The Mysterious Queen of Assassin (under editing)

CHAPTER 45: JEALOUS (PART 2)

CHAPTER 45: JEALOUS (PART 2)

It's been three days at balik school na ulit ako. As usual, nandito ako ngayon sa rooftop at nakatambay. Ang boring nga eh, wala pa yung iba well nandito na si Allaine pero ang weird. Hindi niya ako pinapansin parang hangin lang ako sa kanya kaya hinayaan ko na lamang siya. Ayaw niya akong pansinin pwes wala akong pake. Umalis na ako sa rooftop wearing my cold and serious face. Ha bang Papunta na ako sa room nakasalubong ko si Alexandra. Remember, the one who bullied Naira and Alliah.

"Look who's here. Jazlyn Lauren, the super cold student in the whole campus," wika niya.

"Oh it seems that you are still seeing yourself as superior one. For what I know, your company declare bankruptcy. So, I didn't expect that you are still looking high of yourself," wika ko at lumakad palapit sa kanya. Pero bago iyon, huminto ako sa tabi niya. "Who do you think have the guts to mess up with your company?,"

"You! You are the one who did that! You shameless b*tch," akmang sasampalin niya ako ng mahawakan ko agad ang kamay niya.

"Excuse me, miss Ferrer. I'm not a mirror to look yourself,"wika ko at marahas na binitawan ang kamay niya. Umalis na ako at pumunta sa room. Pagkaupo ko kitang kita ko ang pagkakunot nang noo niya bago siya sumubsob sa desk niya. See, ayaw akong kausapin then, wag niya. Bahala siya sa buhay niya. Nakita kong pumasok na sa room si Jaira at agad siyang lumapit sa akin at tumingin kay Allaine.

"Anong problema niyan?," tanong ko. I shrugged my shoulders as an answer.

"Ewan ko diyan. Bigla bigla na lang nagiging cold," sagot ko sa kanya. "Sa tingin mo anong problema niya?,"

"Ewan ko. Hindi ko naman gaano kakilala si Allaine eh," wika niya. Sa bagay puro yung syota niya lang ang iniisip niya at minsan lang sila mag usap ni Allaine. "Bakit hindi na lang yung Shadow Guards ang tanungin mo baka alam nila?

"Sige, salamat na lang," wika ko. Umalis naman siya sa harapan ko at pumunta sa upuan niya. Tinignan ko naman si Allaine at naka-subsob pa rin siya sa desk niya. Lumapit naman ako sa tenga niya at binulungan siya. "Hey, if you continue avoiding me, you'll regret it,"

Tumunghay naman siya at tinignan ako. "If I continue what I'm doing what will you do?," tanong niya.

"I'll transfer," nagulat naman siya sa sinabi ko. Dahil dun nakita kong naging cold ang tingin niya.

"Then, transfer. I don't care at all," nagulat naman ako sa sinabi niya. Hindi ko alam. Nung sinabi niya ang mga salitang iyon parang may tumusok na matalim na bagay sa puso ko. Ano ba itong nararamdaman ko? Wala namang epekto sa akin ang mga salitang iyon pag ibang tao nagsasabi pero bakit pagdating sa kanya? Bakit sobrang sakit? Hindi ko na talaga maintindihan kung anong nangyayari sa akin. Bakit unting unting bumabalik ang mga emosyon ko pag kaharap ko siya? That can't be. Kung gusto niya akong iwasan then iwasan niya ako. I won't help him anymore. Bahala na siya sa buhay niya. Tsk. Mukhang nawalan na ako nang ganang pumasok. Tumayo naman ako sa kinauupuan ko at kinuha ko ang bag ko.

"Jazlyn, Saan na pupunta?," tanong ni Jaira.

"Magka-cutting," wika ko sa kanya. Tinaasan niya naman ako nang kilay.

"At bakit na man?," wika niya.

"Wala lang, gusto ko lang," lalabas na sana ako nang room ng may mabangga ako. Pagkatingin ko si Justine lang pala.

"Ayos ka lang? Saka saan ka pupunta?,"wika niya.

"Wala, at saka ayos lang ako," pagkasabi ko nun ay agad akong lumabas ng room. Hindi ko sila pinansin at agad na dumeretso sa secret base dito sa school. Nang makarating ako doon ay agad akong umupo sa sofa.

"Tsk. Pakialam ko kung gusto niya akong magtransfer. Sinabi ko lang naman iyon dahil gusto kong malaman kung kakausapin niya ulit ako. Tapos, galit agad. Hirap talagang basahin nanglalaking iyon," wika ko sa sarili ko.

"Then, wag mo siyang basahin, hindi naman siya libro eh," napatayo naman ako sa kina-uupuan ko nang biglang may nagsalita. Nang makita ko siya agad ko naman siyang binato nang bag ko. See, habit ko na talaga ang ibato ang bag ko. "Aray! Bakit ka ba namamato?,"

"Sira ka ba?! Ginulat mo kaya ako. So bakit hindi kita diyan babatohin kung ginulat mo ako, Kate?," yeah, it was Kate. My heart almost jumped out when she suddenly speak.

"Sorry naman, malay ko bang magugulat ka. Saka nag-cut ka na naman nang classes mo. Alam kung buhay pa si Tita, sigurado akong pagagalitan ka niya. Grabe pa naman kung magalit yun," wika niya.

"Alam ko. Bakit ka ba nandito?," tanong ko sa kanya.

"I was investigating this place. Sobrang weird lang kasi, bakit meron ganitong lugar dito sa school niyo," wika niya. Yeah, she's right. Its too weird that they have a place like this here,

"I'll help you," wika ko. Lumapit ako sa cabinet at tinignan kung may mahahanap ako.

"Oo nga pala. Sobrang init nang ulo mo kanina, bakit ba?," tanong niya.

"Wala naman, nag-away lang kami ni Allaine," seryoso kong wika. Patuloy parin ako sa pangangalkal ko.

"Ano?! Nag-away na naman kayo?! Para yatang affected ka ngayon,"

"Ewan ko. Bigla bigla na lang siya nagagalit nang walang dahilan,"

"Alam mo. Mas mabuting tanungin yung mga kaibigan niya," kinuha naman niya ang phone niya at nagdial. "Hello, Alliah. Kasama mo ba ang Shadow Guards?," tanong niya. Bakit si Alliah ang tinawagan niya. "Ahmm, pwede ba kayong pumunta dito sa likod nang school, wag niyong isasama si Allaine ha,"

Pag-katapos nun ay binabaniya na ang tawag at humarap sa akin. "Papunta na daw sila," wika niya.

"You can call anyone of his friends. Why did you call Alliah?," wika ko sa kanya.

"Wala akong number nang kahit sino sa kanila," sagot naman niya. Bakit ba ako nag-tanong maski nga ako kay Allaine na number lang ang nasa akin. Bakit kaya yung nagkakaganon? Bahala na nga lang.