Beni koruyor. Bana değer veriyor. O benim tek arkadaşım, beni tek seven kişi o . O beni tek tuhaf bulmayan kişi.
Tek sorun onu kimsenin görmemesi.
O var. O gerçekten var.
Peki neden onu kimse görmüyor.
Neden sadece ben görüyorum tek ben.
Etrafimda...
Bölümün şarkısı Bishop Briggs - Dark Side. Yukarıya ekledim. İyi eğlenceler.
TAKIM ELBİSELİ ADAM: Bu durumdan nasıl kurtulabileceğimi bilmiyordum. Benden ne istediğini de bilmiyordum. Ya da 5 dakika içinde vurulup vurulmayacağımı...
~Korku, mide bulantısı, titreme ve bunun gibi birçok duygu. İşte biri size silah doğrulttuğunda bunları hissediyorsunuz.~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Omzuma aldığım darbeyle birkaç saniye ne olduğunu anlayamadım. Sonra biri tarafından kaçmamı engellemek için duvara bastırıldığımı fark ettim.
Bir eliyle ağzımı tutuyor ve diğer eliyle beni duvara bastırıyordu. Kalp atışlarım son derece şiddetli ve hızlıydı. Eliyle ağzımı kapattığı için nefes alamamaya başlamıştım. Bir yandan ses çıkarmaya çalıştığım için nefesimin son gücünü kullanmış ve artık can çekişme aşamasına gelmiştim. Üstelik belki de çıkardığım ses bir metre öteden bile duyulmayacak bir sesti. Kafamı kaldırdım ve dün gördüğüm takım elbiseli adamı gördüm. Gözlerim kararmaya başlamıştı. Elini ağzımdan çekti, nefes almam için 2 saniye izin vermişti. Ufak bir nefes aldım ama kalp atışlarım hızlandığı için normalden daha fazla soluk alıp vermek zorundaydım ve bu iki saniye içinde olacak bir şey değildi. Yeniden elini ağzıma koydu bu sefer az bir şey de olsa nefes almama izin veriyor gibiydi. Ses çıkarmaya çalıştıkça elini daha da bastırarak nefesimi kesiyordu. Bu yüzden bir kaç saniye ölmemek için ses çıkarmamaya karar verdim. Bu sırada benimle konuştu -Eğer ses çıkarırsan hiç nefes alamazsın dedi Ses çıkarmadığım sırada elini daha da gevşetti. Etrafına bakıyordu birinin dikkatini çekmekten korkuyordu. Geçtiğim sokak kalabalık bir sokak değildi ama yine de uzaktan geçen birileri bizi görebilirdi.
Beni duvara bastıran omzumdaki elini çekti, elinin görevini gövdesiyle yaparken silahını çıkardı. Tekrar etrafa baktı. Hafif geri çekildi ve duvara bastırmaktan vazgeçti, silahı kimsenin göremeyeceği şekilde aramızda tutuyordu. Bir eli hala ağzımdaydı. Silahı gördüğüm andan itibaren kusacak gibi hissetmeye başladım. Bu durumdan nasıl kurtulabileceğimi bilmiyordum. Benden ne istediğini de bilmiyordum. Ya da 5 dakika içinde vurulup vurulmayacağımı...
-Şimdi dedi ve gözümün içine bakıp devam etti
-Bir daha bağırırsan bu silahın her bir mermisini vücudunda bulursun ve kimse beni bulamadan buradan kaçabilirim. Sesi oldukça ciddi ve kendinden emindi. Bunu yapamayacağına dair en ufak bir şüphem bile olmamıştı, bunu yapabilirdi .
-O yüzden ses çıkarmayacaksın dedi gözlerimin içine bakarak -Anlaşıldı mı? diye sesini yükseltti
Artık korkudan ellerimi hissetmiyordum ve dizlerimde korkudan dolayı oluşan karıncalanma hissinden yere düşebilirdim.
Korku, mide bulantısı, titreme ve bunun gibi birçok duygu. İşte biri size silah doğrulttuğunda bunları hissediyorsunuz. Karşınızdaki kişi ne derse desin ya koşulsuz şartsız kabul ediyorsunuz ya da size gelen deli cesaretiyle reddedip ölüme baş kaldırıyorsunuz.
