အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ထိ ကားေပၚမွာ အိပ္ေနဆဲျဖစ္တဲ့ ညီေလးကို မႏိႈးေတာ့ပဲ အိမ္ထဲလေရာင္ ေပြ့ခ်ီၿပီးေခၚလာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။လေရာင္ ညီေလးကို ခ်ီ၍ ဝင္လာသည္ ကိုျမင္တဲ့ ေမေမနဲ႔ေဖေဖက စိုးရိမ္ေနသည့္ ပံုစံမ်ားျဖင့္ အနားကိုအေျပးေရာက္လာၾကသည္။
''ဟယ္ သားငယ္ေလး ''
''ဘာျဖစ္တာလဲသားတို႔''
''ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ေဖေဖနဲ႔ေမေမရဲ့ ပင္ပန္းလို႔ထင္တယ္အိပ္ေနတာ သားသြားသိပ္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္''
''ေအးသား သြားသြား ''
ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေနသည့္ ညီေလးကို ႏိုးမသြားေစရန္ ကုတင္ေလးေပၚအသာယာတင္ၿပီး ေစာင္ေလးၿခံဳေပးလိုက္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ ပါးေလးတစ္ဖက္ကို ငံု႔နမ္းလိုက္ေတာ့ ကိုယ္ေလးတစ္ခ်က္တြန႔္သြားၿပီးျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။ အပူအပင္ကင္းစြာ အိပ္ေနသည့္ ကေလးငယ္ေလးကိုၾကၫ့္ရင္း လေရာင္တီးတိုးေရရြက္လိုက္မိသည္။
'' ဒီလိုအပူပင္ကင္းကင္းနဲ႔ အၿမဲတမ္းေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေပးပါ ကေလးငယ္''
ကုတင္ထက္ကေကာင္ငယ္ေလးကေတာ့ ခ်စ္ရတဲ့လူတစ္ေယာက္နဲ႔အတူ အိမ္မက္ကမ႓ာေလးထဲမွာသာယာေနေလရဲ့...
လေရာင္ညီငယ္ေလးအခန္းထဲကေနထြက္လာၿပီး ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာခဲ့ကာ ေဖေဖနဲ႔ေမေမတို႔ ထိုင္ေနသည့္ အနားသို႔ လွမ္းသြားလိုက္သည္။
''ေဖေဖ ေမေမ''
''လာ သားေလး ထိုင္ပါဦး''
လေရာင္ ေမေမနဲ႔ေဖေဖ့အနားဝင္ထိုင္လိုက္ရင္း...
''ဘာေျပာစရာရိွလို႔လဲေမေမ''
''မရိွပါဘူးသားရယ္ အၿမဲတမ္းညီေလးကိုပဲဦးစားေပးေနရတာရယ္ ေဖေဖ့အတြက္ မ်က္ႏွာလႊဲလို႔ရေလာက္ေအာင္ အလုပ္ေတြႀကိဳးစားရတာရယ္ေတြေၾကာင့္ ေမေမတို႔ကေလးက ေမေမတို႔အနားသိပ္မေနရဘူးေလ အရင္ကလို ေမေမ့အနားမွာညီေလးနဲ႔အၿပိဳင္ကပ္ခြၽဲပါဦးလားဟင္''
''ေမေမ''
ေမေမဟုေခၚကာ ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္လာသည့္ကေလးငယ္ဟာ သိပ္ကိုသိတတ္နားလည္လြန္းၿပီး မိသားစုကိုမ်က္ႏွာတစ္ခ်က္အပ်က္မခံတဲ့သားေလးပါ။
ရင္ခြင္ထဲဝင္တိုးလာသည့္ သားကို ေဒၚခင္ႏွင္းဖက္ထားေပးရင္း ေခါင္းေလးကိုသပ္ေပးလိုက္ေတာ့ သားက မ်က္ရည္ေတြက်ေနေလရဲ့...
''သား မငိုရဘူးေလ ကေလးရဲ့ ''
YOU ARE READING
Default Title - ချာတိတ် (Complete)
Romanceအချစ်မှာ အသက်ရွယ်ကန့်သတ်ချက်တွေရှိလို့လား ကျား မ ကန့်သတ်ချက်တွေရော လိုလို့လား အချစ်က ချစ်နေဖို့ပဲလိုတာလေ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ချစ်နေဖို့ပဲလိုတာပါ
