij haar vanaf een afstandje zo snel mogelijk richting de slaapkamer lopen... Hij was eigenlijk even met een van zijn zusjes aan het praten maar Anne haar mooie rooie haar viel hem ineens op. Toch twijfelt Mark of het Anne wel echt is.
Want hoe en waarom zou Anne ook op de verjaardag van zijn moeder zijn.. denkt Mark.
"Joehoe! Aarde aan Mark" zegt zijn zusje.
"Hmm?.. Ja, sorry Marloes.." zegt Mark.
"Oké, nou ik zei dus net dat het tijd is om naar de grote zaal te gaan. Ga je mee?" Vraagt Marloes.
"Ja natuurlijk ga ik mee" antwoord Mark.
"Onderweg niet verdwalen he?" Zegt Marloes lachend.
"Ha ha. Nee hoor, ik zal goed op letten" zegt Mark en glimlacht terug.
"Mooi, want ik weet niet waar we heen moeten" zegt Marloes.
Mark lacht dan slaat hij zijn armen vanaf de zijkant stevig om Marloes heen en drukt haar even stevig tegen zich aan.
"Awhh.." zegt Marloes en begint lachen.
"Ja, ja zo is het wel goed, wil je je zusje heel houden alsjeblieft" zegt Greetje dan met een glimlach.
Mark glimlacht en laat Marloes weer los.
"Heh he.." zegt Marloes met een zucht en lacht naar Mark.
Mark lacht terug.
"Broers.. wat moet je er mee" zegt Marloes plagerig.
"Kleine zusjes.." zegt Mark met een zucht en grijnst naar Marloes terwijl ze achter hun moeder aan lopen de gang op.
Ze zijn nog maar een paar meter verder als Greetje stopt en haar omdraait.
"Gaan jullie maar alvast verder, ik ben wat vergeten" zegt ze.
"Oh oké.. is goed" zegt Mark nu een stuk serieuzer dan zonet.
"Oké, goed zo, tot zo" zegt Greetje en aait Mark een keer zachtjes over zijn arm.
"Tot zo mama" zegt Marloes.
En Greetje streelt Marloes even over haar wang.
Dan lopen Mark en Marloes samen naar de grote zalen.
Greetje belt even aan bij de voordeur, ze was de sleutel ook vergeten..
Anne doet de deur open.
"Ik was de hapjes vergeten" zegt Greetje.
"Oh.. en de sleutel?" Glimlacht Anne.
"Ja, die ook nog" zegt Greetje en stapt de hal binnen.
"Waarom ben jij hier nog liefje, was jij niet al lang in de grote zaal" zegt Greetje vragend.
"Nee.. ik moest eerst een andere jurk aan trekken" zegt Anne en doet de voordeur dicht.
"Dat had je toch al gedaan lief" vraagt Greetje.
"Ja, dat klopt maar Martijn had drinken over mijn jurk geknoeid" zegt Anne en moet daar eigenlijk best een beetje om lachen als ze daar aan terug denkt.
Greetje lacht ook.
"Oh, oh, mijn kleine stunt man" zegt Greetje en loopt door naar de keuken.
"Maar wel heel lief, net als de rest" zegt Anne terwijl ze achter Greetje aan komt.
"Oh ja, dat zeker!" Zegt Greetje.