TESTIFY a love story

Hoofdstuk 2 - In het weekend -

Het is koud en al best wel donker maar Anne zal toch wel weer naar buiten moeten als ze nog boodschappen wil halen. Dat is belangrijk want mevrouw de Graaf heeft haar ook nog om wat dingen gevraagd voor vanavond en natuurlijk morgen, als ze jarig is. Dus Anne trekt een lekkere warme jas aan en pakt een paar boodschappentassen. Ze stapt naar buiten en trekt de voordeur dicht. Anne zucht even, het is toch wel lekker om weer even in de frisse lucht buiten te zijn. Anne gaat lopend op weg. Eerst nog even langs mevrouw de Graaf daarna naar de supermarkt. Ze vind het niet zo fijn om alleen in het donker te lopen maar Sophie is al naar huis dus moet Anne wel alleen. Ze loopt maar gewoon door. Gelukkig is er goeie verlichting langs de weg. De frisse lucht doet Anne al snel op andere gedachten brengen. Dan hoort ze iemand van achteren op haar afkomen, ze kijkt even op zij. Het is de buurman. "Hey buurvrouw" zegt hij vriendelijk terwijl hij Anne voorbij jogt. "Hoi buurman" zegt ze vriendelijk terug.
Na een tijdje lopen komt ze op een kruispunt met verkeerslichten, daar moet ze even stoppen voor het rode licht. Dan komt er een redelijk lange en slanke man naast haar staan. Anne kijkt naast haar. De man knikt. Dan springt het licht op groen. De man zet een stapje sneller en is eerder aan aan de overkant dan Anne maar daar blijft hij staan. "Hi! Do you speak English?" Vraagt de man als Anne ook aan de overkant is.
Anne vind het een beetje vreemd, eerst zet hij een stap sneller om vervolgens aan de overkant te wachten? Raar.. denk Anne.
"Hi, no sorry..." zegt Anne nee schuddend.
Dat liegt ze, ze kan wel goed Engels maar ze wil niet praten want het is donker en kent hem niet, dan loopt ze liever gewoon door. En dat doet ze ook. Na nog 2 straten is ze dan eindelijk bij de ingang van de zorginstelling waar meneer en mevrouw de Graaf wonen. Anne loopt door de draaideuren. Binnen is het lekker warm dus doet Anne haar jas gelijk een stukje open. Ze loopt langs de kleine infobalie en ze word vriendelijk begroet door de baliemedewerkster. Anne groet vriendelijk terug en loopt door de lange gangen op weg naar het appartement van meneer en mevrouw de Graaf.
Bij de voordeur van het appartement drukt ze op de bel maar doet zelf met de sleutel de deur open. Zo weten ze dat er iemand binnen komt.
Anne doet de voordeur weer achter haar dicht en doet haar jas verder los maar niet uit. Ze loopt gelijk verder naar de woonkamer.
"Hey liefje, daar was je al!" zegt mevrouw de Graaf terwijl ze om het hoekje van de keuken komt.
"Hey" antwoord Anne glimlachend.
"Doe je jas maar lekker uit hoor liefje" zegt mevrouw de Graaf.
Anne knikt en doet haar jas dan toch maar uit en hangt hem over een van de eetkamer stoelen.
Dan geeft ze mevrouw de Graaf een knuffel en ze knuffelt haar terug.
"Waar is meneer de Graaf?" Vraagt Anne als ze mevrouw de Graaf weer heeft losgelaten.
"Oh die is bij zijn eigen clubje op dit moment" zegt mevrouw de Graaf.
"Ohh, haha ja, dat had ik kunnen weten... het is zaterdag" zegt Anne glimlachend.
"Agh, ja.. maar kom je? Ik heb hier in de keuken een boodschappenlijstje voor je gemaakt maar ik wil je even laten zien welke specifieke verpakking ik wil hebben voor morgen" zegt mevrouw de Graaf terwijl ze weer om het hoekje naar de keuken verdwijnt. Anne loopt rustig achter haar aan.
