Beni koruyor. Bana değer veriyor. O benim tek arkadaşım, beni tek seven kişi o . O beni tek tuhaf bulmayan kişi.
Tek sorun onu kimsenin görmemesi.
O var. O gerçekten var.
Peki neden onu kimse görmüyor.
Neden sadece ben görüyorum tek ben.
Etrafimda...
Bu günkü mood şarkımız Coldplay -Hymn For The Weekend. Son ses olmasa bile kısık sesle dinleyin , tavsiyemdir. Arkada çalarken hikayenin içine gireceksiniz.
ANLAYAMIYORUM: Bu nasıl bir hikaye böyle. Peki biye benim hikayem bu şekilde. Neden ben. Neden o, bu ,şu değil. Neden ben. Bu hikayeyi kim yazmış ve neden ben oynuyorum. Neden başroldeki insan benim ve neden hep mahvolan benim.
~üzülme sen dedim içimden. O ölü gamzelerinin hatrına~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yine her sabah ki gibi kendime bu kadar ezik olduğum için kendime kızma rutinlerimi yaptım. Giyindim ve evden çıktım. Yine bir müzik açtım. Çünkü dağılan ruhumu ancak müzik toparlayabilirdi. Ruhum müzikle ayakta duruyordu. Okuldakilerin alaylarıyla yıkılıyordu. Yıkılan ruhumu tekrar müzik ayağa kaldırıyordu. Çoğu dışlananlar böyle yapar. Yapamayanların sonu ise intihardır.
Ne yazık ki hiç gitmek istemediğim okuluma vardım. Kulaklığımı çıkarıp sınıftan içeri girdim. Yine o soluk tenli çocuk ordaydı. Beni gördü. Gülümsedi . Bana kim gülümserdi ki . Bu okula başladığımdan beri kimse yüzüme bile bakmıyordu. Bende ona gülümsedim . Kitabını okumaya devam etti. Bende sırama geçip kitabımı çıkardım. Okumaya başlayacaktım ki bana baktığını farkettim.
-Selam dedi . Cidden bana mı diyordu?
-Selam dedim umursamaz bir ses tonuyla . Evet umusamaz bir ses tonuyla dedim çünkü kendimi fazla kaptırmak istemiyordum birkaç gün sonra sınıfta kimlerin popüler, kimlerin ezik olduğunu anlayacaktı. Beni popüler falan zannediyordu herhalde .
-Adın ne ? diye sordu sanki benimle cidden yakın olmak istiyordu. İstediği not falanda değildi .Adımı öğrenmek istiyordu.
-Berra dedim simsiyah gözlerine bakıp onu incelemeye çalışarak. Senin ?
-Rüzgar dedi inanmayacaksınız ama yemin ederim aklımdan tam da o geçiyordu . Böyle bir çocuğa ancak bu isim yakışırdı. Soluk tenini görünce insanın vücudunu soğuk rüzgarın tenine değdiği anda ki his kaplıyordu. Soğuğum ben diyordu teni . Üşütürüm diyordu resmen yaklaşma bana. Peki ben niye bu çocukla konuşuyordum . Benimle çok nadir bir kaç kişi muhattap olurdu notlarım için ama onlara cevap bile vermezdim. Bu çocukta ne vardı böyle . Benim tanıdığım Berra bu değildi cevap vermez kulaklığını takar , otururdu bir kenarda.
-Memnun oldum dedi Rüzgar . O an cidden bende memnun oldum desem mi diye düşünüyordum. Yoksa benimle konuşmasını ve tabii ki ilerleyen günlerde dalga geçmesini bir nebze olsun engelleyebilmek için cevap vermesem mi diye düşünüyordüm .
-Ben de memnun oldum dedim bir an için ilk defa içimden birine cevap vermek gelmişti sanki memnun olduğumu söylemesem üzülecek gibi gelmişti. Neden bilmiyorum ama üzülmesini istemedim.
-Ne okuyorsun? dedi. Gözümün içine bakıp kitabı işaret ederek.
-Alacakaranlık Serisi Tutulma dedim kitabın kapağını ona gösterdim .
