8. KARE-KARE

433 9 2
                                    

I just finished taking a bath and now I’m here sa kitchen.

“Hi Mom. How are you?” Sabay halik ko sa noo niya.

“I’m good! Bakit pala andito ka Friday palang ah?? Akyat ka muna tawagin na lang kita if luto na.” tanong ni mom pagkadating ko sa kitchen.

“Wala kaming training today mom. Ano bang pwedeng matulong?” Dahilan ko sa kanya. I just see her nod.

“Nak, sino yung sinasabi sa akin ni Ella na lagi mo daw kasama? Kaya pala bihira ka na dumalaw dito. Siya ba ang dahilan?” Usisa sa akin ng magaling kong nanay.

“Ah si Bang. Mom, bakit hindi kare-kare lulutuin mo? ang sarap ng luto mong kare-kare nitong mga nakaraan. I’ll go here every weekend basta may kare-kare deal?” Paglilihis ko ng topic.

“Sige. Basta invite mo naman yang new teammate mo ng makilala ko naman.” Tukso niyang tanong.

“I think I’m ready to give it a try. Feeling ko Bang can help me?” Nagdadalawang isip kong sabi sakanya.

“You know what nak hindi ko na foresee na sa ganyan kayo magtatapos ni Den. You we’re The Phenom and the Iron Eagle back then. Alyssa, nagtitiwala ako sa mga desisyon mo sa buhay. Ganyan naman talaga, in every situation kylangan mo magdesisyon as long as papanindigan mo walang problema. Basta ang mahalaga kung paano mo tinapos. Lagi mong tatandaan andito lang ako for you. Pero nak, tell me. Ano ba talagang dahilan bakit naghiwalay kayo ni Den?” curious niya na tanong.

“I woke up on day na fall out of love na ako. I know na ang selfish ko na hindi ko kinonsider yung desisyon niya. Nagdecide ako na iwan siya kasi ayaw ko siyang matali sa akin. Ayaw kong maging unfair, if pipiliin ko na ituloy ang relasyon namin mas lalo ko lang siyang masasaktan. I don’t want her to expect too much sa relasyon namin, na may chance pa bumalik the way it was.” Kinakabahan kong sagot. I know kung gaano kamahal ng family ko si Den. Especially si mom.

“Alyssa, hindi naman pwede na hindi mo man lang kinausap si Den regarding sa naramdaman mo. Alam ko naman na maganda naman ung itensyon mo pero hindi naman pwede na sa text mo lang tinapos ang relasyon niyo. Kilala natin si Den, we know that she would understand. Be mature enough to stand up sa choice mo.” Explain niya.

“Mom, ang tagal na naming wala. Sabi nila Ella, nag-enrol daw si Den sa culinary school so baka may bago na siya? Sabi niya kasi before mag-aaral lang siyang magluto is she’s going to settle down. Besides, may kinikita daw si Den every Friday.”

“Bakit parang updated ka pa din sakanya?” malisyosong tanong ni Mom.

“Hindi niyo naman po masisisi if gusto kong magkaroon ng update sakanya. She used to be the love of my life. I don’t want her to give up on me kaso hindi naman pwede na maging selfish ako.” Malungkot kong sabi sakanya.

“Kilala mo ba kung sino ang kinikita niya?” tanong sakin ni mom.

“Hindi ko po alam at ayoko pong malaman. I want her to be happy pero hindi ko ata kayang makita siya sa piling ng iba.” Malungkot kong tugon sakanya. 

Nagpaalam ako kay mom na mauuna na akong umakyat ng biglang nagring ang doorbell.

I checked the peephole and I was stanned na makita ung taong nakatayo sa labas ng bahay namin.
Bigla akong kinabahan for half a year ngayon ko na lang ulit siya nakita. I took a deep breath bago iopen yung door. I should be prepared for this.  

“Hey!” rinig ko sabi niya. Hindi ko alam if anong gagawin ko.

“Good morning Mommy. Kamusta po?” rinig kong sabi niya. Nakalapit na pala si mom.

“I’m preparing the kitchen so we can cook the kare-kare na. Pasok ka.” masaya kong sabi sakanya.

“Ai mommy. Napadaan lang ako para iabot ito may duty po kasi ako today.” Paliwanag niya kay mom.

“Paano po I need to go.” Sabay beso niya sa akin at kay mom.

Hindi ko napigilan na yakapin ng mahigpit si Den then I washed my tears before tumulo sa cheeks ko.

I took a deep breath and close my eyes.

Hinatid ko siya sa mini cooper na nakapark sa labas ng gate namin. Ioopen ko sana yung door ng car ng biglang may lumabas from driver's seat.

He open the door for Den.

“Ingat, Den.” ayun na lang ang nasabi ko sakanya then pumasok na ako sa loob.

I guess ganito talaga ang life, somethings are not meant to be. Pero bakit ganun I could see the regret in her eyes.

I'm halfway papunta sa room ko ng narinig kong sumigaw si mom.


"Wagkang magdrama, driver nila yun. Kainin mo na tong kare-kare."

Dennise (One Shots/Short Stories)Where stories live. Discover now