အခန္းထဲသို႔ ျဖာက်လာၿပီျဖစ္ေသာ အာရံုဦး အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ ေယာေဝမွာ သက္ျပင္းႀကီးတခုကို ေလးတြဲစြာ ခ်လိုက္ပါသည္။ မၾကာခင္ မိုးစင္စင္လင္းေပေတာ့မည္။ ဒီညလည္း တညလံုး အိပ္မရ။ အိပ္မရသည္ထက္ မအိပ္ရဲျခင္းဟုဆိုလွ်င္ ပိုမွန္မည္ထင္သည္။ ထုံးစံအတိုင္း အိပ္မက္ထဲဝယ္ ခင္ပြန္းသည္ႏွင့္ ေတြ႕ပါလွ်င္ သူ ဘယ္ႏွယ့္ မ်က္ႏွာျပရပါ့။ သူ႔ကို သစၥာမရွိသူဟု အျပစ္တင္ေလမလား။ ခင္ပြန္းသည္၏ ေသြးသားကိုမွ ဖ်ားေယာင္းပါသည္ဟူေသာ စြဲခ်က္ျဖင့္ သူ႔ကို ရြံမုန္းေလလိမ့္လား။ အိပ္မက္တခုျဖစ္သည့္တိုင္ သူရင္မဆိုင္ရဲပါေပ။
"ဟင္း"
ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္မွန္းမသိေသာ သက္ျပင္းရွည္ျကီးတခုခ်ၿပီးသည့္ေနာက္ဝယ္ က်ိန္းစပ္ေနပါေသာ မ်က္လံုးမ်ားကို သက္သာစိမ့္ငွာ မ်က္ေတာင္သံုးေလးခ်က္မွ် ခတ္လိုက္ပါသည္။ အိပ္မရေတာ့မည့္အတူတူ အိပ္ရာထဲမွ ထကာ အိမ္ေစတစ္ဦးအား လွမ္းေခၚလိုက္ပါသည္။
"အမိန္႔ရွိပါ့ အရွင္ေယာေဝ"
"က်ဳပ္ ေရခ်ိဳးမယ္။ ေရေအး ျပင္ေခ်။"
"မွန္ပါ့။"
အိမ္ေစအမ်ိဳးသမီးထြက္သြားသည္ႏွင့္ ေရအိမ္ခဏဝင္လိုက္ေသးသည္။ ေရအိမ္မွထြက္ေတာ့ ခ်ိဳးရန္ေရက အသင့္ျဖစ္လို႔ေနၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးေဆာင္ဘက္သို႔ကူးကာ ေရခ်ိဳးကန္ထဲဝယ္ တကိုယ္လံုးစိမ္ေနလိုက္သည္။ ေအးစိမ့္ေနေသာေရက သူ၏ ထံုထိုင္းေနေသာ စိတ္အစဥ္ကို အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ လန္းဆန္းေစသည္။ အခ်ိန္လည္းရွိေသးသည္ျဖစ္ရာ ထိုထက္ပို၍ လန္းဆန္းလို လန္းဆန္းျငား အတန္ၾကာသည္အထိ ေရစိမ္ေနလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အေတြးတို႔က ခင္ပြန္းထံသို႔တပိုင္း ဟိုသတၱဝါဆီသို႔ တစ္ပိုင္းေရာက္သြားခ်ိန္ဝယ္ စိတ္တို႔က ထိုင္းမွိုင္းသည္ထက္ပင္ ထိုင္းမွိုင္းလာေတာ့သည္။ ဒီကိစၥက တျခားကိစၥေတြလို အခ်ိန္တန္လွ်င္ ျပီးမည့္ကိစၥမဟုတ္မွန္းသူသိေနသည္။ ၿပီးျပတ္သြားေအာင္လည္း မည္သို႔လုပ္ရမည္မွန္းမသိ။
"ေယာေဝရယ္.... တကယ္ဆို အဲ့ဒီညက မင္းေသသြားရမွာရယ္။ အခုေတာ့ အေမာင့္ရဲ႕ ေသြးသားကိုပါ အျပစ္ရေအာင္လုပ္ရက္ပါ့။"
YOU ARE READING
ဖူးစာရွင္ || ဖူးစာရှင်
Actionတခါက ကမ႓ာႀကီးရဲ႕ ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ မဆံုးႏိုင္ေအာင္ က်ယ္ဝန္းတဲ့ အနႏၲသစ္ေတာဆိုတာ ရွိသတဲ့။ အဲ့ဒီ့ သစ္ေတာႀကီးထဲမွာ Demon ႏွစ္ေယာက္ဟာ သူတို႔ရဲ႕ ႏွလုံးသားစိတ္ဝိညာဥ္ေတြကို အခ်စ္ေတြနဲ႔ ထာဝရခ်ည္ေႏွာင္ခဲ့ေလရဲ႕..... တခါက ကမ္ဘာကြီးရဲ့ ထောင့်တစ်နေရာမှာ မဆုံးနိုင်...
