ყველაზე ცნობილ ატრაქციონებს პარკში მივიდ სამი სხეული. ბაო ყველაფერს გაფართოებული თვალებით უყურებდა ერთი სული ჰქონდა როდის შემოივლიდა მთელ ატრაქციონებს. ჯანქუქი კი მას აკვირდებოდა და თან იცინოდა როცა წარმოიდგენდა რომ მის ასაკში ისიც ისე იქცეოდა როგორც ბაო უხარია რომ მისი შვილი ძალიან გავს. თან მიზანს შეჰყურებს და გული წყდება მის სახეს რომ. ხედავს მის სახეზე ღიმილი რომ. გამქრალია მხოლოდ ჯანქუქის ბრალია ეს ფაქტი ძალიან აწუხებს ჯანქუქს და ცდილობს ყველაფერი სწრაფად გააკეთოს რადგან სწრაფადვე დაიბრუნოს ოჯახი. მინა კი ცდილობს სერიოზულობა შეინარჩუნოს რადგან ჯანქუქი გაამწაროს. იცის რომ ჯანქუქი ისევ უყვარს ეს ფაქტი კი აშინებს. ეშინია რომ ისევ ეტკინება ახლა არა მარტო მას არამედ მის შვილსაც. ეშინია რომ ისევ შეცდომას დაუშვებს. შეურაწყოფა რაც მას ჯანქუქმა დააბრალა ღალატი! მინა შეურაწყოფილია ეს გრძნობა მას სულ თან დაყვება ჯანქუქის დანახვამ კი უფრო გაამძაფრა. მაგრამ ყველაფრის და მიუხედავად მაინც უნდა მის მკლავებში იყოს მოქცეული და ეხუტებოდეს ეუბნებოდეს რომ სიგიჟე დე უყვარს და უნდა სულ მასთან იყოს მაგრამ ამის მაგივრად უემოციო სახით მიჰყვება უკან ბაოს და ჯანქუქს.
მინა POV :
ვუყურებ როგორ ერთობა ჯანქუქი ბატუტზე ხტუნაობით ბაოსთანერთად პატარა ბავშვივითაა იქნებ ღირს ბაოს ვუთხრა რომ ის მამამისია? იქნებ უკეთესიც იყოს? შევხედე ისევ მათ ჯანქუქი ჰაერში ახტა და ერთი სალტო გააკეთა შემდეგ კი ბაოს ასწავლიდა მეშინია რომ ბაოს რამე მოუვა? არა სულაც არა პირიქით ვიცი ჯანქუქი ამას არ დაუშვებს ვიცი ბაოს არაფერს ატკენს ეს ფაქტი კი მახარებს.
- ბაო მოდი ჭამე მშიერი ხარ - პატარა კაფედან გავძახე ბაოს
- ალმინდა დე
- არა მოდი ცოდო ხარ სწრაფად - ცოტა მკაცრი ტონი გამოვიყენე მან კი არც მოისმინა და ისევ თამაში განაგრძო. ამჯერად მასთან მივედი - ბაო რავთქვი მე?
- ბაო პატარავ დედიკო არ გავაბრაზოთ ვჭამოთ და ისევ დავბრუნდეთ - მშვიდად უთხრა ჯანქუქმა რაზეც ბაომ თავჯ დაუქნია და ჯანქუქის ხელებში ჩახტა. - აბა ნახე რა გემრიოლებებია - კალთაში ჩაისვა ჯანქუქმა ბაო
- ბაო გადმოდი აწუხებ ლუჰანს
- არა იყავი საყვარელო - ჩამეჭრა ჯანქუქი. ჭამას მალევე მოვრჩით ყველამ. რომ. დავასრულეთ ბაომ. ისევ სათამაშოებისკენ გასწია
- წამოდი ლა ბიჯია ლუჰან - ხელით ექაჩებოდა ბაო
- ახლავე პატარავ მაგრამ ჯერ დედიკოს და ელაპარაკები შენ მანამდე წადი ითამაშე მაგრამ ფრთხილად კარგი? - ზრუნველი ტონით უთხრა ბაოს. მანაც დაუჯერა და გაიქცა მე კი გაკვირვებული ვუყურებდი რაზე უნდ ამელაოარაკოს? გონია დავუჯერებ? შანსი არაა - მინა.......
- რა - ისევ უხეშობა
- მაპატიე
- წარსული? არა!
- შენ არც კი იცი მიზეზი.
