Rüzgarın Gölgesi

4. Bölüm: Issız.

Merhaba. Nasılsınız?

Perşembe bölüm atacağımı söyleyip bir türlü bitiremediğim için gece uyumadım, yazmak, editlemek derken bu saati buldu. Umarım beğenirsiniz. ^^

Okurken bol bol yorumlar yapıp, her satırarasına dalabilirseniz beni çok mutlu edersiniz. Hadi bakalım, bölümü size emanet ediyorum..

Yukarıdaki müziği açmayı unutmayın lütfen. Keyifli okumalar dilerim. ))
___

4. Bölüm: Issız.

"Zaman zaman sıkıcı, bazen yorucu olabiliyordu yalnızlık. Ama hiçbir zaman bu kadar kırıcı değildi. "

___

Yazarın anlatımıyla.

Rüzgar evine girdiği gibi öfkeyle anahtarı yere fırlatıp salona geçti. Koltuklardan birine geçip oturdu ve kafasını elleri arasına alarak patlatmak istercesine sıktı. İçinden kendisine küfürler ediyordu.

"Abi?"

Kardeşinin sesi kulaklarını doldurduğunda bakışlarını ona çevirdi. Ona karşı da içi öfkeyle doluydu.

"Neden yaptın bunu Simay?"

Simay'ın gözleri anında doldu, her zaman olduğu gibi yumruklarını sıkmaya başladı. Heyecanlandığında hep bunu yapardı. Tırnaklarını avuç içlerine batırırdı kendisinden bağımsızca.

"Abi ona söyledin mi?" dedi ağlamaklı sesiyle.

Rüzgar öfkeyle bağırdı.

"Söyleyemedim! Söyleyecektim, yapamadım. Ama sen söyleyeceksin Simay. Nasıl kandırdıysan, gidip toparlayacaksın."

"Abi.."

"Söz verdin." diye Rüzgar onun sözünü kesti ve ayağa kalktı. Simay'ın karşısına geçti. "O kız buraya geldiği ilk gün bana söz verdin. Ben bu oyuna devam etmek istemiyorum. Beni neyin içine soktuğunun farkında değil misin? Gittikçe uzuyor, uzadıkça saçma bir yere evriliyor."

Aklına gelen şeyle gözlerini kapatıp öfkeyle soludu.

"Hayatımda sadece birkaç kez gördüğüm kıza aptal gibi gidip 'seni seviyorum' dedim bir de." Artık kendi kendisine konuşuyor gibiydi, içinde büyük bir vicdan mahkemesi dönüyordu. "Aptal gibi sarıldım." Koltuğa oturdu ve başını elleri arasına aldı ve yerinde sallanmaya başladı. "Benim ondan uzak durmam gerekiyordu." Az sonra başını kaldırıp tekrar Simay'a baktı.