Sabi nila, kung ano pa yung bagay na iniiwasan mo, yun pa ang hindi mo iniiwasang makakasalamuha mo o mangyayari sayo.
Tried and tested everyone. The last person I loathe before I left home 5 years ago was the same person I never wanted to see forever and he is here in front of me acting like there was nothing happened between the two of us.
Should I be happy?
Yes. Pero bakit nasasaktan ako ngayon? Habang pinagmamasdan ko syang masaya at walang kahit anong inaalala?
Yes. Here he is. Standing so proud and tall was no other than Luther Alfred Gomez.
Kung tingnan nya ko ei parang di kami magkakilala at minsan pa nga ei parang nandidiri pa sya. Ano bang ginawa ko? Ako pa ba ang may mali?
Kung hindi ko lang talaga mahal ang trabaho ko at kung hindi lang ako dito umaasa para samin ng mga anak ko, hinding hindi ako magtyatyaga na makita sya araw-araw.
Yeah. Tama. Ang dating mayaman at prinsesang si Jean Ferrer ay pinalayas ng magulang, namuhay ng mag-isa at iniraos ang kambal nyang mga anak. Pinalad na makapagtrabaho sa isang kilala at prestihiryosong recording agency na Mcknight's Recording Agency.
Si Tito Chad ang syang nagpasok sa akin dito dahil na rin sa kailangang kailangan ko noon ng trabaho. Nagsimula ako sa isang simpleng utusan ng mga tauhan hanggang sa dumating na nga ang anak ng may-ari ng MRA upang mamahala na si Ms. Caira.
I instantly fell for her kindness. Dont get me wrong ha. I am not a lesbian or something. Naging gusto ko sya bilang amo because despite of power, money and authority, she remained a lowkey. Madali kaming nag jive bilang mag-amo hanggang sa naging magkaibigan.
"Jean, are you listening?" Speaking of Caira, eto na sya at takang taka sa pagiging spaced out ko. Well nagiging ganito lang naman ako pag nanjan ang magaling na si Alfred kaya akala nila, isa ako sa mga die hard fan ng AB.
Hindi ko na lang itinama yun at sa halip ei nagpanggap ako na tama sila. Ayoko lang kasing maungkat ang kung ano mang namagitan samin ni Alfred noon once na malaman nilang magkakilala kami.
It's a good thing na rin na umakto si Alfred na hindi ako kilala. Nung una masakit hanggang sa natutunan ko na lang na tanggapin lahat tulad ng lagi kong ginagawa noon pa man.
"I'm sorry Boss." hinging paumanhin ko sabay iwas ng tingin kay Alfred na nakataas na ang isang kilay habang nakatingin sakin.
"Oh well, as I've said, magkakaroon ng recording ngayon ang AB para sa panibagong album nila na ilalaunch by next month. I want you to attend to their needs pag wala ako.Sabay sabay kasi ang schedule ko ngayon kaya paniguradong hindi ko sila matututukan."
Hindi ako nagsalita. Tumango lang ako at isinulat sa cellphone ko ang mga sinasabi nya. I was about to ask her some questions ng biglang tumunog ang phone ko at ganon na lang ang pagdagsa ng kaba ko ng makita kong mula sa eskwelahan ng kambal ko ang numero na tumatawag.
Alam kong halata sa mukha ko ang kaba ng mag-angat ako ng tingin kay Caira. Agad naman syang tumango at wala ng pagdadalawang isip na sinagot ko yon sa harap nila.
"H-hello?" nanginginig ang boses ko sa pag-aalala.
"Ms. Ferrer? This is Teacher Katherine po. Adviser ng kambal po. Ahmm pasensya na po sa istorbo pero nasangkot po kasi sa away yung mga bata-----"
"WHAT!!!! Anong nangyari? Bakit!? Nasaktan ba sila?" sabi ko na ei. May rason ang kakaibang kabog ng dibdib ko.
"Okay naman po sila. Minor bruises lang po kay Janus Luther but then if you have time po sana today baka pwede po kayong pumunta para makausap po namin kayo ng personal----"
