မိနစ္ပိုင္းေလာက္ၾကာေတာ့...

"ထြန္းေတာက္...သားႀကီး...မေတြ႕ရတာၾကာၿပီ...ေရာက္ေရာက္ခ်င္း...ဖုန္းေတာင္မဆက္ဘူး...ေတာ္ေတာ္ေနနိုင္တဲ့ေကာင္.."

"မဟုတ္ပါဘူးကြာ...ငါလည္း ပင္ပန္းေနတာနဲ႔...ဒီမနက္ပဲ ေတြ႕ရမွာပဲဆိုၿပီး...မဆက္လိုက္တာ..."

"ေအးပါကြာ..
ေၾသာ္...ဒါနဲ႔...အဖိုးေရာ..ဘယ္မွာလဲ..."

"မနက္စာစားၿပီး...ေဆးေသာက္ေနတယ္ထင္တယ္..."

"အင္း...အဖိုးနဲ႔စကားနည္းနည္းေျပာၿပီး...
companyသြားမယ္ေနာ္..."

"ေအး.."

"ေမာင္မင္းျမတ္ ေရာက္လာၿပီးလား..."

"ဟုတ္...အဖိုး.."

"ေၾသာ္..ျပည့္လွ်ံဳ...အခုတေလာ...companyကိုမလာဘူးေနာ္..."

"ဟုတ္တယ္...ကိုမင္းျမတ္...
အဖိုး..ဟိုတစ္ေန႔က..ေနမေကာင္းျဖစ္ၿပီးထဲက...ကြၽန္ေတာ္လည္းcompanyကိုမလာျဖစ္တာ့တာ..."

"ဟင္...ဖိုးဖိုးဘယ္တုန္းက..ေနမေကာင္းျဖစ္တာလဲ?ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း...ဘာမွမေျပာဘူး"

"မင္းကေရာ..ငါ့ကို ေမးလို႔လား...မင္းငါ့က်န္းမာေရးကိုေရာ...အေရးထားလို႔လား..."

"ဟာ...ဖိုးဖိုးကလည္း...
ဖိုးဖိုးက သန္သန္မာမာဆိုေတာ့...ကြၽန္ေတာ္လည္းေနေကာင္းတယ္ထင္လို႔...မေမးမိတာပါ..
ဖိုးဖိုးကိုျပစ္ထားမိသလို...ျဖစ္သြားလို႔...
ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဖိုးဖိုး..
ေနာက္တစ္ခါမျဖစ္ေစရပါဘူး ဖိုးဖိုး.."

"အပိုေတြေျပာမေနနဲ႔...ထြန္းေတာက္...
မင္းအေျပာနဲ႔အလုပ္ ညီမလား..ေစာင့္ၾကည့္မယ္...
ေမာင္မင္းျမတ္...လာ...ဖိုးဖိုးနဲ႔ခနစကားသြားေျပာရေအာင္..."

"ဟုတ္ကဲ့...အဖိုး..."

အဖိုးနဲ႔ကိုမင္းျမတ္...ဧည့္ခန္းထဲကေန...ထြက္သြားၿပီး...အဖိုးအခန္းထဲ..ဝင္သြားတယ္...
ဧည့္ခန္းထဲမွာ..ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ကိုဘုန္းပဲ...ရွိတယ္..

*ကြၽန္ေတာ္...ကိုဘုန္းကို...ေၾကာက္တယ္...
လူကိုေၾကာက္တာထက္...သူ႔အေျပာကုိ..ပိုေၾကာက္တယ္...*

ကြၽန္ေတာ္လည္း..သူ႔ကိုစကားမေျပာဘဲ..ဒီတိုင္းပဲထိုင္ေနလိုက္တယ္...သူကေတာ့..စားပြဲေပၚကိုယူဖတ္ေနတယ္...ခနၾကာေတာ့..

MY ONLY ONE (completed)Where stories live. Discover now