- რახდება ექიმო?
- ქალბატონი ძლიერი შიშის ქვეშ იყო ამიტომ გული წაუვიდა. დაცემის დროს როგორც ჩანს თავი დაარტყა ამიტომ სამი ნაკერი დავადეთ. ახლა კარგადაა.
- შეგვიძლია შევიდეთ?
- კი ოღონდ არ გადაღალოთ ახლახანს გაიღვიძა - წინ ჯიმინი გავარდა
- კარგად ხარ დაიკო?
- ოხ ვირო ამ დრომდე კლუბში ეგდე?
- უყურე რა თავზე სამი ნაკერი გასდევს და მე მეჩხუბები გვიან მოხვედიო
- საუბარს ნუ ცვლი მომიტანე რამე რომ არ დაისაჯო?
- კი ნაყინები მაგრამ სახლშია
- ამ.. ძაან საყვარლები ხართ მაგრამ იქნებ მეც მომაქციოთ ყურადღება
- აჰ ჯანქუქ
- ხო ჯანქუქი ვარ მინა რამოხდა გუშინ ? - მინამ ყველაფერი მოგვიყვა ზოგჯერ შიშისგან კანკალი ეწყებოდა მაგრამ მალევე მშვიდდებოდა. - ჯანდაბა! გაიგეს!
- რახდება?
- ჯანქუქ ვინ რა გაიგო? - გაკვირვებულები მიყურებდნენ ორივე
- სექტამ რომელიც მე და სდევს მინაზე გაიგეს ჯიმინ
- ჯანდაბა ოღონდ ეს არა! ახლა რაიქნება?
- ვინმე მეტყვის რახდება? - მაღალი ტონით იკითხა მინამ.
- მინა გახსოვს ჯიმინმა რომ გიამბო ბანდაზე?
- კი - მოკლედ მიპასუხე მინამ
- ხოდა როცა ბანდაში ხარ აუცილებლად გყავს მტრებიც. რომელიც არც შენ და არც შენი ოჯახის წევრებს არ ინდობენ. როგირც ჩანს მიზანში ამოგიღეს.
- რატომ მე? - ხმის კანკალით იკითხა მინამ
- მინა შენ ორი ბანდის წევრისთვის მნიშვნელოვანი ადამიანი ხარ. ეს კი მათთვის კარგი შანსი - უთხრა ჯიმინმა და გვერდით დაუჯდა მინას
- და გამოსავალი? - თვალები მომაპყრო მინამ
- რაცშეიძლება მალე უნდა გადმოხვიდე ჩემთან
- რატო ჯიმინი დამიცავს.
- მისმინე ისინი ჭკვიანები არიან ორი წუთით ყურადღება რომ მოგაკლდეს არც დაფიქრდება ისე მოგკლავენ
- კარგი ჰო - წაიბუზღუნა მინამ. ცოტახანში კი კარის შემოლეწვის ხმა გაისმა ამაზე ყველა შევხტით მინას გარდა.
- მინა კარგად ხარ საყვარელო?
- მია *სიცილი* კი კარგად ვარ
- მერე ვერ მითხარი აქამდე შე ძროხა? გადამიცივდა გული
- მია კარები უნდა ჩამოგეღო ეს რა არის? *სიცილი*
- ხო ჯიმინ მაგრამ შემეცოდა - ასე დაიწყეს კისკისი ყველამ მე კი ცოტახნით ისინი დავტოვე და ჰაერზე გავედი. ვფიქრობდი მე და მინა ერთად როგორ ვიქნებოდით. მინა ჯიუტია ეს კი ჩემში გაღიზიანებას გამოიწვევს რასაც ცუდი შედეგი მოჰყვება. ამ ფიქრებში ტელეფონმა დამირეკა.
*როგორ ხარ?
*კარგად შენ?
*კარგად. აბა როდის მოგყავს ის გოგო?
*ამ დღეებში ხომ მოხვალ არა?
*შორიდან გადევნებთ თვალს
*მაგრამ.....
*ახლა ასეა საჭირო. ხომ იცი იმ გოგოსთან როგორ უნდა მოიქცე?
*რათქმაუნდა
*კარგი შენი იმედი მაქვს ჯანქუქ. ვიცი არ შემარცხვენ
ეს იყო და ტელეფონი გაითიშა. მე კი უკან შესვლა გადავწყვიტე მინას ოთახის კარი ოდნავ ღია იყო მაგრამ გარკვევით ისმოდა მინას და მიას საუბარი.
- აბა რას ფიქრობ მინა?
- არვიცი არამგონია კარგად ვიყო მასთან
- იქნებ ცადო?
- ის სიუჟმურის განსახიერებაა!
- და ქაი? ისევ გიყვარს?
- კი სიგიჟემდე
- არიცი როდის ჩამოვა?
- ზეგ. მინდა დავხვდე და მთელი სხეულით შევიგრძნო
- და ჯანქუქი?
- მან ამაზე არ უნდა გაიგოს! - ეს იყო და შიგნით შევედი მაშინვე სხვა თემაზე დაიწყეს საუბარი.
-ჯანქუქ? რამოხდა?
- არაფერი შეგვიძლია წავიდეთ
- წავიდეთ?
- ხო მინა დღეს ჩემთან დარჩები როგორც სტუმარი ზეგ ქორწილი გვექნება შემდეგ კი იმ სახლის დიასახლისი გახდები
- ზეგ?
- მხოლოდ ეგ სიტყვა გაიგე ამხელა საუბრისგან? - ტონს ავუწიე
- და რა გაყვირებს?
- არ ვყვირივარ წავედით! მია მიგიყვან გინდა?
- არა იყოს ფეხით წავალ.
- კარგი მინა ჯიმინი სადაა?
- ვიღაც შუგას თან წავიდა
- კარგი - მინა მალევე მოემზადა და ჩემი სახლისკენ ავიღეთ გეზი
