Annihilate The Vestige

Chapter 2

May kanya kanya silang pinagkakaabalahan nang pumasok ako sa room. They all greeted their 'good afternoons' when they notice my presence. I gave them a short nod and immediately sat on my chair. By the way, if im not mistaken Allen was nominated as the vice president of our class and Shameer as our sexytary. That's what they called her a while ago.

I ate my lunch at a restaurant nearby. Ilang sandali lamang ay pumasok na ang Math teacher namin. Tumayo ako at tinignan ang mga kaklase ko. Nalipat na pala ang upuan ko. Ako na ngayon ang nasa pinakagitna.

"Attention Class 11-A," the teacher was stunned for a while.

"Good Afternoon, Mister Valverde," we said in unison. It took him a minute to respond.

"Good Afternoon 11-A," he smiled and look at me.

I already oriented my classmates the do's and dont's in our class. Gaya ng sabi ko, My class, my rules. I was disappointed for a while when I learned that they're not treating the teachers well.

"You can now take your sit," umupo naman ako.

"Im surprised 11-A. I didn't expect this. In my 8 years of teaching here ngayon lamang ako binati ng mga estudyante ko. Everyone knows that Styland got the most beautiful/handsome and intelligent students pero hindi lingid sa kaalaman niyo na karugtong ng mga ito ang salitang 'the worst',"

Napatikhim naman ako doon. Yes, they got the looks and the brains but sad to say they're not well mannered. Mga nasanay kase sa karangyan kaya lumaki ang kanilang mga ulo. Mababa ang tingin nila sa mga mas mahirap sa kanila.

As the class president, gusto kong itama ang mga maling nakaugalian ng mga ito. I want them to learn their lessons. Hindi ko matatanggap ang mga baluktot nilang pag-iisip.

"Congratulations 11-A," naghiyawan naman ang mga kaklase ko. They look so happy and proud. I can't help but to flash a smile. Mabababaw ang kaligayahan.

Tumingin silang lahat sa akin and they all shouted.

"We got the best President!"

For the first time in my student life, I let out a soft chuckle. Nakipagtawanan ako sa kanila. Sandaling nabalot ng katahimikan ang buong silid. They look at me with wide eyes and open mouth. I glared at them.

"What's wrong people?!" hindi ko maiwasang tanungin.

"Y-y-you laugh?"

"You know how to laugh?"

"Omg, she just laughed!"

"Mas maganda ka pala pag tumatawa,"

Nagtawanan ang lahat at di pa rin inaalis ang tingin sa akin. Inirapan ko silang lahat at mas lalo lamang silang natawa.

"Quiet Class. Miss Brielle Parker hinahanap ka pala ni Mister Tristan," napataas naman ang kilay ko at walang salitang tumayo.

"What room?!" nagbulungan naman sila. I heard he's one of the stockholders. A great and a very strict teacher. Whatever. Im not scared.

Im walking when someone called me.

"Miss?!" humarap ako rito and I smiled when I saw her.

"Good afternoon, Principal! It's not nice to see you again," napakunot naman ang noo nito. I gave her a fake smile.

"Miss, You know that dyed hair is prohibited in Styland University. It was written in the students---,"

Nagkunwari naman akong gulat sa sinabi niya.

"Oh, my bad!" tila nauubos na ang presensya niya sa akin.

"How dare you, you stupid brat!"

"Me? Stupid? Brat?" I glared at her. Lumapit ako at bumulong sa kanyang tenga.

"Hara is my name and playing lame is my game," i let out a chuckle and turn my back.

I saw her frozed na tila may naalala ito.

"Remember me? Remember me, Principal," I smirked even though she can't see it.

Nagtuloy tuloy ako sa paglalakad ngunit napahinto ako ng banggitin niya ang pangalan ko.

"To the detention room! Now!"

What a nice way of celebrating my first day. Well, this is better. Mas gugustuhin ko pang matulog sa detention room kaysa makinig sa boring na klase.

Sinundan ko ang Principal papunta sa detention room. Maybe kaedad lang to ni Shaw. 7 years older than me. Nang makarating kami sa harap ng eh? I know this is a prestigious school pero saan ka naman makakakita ng detention room I mean detention building!? What the heck?

Inirapan ko muna siya bago pumasok. May dalawang guard at isang babae sa parang lobby nito.

"Name?" parang wala lang na tanong nito.

"Brielle Parker," binigyan niya ako ng card at sumama sa akin ang isang guard.

Sinundan ko siya at napanganga ako sa dami ng pintong nadaanan namin. My jaw dropped when I noticed that all rooms in the first floor are full.

Ganto ka dami ang pasaway na estudyante? Lahat ay napapatingin sa akin kapag nadadaanan ko ito. Pumunta kami sa ikalawang palapag at gaya sa unang palapag ay puno rin ang mga kwarto. Glass kase ang dingding nito kaya kitang kita ko ang loob. Limang estudyante sa isang silid.

Tumigil ang guard sa harap ng pinakadulong pinto. Tinignan ko ang card na hawak ko at muntik ko itong mabitawan ng makitang pang 259 akong estudyante dito sa detention building. Just what the hell?

Pumasok na ako ng mapansin ang bulto ng isang lalaki. Humarap ito sa akin and I rolled my eyes on him.

"We meet again, Purple haired girl," hindi ko ito pinansin at piniling maupo na lamang sa sahig. Madilim pala dito sa loob.

Yes, he's the pervert motherfucker yesterday. What's his name again? Something that starts with the letter H, eh.

"Hey, transferee?" tinalikuran ko siya para ipakitang hindi ako interesadong makipagusap.

"11-B ako, ikaw?"

"Psttt,"

"Pipe ka ba?"

I rolled my eyes again for the nth time. I tried to sleep but this guy is so noisy.

"Can you please shut up? Im trying to sleep here," sinimangutan ko siya and he just pout his damn lips.

"Sungit,"

"So, ikaw yung sumisikat na transferee?"

Akala ko tatahimik na to ngunit hindi. May lahi ata tong manok. Tuka nang tuka.

"No wonder. You're indeed a goddess,"

"Hoy, tulog ka na?"

Nauubos na ang pasensya ko dito sa lalaking to. Kulang na kulang ang tulog ko kahapon dahil sa lintik na Shaw na yan. This is my time to sleep pero nabigyan naman ako ng isa ring asungot.

"Gosh, give me a minute, can you?"

Nahimigan siguro nito ang inis at pagod sa boses ko kaya tumahimik. Hinayaan kong lamunin ako ng kadiliman. Nagising ako sa napakakomportableng posisyon.

Unti unti kong dinilat ang mata ko at natutulog na pala ako sa sahig. Kung iniisip niyong sa balikat o sa kanlungan niya ay hinde.

Nakaunan ako sa isang backpack. But i dont remember having such bag. May nakapatong rin saken na maroon na coat. Iginala ko ang paningin ko at nakitang natutulog rin ito. Nakasandal siya sa pader habang nakakrus ang mga braso.

Nang tignan ko ang damit niya ay wala itong coat. This is his, then. Tumayo ako at ipinatong ang coat sa kanyang mga braso. Malamig dito sa loob kaya nilalamig na siguro ito. Iniwan ko rin ang kanyang bag sa kanyang tabi. Nang tignan ko ang orasan ay uwian na pala. Kinuha ko ang gamit ko at lumabas na sa detention building.

Now, I remember his name. Harley.