"Oké, is goed. Maakt het veel uit dan?" Vraagt Anne.
"Nou voor mij niet, maar voor mijn jongens morgen wel" zegt mevrouw de Graaf.
Anne lacht.
"Ahh zo! Oké ik snap het, van levensbelang dus" grapt Anne.
Mevrouw de Graaf lacht nu ook.
"Ja.. zoiets ja" zegt ze.
Dan laat mevrouw de Graaf de verpakkingen zie die ze wil hebben voor morgen. Daarna doet Anne haar jas weer aan en dan gaat ze weer op weg. Nu naar de supermarkt. Ze heeft nu nog genoeg tijd tot dat de winkel dicht gaat dus ze kan lekker rustig aan boodschappen doen. Daarvoor zal ze er dan nog wel eerst even heen moeten lopen...
Als Anne weer bij de verkeerslichten staat komt er weer iemand naast haar staan. Dit keer is het Mark.
"Hey.." zegt Mark.
Anne kijkt naast haar.
"Hey meneer de Graaf" Zegt Anne een beetje verbaasd terug.
"Hoi, Anne.. Verbeek was het toch?" Zegt Mark vragend.
"Ja dat klopt, helemaal goed" zegt Anne.
"Fijn" zegt Mark.
"Leuk dat u mij al herinnerend" zegt Anne netjes.
"Oh, zeg maar jij hoor" zegt Mark.
"Oh oké" zegt Anne met een glimlachje.
Dan springt het verkeerslicht op groen en lopen Anne en Mark samen richting de overkant.
"En wat brengt jou hier op dit tijdstip?" Vraagt Mark dan, gewoon uit interesse.
"Oh niet iets heel bijzonders... gewoon boodschappen halen. En jij?" Vraagt Anne terug.
"Toevallig hetzelfde" zegt Mark en hij glimlacht.
"Oh haha, nou ja, het is noodzakelijk kwaad" zegt Anne.
"Ja, vind je dat?" Vraagt Mark.
"Klein beetje, samen is natuurlijk wel altijd gezelliger" zegt Anne.
"Nou, als je wil kunnen we nu wel samen gaan, we moeten toch allebei naar dezelfde supermarkt toch?" Zegt Mark vragend.
"Ja, dat lijkt me gezellig! Ik was op weg naar de Albert Heijn, jij ook?" Vraagt Anne.
"Ja ik ook, die hele grote zit hier niet heel ver meer vandaan" zegt Mark.
"Mooi! Nee, dat klopt. Die kleinere AH zit toch meer de andere kant uit" zegt Anne.
"Klopt, daar ga ik ook wel eens heen" zegt Mark.
"Oh, haha, ik ook. Maar bijna alleen als ik net van kantoor kom en nog even snel wat eten moet halen" zegt Anne.
"Oh ja dat snap ik wel, maar ik kom er meestal alleen voor de to-go koffie" zegt Mark.
"Ah, is dat wel een beetje lekkere koffie?" Vraagt Anne.
"Ja wel.. lekker genoeg, vind ik. Ooit gehad?" Vraagt Mark.
"Ikzelf niet want ik ben meer een thee drinker, maar ik heel soms haal ik wel eens een kopje voor Sophie, als ze me voor te voren appt" zegt Anne.
Inmiddels zijn Mark en Anne bij de supermarkt aangekomen en lopen ze samen naar binnen. Daar pakken ze allebeide een mandje.
"Jij en Sophie zijn wel goeie vriendinnen of niet? Ten minste dat dacht ik op op het feest gisteren te merken" zegt Mark vragend.
"Ja dat klopt helemaal, ze is echt mijn beste vriendin" zegt Anne en glimlacht.
"Oh dat is leuk!" Zegt Mark.
"Ja.. zeker" zegt Anne een beetje afgeleid.
Dan is het even stil en Anne kijkt even wat beter naar wat ze moet hebben volgens het lijstje van mevrouw de Graaf. Anne pakt dan wat ze denkt dat de goeie is en dan komt Mark weer naast haar staan. Hij kijkt even naar wat Anne in haar handen houdt en wijst dan naar een verpakking ernaast in het schap.
