Chapter- 2

4K 812 79
                                    

Zawgyi

အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ခ်ံဳးသာ့ဖန္းတစ္ေယာက္ အေႂကြေစ့ေလးမ်ား ထြက္လာလိုထြက္လာျငား ေနရာအႏွံ႔ ေခ်ာင္က်ိဳေခ်ာင္ၾကားပါးမခ်န္ လိုက္႐ွာမိေတာ့တယ္။ သူဘယ္လိုပင္ ေသခ်ာစဥ္းစား၊စဥ္းစား..... သူ႔ရဲ႕တစ္လတစ္လဝင္ေငြေတြဟာ ဘယ္ကိုေရာက္ကုန္မွန္း သူလည္းမေတြးတတ္ပါေခ်။

လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြနဲ႔အတူ စားေသာက္ၾကတဲ့အခါ သူပဲထုတ္႐ွင္းလိုက္တယ္။ သူ႔ကို လမ္းၾကံဳ milk teaတို႔ဘာတို႔ ဝယ္လာခိုင္းတဲ့အခါ သူကပိုက္ဆံျပန္မေတာင္းေတာ့ဘူး။ ေျမေအာက္ရထားစီးလို႔ အဖိုးအိုေတြ ေတာင္းရမ္းေနတာျမင္ရင္ ေဒၚလာတန္ခပ္ႀကီးႀကီးတစ္ရြက္ေလာက္ စြန္႔ၾကဲလိုက္ရမွ။ အဲ့လို..... အဲ့လို....အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္နဲ႔ သူ႔လက္ထဲမွာ ပိုက္ဆံရယ္လို႔႐ွိတာ ႐ွားတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုေတာ့တစ္ျပားမွမ႐ွိေတာ့ေအာင္ မြဲသြားၿပီဆိုေတာ့ ေဝသႏၱရာဇာတ္လည္း ဆက္ခင္းလို႔မရေတာ့ဘူးေပါ့။ ေကာင္းၿပီ။

သူအခု ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနမိတယ္။

347ယြမ္တဲ့...... ဘယ္ဟုတ္မလဲ..... အခု337ယြမ္ပဲ က်န္ေတာ့မွာေပါ့။ အဲ့ေလာက္ပမာဏမ်ားမ်ားႀကီးဆိုေတာ့ က်န္းေ႐ွာင္ခ်ီးဟာ သူ႔ကိုတကယ္အလြတ္ေပးမွာမဟုတ္ဘူး။

က်န္းေ႐ွာင္ခ်ီးရဲ႕ ဝိဉာဉ္တစ္ေကာင္လို မေပးမခ်င္း လိုက္လံေျခာက္လွန္႔ေနမယ့္ ပံုရိပ္ႀကီးကို ေတြးမိသြားေတာ့ ခ်ံဳးသာ့ဖန္း ၾကက္သီးေတြထေအာင္ပါ လန္႔မိေတာ့တယ္။

ထင္ထားသလိုပါပဲ..... တစ္ပတ္ေက်ာ္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ က်န္းေ႐ွာင္ခ်ီးဟာ သူ႔အိမ္တံခါးဝကို မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ ေရာက္ခ်လာခဲ့ၿပီ။

ခ်ံဳးသာ့ဖန္းဟာ ေသာက္လက္စ ေခါက္ဆြဲဗူးနဲ႔ သူ႔မ်က္ႏွာသူ ကာလိုက္ၿပီး.....

"ေ႐ွာင္ခ်ီးအာ...... အဲ့တာကငါမင္းကို ပိုက္ဆံျပန္မေပးခ်င္လို႔ မဟုတ္ပါဘူးကြာ။ ငါ့ကိုခဏေလာက္ေစာင့္......."

"ဝါး......." က်န္းေ႐ွာင္ခ်ီးဟာ သူ႔ကိုဆံုးေအာင္ေတာင္ ေျပာခြင့္မေပးဘဲ အာျပဲႀကီးနဲ႔ ထငိုေတာ့တယ္။

"ငါ့က်မွ ဘာေတြလဲြေနရတာလဲ? ငါကစိစစ္ေခ်ြတာတတ္တာထက္ နည္းနည္းေလးပဲပိုတာကို..... လူေတြက ဘာလို႔ငါ့ကို ေလွာင္ရယ္ၾကတာလဲ?"

The Generous Poor With Really Stingy (MM Translation)Where stories live. Discover now