ခ်ာတိတ္ (အပိုင္း ၁၀)
"ေမာင္''
''ဗ်ာ''
''ညေန အားလားဟင္ ''
''အားတယ္ေလ ပိုး ဘယ္သြားခ်င္လို႔လဲ''
''ဘုရားသြားခ်င္လို ပိုးကိုလိုက္ပို႔ေပးပါ့လား''
''အင္း ညေနမသြားနဲ႔ေလ ပိုးရဲ့ မနက္ဖန္မွသြားၾကမယ္ေလ ပိုးေရာ ေမာင္ေရာ မနက္ဖန္ အတန္းခ်ိန္က ေန့လည္မွမလား ''
''ဟုတ္ကဲ့ပါေမာင္ ''
''ကဲ ေမာင္စာၾကၫ့္တိုက္ဘက္ခဏသြားဦးမယ္ေနာ္ ''
''ေန့လည္စာမစားဘူးလားေမာင္''
''အင္း ေမာင္မဆာလို႔ ၿပီးေတာ့ ထမင္းဘူးပါတယ္ေလ ပိုးဗိုက္ဆာရင္စားႏွင့္ေနာ္ ေမာင့္စားပြဲေပၚမွာ ထမင္းဘူးရိွတယ္ ''
''အင္းပါေမာင္ရယ္ သြား ပိုးဥက ကေလးမွမဟုတ္တာ''
''အဲ့တာဆိုသြားၿပီေနာ္''
ေက်ာခိုင္းသြားတဲ့ေမာင့္ကို ၾကၫ့္ရင္း
ေမာင္ဆိုတာ တစ္ခါတစ္ေလ သိပ္လူႀကီးဆန္သလို တစ္ခါတစ္ေလ ကေလးတစ္ေယာက္လိုပဲ ပိုးဥကိုလည္း ဂရုစိုက္ၿပီးခ်စ္ရွာတယ္ ေမာင့္လိုလူမ်ိဳးနဲ႔ဆံုခြင့္ရလို႔ ကြၽန္မေပ်ာ္ပါတယ္ ေမာင္...
'''''''''''''
''ဗိုက္ဆာလိုက္တာ ဗိုက္ဆာလိုက္တာ ''
ကန္တင္းသြားတဲ့လမ္းမွာ ဗိုက္ဆာတယ္ကို အသက္မရႈပဲေအာ္ေနတဲ့မင္းဆက္ေၾကာင့္ အေရာင္နားကိုလက္နဲ႔ပိတ္ထားလိုက္သည္။ ၾကာေတာ့စိတ္မရွည္ေတာ့ ဒီမွာနားကြဲေတာ့မယ္ သူကေတာ့ ေအာ္ေကာင္းတုန္းပင္။
''မင္းဆက္ပိုင္ မင္းပါးစပ္ပိတ္ထားေနာ္''
''ငါ့ဘာသာ ဗိုက္ဆာတယ္ေျပာတာ ဘာျဖစ္လဲ''
''မင္းေနာ္ ဆက္ေအာ္ေနရင္ ငါမသြားေတာ့ဘူး ဟိုမွာ သူမ်ားေတြၾကၫ့္ေနၾကၿပီ ငါရွက္တယ္''
မ်က္ႏွာေလးကို ဆူပုတ္ၿပီးေျပာေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္ေလးကို မင္းဆက္တစ္ကယ္အသည္းယားမိသည္။ငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္ေနၿပီမို႔ မင္ဆက္ပိုင္ ဆက္မစရဲေတာ့ေပ ေတာ္ၾကာထငိုေနမျွဖင့္ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းက အေသေခ်ာ့ရခက္တာ ကိုယ့္အသ္ိ။
''ေအးပါကြာ မေအာ္ေတာ့ဘူး လာ သြားမယ္''
''သြားေရ႔ွက''
ကန္တင္းနားေရာက္ေတာ့ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ေရ႔ွမွာရပ္ေနတဲ့ မမပိုးဥကို ေတြ့တာေၾကာင့္ အေရာင္ မမအနားအေျပးသြားကာ ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
''မမ ''
"ဟင္"
YOU ARE READING
Default Title - ချာတိတ် (Complete)
Romanceအချစ်မှာ အသက်ရွယ်ကန့်သတ်ချက်တွေရှိလို့လား ကျား မ ကန့်သတ်ချက်တွေရော လိုလို့လား အချစ်က ချစ်နေဖို့ပဲလိုတာလေ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ချစ်နေဖို့ပဲလိုတာပါ