"Deze kun je beter deze nemen" zegt Mark.
"Oh ja? Waarom?" Zegt Anne nieuwsgierig.
"Die smaakt echt stukken beter" zegt Mark.
"Oh oké, maakt dat echt heel veel uit dan?" Zegt Anne vragend.
"Ja vind ik wel, deze bind veel beter en is een stuk sneller klaar" zegt Mark.
"Ah.. oké. Dat is inderdaad wel handig" zegt Anne.
Anne zet die ze in haar handen heeft terug en pakt die Mark haar aanwees. Dan lopen ze al winkelend langs de schappen en kletsen ze ondertussen. Bij de kassa legt Anne als eerste alle boodschappen op de rolband.
"Heeft u ook een bonuskaart?" Vraagt de caissière.
"Ehh.. ja, maar nu niet bij me..." zegt Anne.
"Oh, oké. Dan word het 54,45 alstublieft" zegt de caissière.
"Oké" zegt Anne terwijl ze haar beurs pakt en vervolgens contant betaald.
Dan is Mark aan de beurt, hij betaalt ook voor zijn boodschappen en dan pakken ze alle boodschappen in. Met drie volle tassen lopen ze de supermarkt weer uit. Buiten, een stukje verder op de stoep vanaf de ingang, blijven Anne en Mark even staan. Dan haalt Mark even diep adem. Anne kijkt even naar hem met een zachte glimlach. Het is inderdaad lekker fris buiten.
"Vind je het ook leuk als ik met je mee loop?" Vraagt Mark dan.
"Ja, naar mijn huis bedoel je?" Zegt Anne vragend.
"Ja, gewoon voor de gezelligheid.." zegt Mark een beetje voorzichtig.
"Ja, nee, dat zou ik wel leuk en handig vinden" zegt Anne en ze zet volle boodschappentassen even neer om ze opnieuw vast te pakken.
"Vooral handig of niet?" Zegt Mark grappend terwijl hij ook een kant van de hengsels van de tas pakt.
"Ja, vooral dat" grapt Anne glimlachend terug.
Mark lacht.
"Ja... je moet toch wel een beetje gebruik maken van een grote sterke man die je zijn hulp en gezelschap aan bied toch...?" Zegt Anne met een kleine grijns terwijl ze naar Mark kijkt.
Mark gaat gelijk overdreven rechtop staan met zijn borst naar voren en steekt zijn kin in de lucht.
Anne moet daar wel om lachen.
"Nou.. zullen we maar?" Zegt Anne nog breed glimlachend.
Mark staat al weer normaal rechtop.
"Ja, is goed. Zeg maar welke kant op" zegt Mark nu iets serieuzer.
"Oké, dan gaan we nu eerst naar links" zegt Anne.
"Prima" zegt Mark.
Zo lopen samen naar Anne haar appartement. Bij de trapjes voor het appartement staan ze stil en zetten ze de boodschappentas die ze in het midden hadden even neer.
"Het was leuk om je zo snel al weer even te zien" zegt Mark dan.
"Ja vind ik ook! En dan ook eerst echt te zien en niet eerst tegen elkaar aan te lopen, haha" zegt Anne.
Mark glimlacht.
"Nee, klopt" lacht Mark.
"Of zoals de Engelsen zeggen "It was nice to run in to you again" zegt Anne glimlachend.
Mark lacht.
"Ja... ik denk niet dat ze het zo letterlijk bedoelden..." zegt Mark.
"Nee.. dat denk ik ook niet" lacht Anne.
"Sorry nog trouwens van gisteren" zegt Mark.
"Oh dat geeft niet hoor" zegt Anne zachtjes glimlachend.
"Fijn" zegt Mark.
"Lukt het vanaf hier of zal ik je ook nog even helpen met binnen zetten?" Gaat Mark verder.
"Dat lukt wel, dankjewel" zegt Anne.
"Oké, is goed. Dan ga ik ook maar weer eens naar huis" zegt Mark dan.