- არც მაინტერესებს - მოკლედ ვუპასუხე
- რატომ? რატომ არ გინდა გაიგო რა მოხდა? რატომ არ გინდა ისევ ბედნიერები ვიყოთ? - ხმამაღლა დამიწყო ლაპარაკი
- რატომ? მეკითხები კიდეც? არაკაცო! შენ თქვი ჩვენზე უარი და მე მაბრალებ რამეს? როგორ არ გცხვენია? ჩემს შვილს ნაბიჭვარია უწოდე და ახლა ვითომც არაფერი ჩემო პატარაო გაიძახი. ეს გაპატიო ჯანქუქ? ეს როგორ გაპატიო? ამიხსენი! ამას როგორ მთხოვ - უკვე ძალიან ავუწიე ხმას და გარშემო მყოფების ყურადღებაც მივიქციე
- დამშვიდდი და დაჯექი! - ბრძანებლური ტონით მოიგო - არც მისმენ და როგორ აგიხსნა? არ იცჰი რა მოხდა შენი აზრით რომ არ მჭორდებოდეთ დავბრუნდებოდი? ამ ხნის მანძილზე თქვენ დაგეძებდით ყველანაირად ვცდილობდი მეპოვეთ და ისევ დამებრუნებიმეთ ყოვ დღე ვეკითხებოდი ჯიმინს სად იყავით მაგრამ არ მეუბენბოდა. ამ წლებისანძილზე მხოლოდ თქვენ მჭირდებოდით
- არმაინტერესებს ჯანქუქ არა! - ფეხზე ავდექი და ბაოსკენ წავედი - წავედით ბაო - ხელი ჩავკიდე მაგრამ გამაშვებინა ჯანქუქისკენ გაიქცა და ჩაეხუტა - ბაო რას აკეთებ?
- ბიჯია ლუჰანთან მინდა - მშვენიერია ბავშვი გადაიბირა ერთ დღეში
-არა ბაო წამოდი - ღმამაღლა ვუთხარი და სახეზე შეეტყო რომ. ეწყინა რადგან ასეთ ტონს ჩემგან მიჩვეული არ არის - კარგი პატარავ მაპატიე - ვუთხარი და ვაკოცე
- იქნებ დღეს ჩემთან დარჩე ბაო? - გაუღიმა ჯანქუქმა ბავშვს და ზემოდან დახედა
- კი კიი მიდნა - ხტუნავ დაიწყო ბაომ მე. კი პირღია ვუყურებდი ის არასდროს მიდის უჩემოდ არსად ახლა რა დაემართა ამ ბავშვს? ჯანქუქ! ჯანქუქ! სულ. აურია თავგზა - დე გამიჩვებ? - საწყალი თვალებით შემომხედა
- მაგრამ დედა არ მოგენატრება ჩემო პატარა? - გავუღიმე მეგონა იტყოდა რომ ჩემთან წამოვიდოდი მაგრამ არა
- ქვალ დავბლუნდები გპილდები - მითხრა და ჯანქუქს ახედა - მე კი თვალებში ცრემლები ჩამადგა და ძვლივს ვუთხარი ერთი სიტყვა
- კარგი
- ვაჩააა - ზედ მიახტა ჯანქუქს მან კი ბაო ჰაერში დააბზრიალა - წავედიტ? - იკითხა ისევ აღელვებულა ბაომ
- კი პატარა - წინ წავიდა ბაო და ჯანქუქი მე კი უკნა გავყევი. სახლამდე სანამ მივიდოდით ხმა არ ამოგვიღია. მანქანა გაჩერდა და სანამ გადავიდოდი უკვე მძინარე ბაოს შევხედე შემდეგ კი ჯანქუქს და ვუთხარი
- მას მოუფრთხილდი
- გინდა........ შენც წამოდი - კეფა მოიქექა ჯანქუქმა
- არმინდა უბრალოდ ყურადღება მიაქციე. - ვთქვი და დამაღვლიანებული გადმოვედი. როგორ შეძლო ასე მარტივად ბაოს გადაბირება? ასეთი აბო ჯერ არ მინახავს ცამდე ბედნიერი და გახარებული. სახლში უემოციოდ შევედი და დივანზე დავჯექი არაფერზე ვფიქრობდი ამფრამ ამავე დროს ყველაფერზეც. ფიქრებიდან კი შუგა ხმამ გამომაფხიზლა რომელიც ხელებს მიქნევდა სახესთან
- ჰეეე........კარგად ხარ?
- რა? ხო......კი! კარგად ვარ
- ბაო სად არის? მთელი სახლი მოვიარე და ვერსად ვერ ვნახე
- ვერ ნახავდი რადგან ჯანქუქთანაა - ამის თქმა ე თვალები გაუფართოვდა
- რა? წაგართვა? ძალით წაიყვანა? ახლავე წავალ მოვიყვან - უკევ გასვლას აპირებდა რომ შევაჩერე
- არა მე გავატანე რადგან ძალიან უნდოდა ბაოს მასთან დარჩენა.
- რა?
