"အသေးလေး...စားလို့မပြီးသေးဘူးလား...
တမနက်လုံးလည်း စားလာတာ...
အခုလည်း အချဉ်ထုတ်တွေစားနေတယ်...
အန်ဦးမယ်နော်..."
"ဟာ....ကိုဘုန်းကလည်း...
ကျွန်တော်စားတာအဲ့လောက်မများသေးပါဘူး...
စားချင်တုန်းလေးပဲ စားရတာကို..."
"ဟင်း...မပြောတော့ဘူး...
အန်ချင်တယ်ဆိုလို့ကတော့...ဟင်းဟင်း..."
မပြောလို့လဲမရဘူး...စားနေတာမုန့်တွေမနည်းတော့ဘူး...။ မနက်ခင်းထဲကတစ်ခုပြီးတစ်ခစားနေတာ...အိမ်ပြန်ဖို့ ကားပေါ်ရောက်တဲ့အထိပဲ...။ ဘယ်တုန်းက အသေးလေးဒီလောက်တောင်..စားတတ်သွားရတာလဲ?...
အခုလိုစားနေတဲ့အစားskillနဲ့ဆို...အသေးလေးခန္ဓာကိုယ်သေးနေမှာမဟုတ်ဘူး..။
ဟင်....ဟိုဟာကြောင့်များလား...မဖြစ်နိုင်ပါဘူး...အသေးလေးက အဲ့လိုဖြစ်စရာအကြောင်းမှမရှိတာ...
ဟူး...မဖြစ်နိုင်ဘူး...အဲ့လိုလုံးဝမဖြစ်နိုင်ဘူး..
ကျွန်တော်တွေးနေရင်း...ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ်ကျလာတဲ့ တစ်ခုခုကျလာသလိုခံစားရကြောင့်...အောက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ အသေးလေးခေါင်းဖြစ်နေတယ်..။ ဟင်း....စားလို့ဝတော့ အိပ်ချင်နေပြီ..။ ကျွန်တော်လည်း...အသေးလေးခေါင်းလေးကို ပေါင်ပေါ် ဖြေးဖြေးတင်ပေးရင်း...ဆံပင်လေးကိုသာသပ်တင်ပေးလိုက်တယ်...။ လျှောက်သွားလျှောက်စားထားတော့...ပင်ပန်းလို့ အိပ်ပျော်နေပြီ..။
..................
အိမ်ပြန်ရောက်တော့..တစ်လမ်းလုံးလည်းအန်လာကာ...ကျွန်တော့်ကိုယ်ပေါ်မှာ ခွေခွေလေးအိပ်ပျော်နေတဲ့အသေးလေးကို မနှိုးတော့ဘဲ..ပွေ့ချီလိုက်ပြီး...
"ဦးပု...မရိုမသေ luggageလေး ယူခဲ့ပေးပါနော်..."
"ရပါတယ်...သခင်လေး...
ဦးပု လိုက်ပို့ပေးမယ်..."
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်နော်..." လို့ပြောပြီး...မင်းမြတ်နဲ့မသီတာကို နှုတ်ဆက်ကာ...အပေါ်ကို တက်လာခဲ့တယ်...။
အိမ်ထဲရောက်တော့...ဖိုဖိုးကလည်း ကားသံကြားလို့ထင်တယ်..ထွက်လာတယ်...။ အသေးလေးကို ပွေ့ချီထာတဲ့ကျွန်တော့်ကိလည်းမြင်ရော...
"ပြည့်လျှံကဘာဖြစ်လို့လဲ?..."
"တစ်လမ်းလုံးအန်လာတာလေ...
အခုတော့ပင်ပန်းပြီး အိပ်ပျော်နေပြီ...
အစားတွေလျှောက်စားတာကို..."
YOU ARE READING
MY ONLY ONE (completed)
Romanceမင္းသာ ကိုယ့္ရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာ အရာရာပါ. married life ေလးပါ💞 အရာအားလံုးက အဖိုးစီစဥ္ေပးထားတာ😌