"Wel thuis! Dankjewel voor je hulp en gezelschap" Zegt Anne.
"Graag gedaan!" zegt Mark met een glimlach.
Anne pakt de boodschappentassen op en loopt de trapjes op, bij de voordeur draait ze haar nog even om.
"Doei, tot ziens!" Zegt ze.
"Ja, tot later!" Zegt Mark.
Anne glimlacht en draait haar dan weer om en gaat naar binnen. Ze zet de zware boodschappentassen iets verder op in de gang. En doet de voordeur dicht. Dan doet ze haar lekker warme winter jas uit en hangt die op de kapstok. Vervolgens doet Anne het licht aan in de hal en loopt naar haar slaapkamer, daar doet ze eerst de gordijnen dicht en een lichtje aan voor dat ze haar gaat omkleden. Ze trekt haar pyjama alvast lekker aan. Als ze klaar is doet ze het lichtje weer uit en loopt naar de woonkamer.
Daar begint ze ook eerst met het een beetje gezellig maken en doet verschillende lichtjes aan. Dan loopt ze door naar de open keuken in haar appartement. Net als Anne lekker wat drinken heeft gepakt gaat de deurbel.
Dus Anne trekt het vest dat toevallig nog over een stoel hangt aan en gaat snel naar de deur. Daar kijkt ze door het spiek gaatje van de deur. Door een lampje buiten bij de voordeur kan ze zien wie er voor de deur staat. Het is mevrouw de Graaf, ze komt de boodschappen ophalen. Anne doet de voordeur open maar ze blijft wel een beetje half achter de deur staan want het is nog best wel koud ook al heeft ze nu wel een vest aan over haar pyjama.
"Hey liefje, al lekker comfortabel zie ik" zegt mevrouw de Graaf glimlachend.
"Hey, ja dat klopt, hihi" zegt Anne.
Anne doet de deur verder open zodat mevrouw de Graaf ook naar binnen kan komen, en mevrouw de Graaf komt gelijk binnen.
"Maar ik zou toch de boodschappen bij jullie komen brengen?" Zegt Anne dan terwijl ze de voordeur weer dicht doet.
"Ja dat klopt maar ik had gewoon zo'n zin in een blokje om" zegt mevrouw de Graaf.
"Oh oké maar dan gaan we straks wel weer samen met de auto terug want de boodschappentassen zijn erg zwaar" zegt Anne.
"Agh meisje, sorry, daar had ik niet zo bij nagedacht. Heb je nu al dat gesjouw in je eentje moeten doen" zegt mevrouw de Graaf terwijl ze haar jas uit doet en aan Anne geeft omdat Anne recht voor de kapstok staat.
"Nee geeft niet hoor, ik had hulp" zegt Anne en hangt de jas van mevrouw de Graaf aan de kapstok.
"Oh.. oké dan is het wel goed" zegt mevrouw de Graaf.
"Jaa, het was niet erg" zegt Anne.
"Zullen we nu naar de kamer gaan?" Gaat Anne verder.
"Ja, dat is een goed idee" antwoord mevrouw de Graaf.
In de kamer gekomen gaat mevrouw de Graaf voorzichtig op de bank zitten en Anne gaat naar de keuken. Daar blijft ze even staan en kijkt in de richting van mevrouw de Graaf.
"Wat wil u drinken?" vraagt Anne.
"Wat water alsjeblieft" zegt mevrouw de Graaf.
"En ik wil niet vervelend doen hoor maar... ik had in mijn hoofd om niet te lang te blijven want ook al is een van de jongens nu bij Robert, toch blijf ik liever niet te lang weg" gaat mevrouw de Graaf verder.
"Nee, dat snap ik" zegt Anne.
Meneer de Graaf is namelijk nog niet heel lang geleden erg ziek geweest en dus nog herstellende, vandaar dat mevrouw de Graaf liever niet te lang weg blijft. Even later kleed Anne haar weer om zodat ze mevrouw de Graaf met haar auto weer naar huis kan brengen.