Stuck In My Rainbow Identity

30

"This is nothing, how about you? Are you doing great? Aren't you sick?" Alala niyang tanong

Iniiba niya ang usapan kaya siguradong hindi maayos ang lagay niya dito, kailangan kong gumawa ng paraan para matulungan si Dad kahit papaano.

"You want me to get sick?"

"No, it's not like that." He shook his head, "Rans, I want to say sorry for everything...I-I know I wasn't a good father but please, Nagsisi na ako... I already did..."

He tried to reached my hands at mabilis ko naman itong iniatras palayo sa kaniya.

"Keizi's doing fine, same as Kiefer. Maayos silang dalawa, 'wag kang mag-alala. Hindi ko sila pinapabayaan." I smiled

"I heard you stopped studying?"

Hindi ko alam kung kanino niya nalaman ito, Maybe sa lawyer niya pero wala namang saysay kung aalamin ko pa. Mabuti na at may alam siya sa'min kahit papaano.

"I did, I'm handeling Reya's."

Napayuko siya, "I miss your Mom.."

"Ako din.." I whispered

Alam kong miss na niya si Mommy pero kami din, I hope totoong nagsisi na siya. Knowing Mom, mapagpatawad siya at kahit ano pang 'yang nagawang kasalanan ni Daddy.

Ganiyan niya kamahal si Daddy, kahit si Daddy pa mismo ang pumutol ng buhay niya.

"I'm sorry, Son..." He wiped his tears gamit ang dalawang kamay, hirap siyang punasan ang luha niya kaya kinuha ko ang panyo sa bulsa ko at inilagay sa kamay niya.

Hindi ko alam kung nag-iilusyon lang ako pero narinig kong tinawag niya akong Son.

First time...

"This is the first time you called me son." Napatingin siya sa'kin, "All my life, I thought you don't recognize me as your son. Akala ko isa lang akong malaking dumi sa pamilya mo."

"No, it's not like that..."

"Gano'n 'yon, Dad. Gano'n 'yong pinaramdam mo."

"Rans..."

I pursed my lips, "Actually, hindi naman ako galit na gano'n 'yong tingin mo sa'kin. Matatanggap ko na tanggalan mo ako ng kaligayahan pero 'yong pati si Keizi at Kiefer? Hindi, Dad. Hindi katanggap-tanggap." Matigas kong sabi.

Tanggap ko pa kasi na pinipigilan niya akong maging bakla pero hindi ko matanggap na pati si Kiefer at Keizi ay nadamay.

Pati sila nawalan ng kaligayahan dahil sa pagkainis sa'kin ni Daddy.

"I'm sorry..."

"Sana natuto kana, sana nagsisi kana, and I hope you're praying everyday for his forgiveness." I looked at him, "And also, for Mom's forgiveness."

"I'm sorry, Magbabago ako, I promise."

Pagmamakaawa niya, nginitian ko siya at dahan-dahang hinaplos ang kamay niyang nakaposas.

"I hope hindi lang 'yan salita, Dad. Kailangan namin ng ama, kailangan ko pa ng Ama."

I said at narinig ko nag beep ng pulis, hudyat na tapos na ang visiting time ko. Nginitian ko si Dad bago tuluyang naglakad palayo, I heard his sobs pero ininda ko lang ito.

Napapikit ako dahil sa mga nasabi ko, sana maitatak ni Dad 'yon sa utak niya.

Lumabas ako ng station at nakita ko si Tony na nakasandal sa kotse, nagmamasid lang siya sa paligid at hindi ko maiwasang hindi mapangiti sa visuals niya.