ရွင္းဝဏ္မွာ စိတ္ေပါက္ေပါက္ႏွင့္ ေရဇလားထဲတြင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ အားပါးတရေရစိမ္ခ်ိဳးေနလိုက္ပါသည္။ ထိုမွ တေန႔လံုး ေမာပန္းေနသမွ်တို႔ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့သည္။ တကယ္တည္း မ်ားလိုက္သည့္အလုပ္။ ေဆးဌာနက ျပန္လာကတည္းက ခြင့္ေလးႏွစ္ရက္ ယူမိပါသည္။ အလုပ္က သံုးဆေလာက္ပံုေနသည္။ တေန႔လံုး မနားမေနလုပ္ေတာ့မွာ အလုပ္သံုးခ်ိဳးႏွစ္ခ်ိဳးၿပီးသည္။ ေရာင္းရင္းေတြနဲ႔ေတာင္ ဆိုင္မထိုင္အား။
ေရခ်ိဳးၿပီးသြားေတာ့ ခႏၶာကိုယ္က ေပါ့ပါးလန္းဆန္းသြားသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္၍ အိမ္ခန္းထဲဝင္မလို႔ရွိေသးသည္ အိမ္ေစမေလးက ဟံေလြဧည့္ခန္းထဲတြင္ ေစာင့္ေနသည္ဆိုသျဖင့္ ကပ်ာကယာ သင့္ေတာ္ရာ အဝတ္အစားဝတ္ကာ အိမ္ေရွ႕သို႔ထြက္ခဲ့ေတာ့သည္။
"အေနာင္... "
ဟံေလြက ရွင္းဝဏ္ကို ျမင္သည္ႏွင့္ အျပံဳးျမျမႀကိဳဆိုေလသည္။ ရွင္းဝဏ္ ျပန္လည္ ျပံဳးျပရင္းမွ ဟံေလြနေဘးတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
"မနက္ျဖန္ ခရီးသြားရမယ္ဆိုရဲ႕ ဟံေလြရယ္... အိမ္မွာေန အားေမြးတာ မဟုတ္ေကာ။"
"အဲ့ဒီလို အားေမြးရင္ျဖင့္ အေနာင့္မ်က္ႏွာေတာ္ မျမင္ရမွာစိုးရိမ္မိလို႔ပါ့။"
ဟံေလြက သူ႔နေဘးမွာ Demon ညိဳညိဳထြားထြားႀကီးကို တစိုက္မက္မက္ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။ ရွင္းဝဏ္က မေျပာသာသည္ျဖစ္ရာ အသာၿငိမ္ေနလိုက္သည္။
"ဒါနဲ႔ နတ္ေစာင္းသြဲ႕ျပဇာတ္ရံုမယ္ နာမည္ႀကီးျပဇာတ္မင္းသားမင္းသမီးေတြ ဒီညကျပမယ္တဲ့ေကာ။ အကၽြန္မိတ္ေဆြချမာ လက္မွတ္ဝယ္ၿပီးမသြားျဖစ္ရွာဘူးရယ္။ ဒါေၾကာင့္ အကၽြန္႔ကို ေပးလိုက္ရဲ႕။ အဲ့ဒါ အေနာင္လိုက္ခဲ့ပါ့။ အကၽြန္တို႔ ဒီလိုမ်ိဳးပြဲမၾကည့္ရတာ ၾကာၿပီေကာ။"
ရွင္းဝဏ္မွာ ပင္ပန္းေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ခ်စ္သူကပင္လွ်င္ မနက္ျဖန္ခရီးရွည္ထြက္မည္ကိုပင္ ဂ႐ုမစိုက္ပဲ ေတာင္းဆိုမွေတာ့ မျငင္းသာေတာ့ပါ။ တခ်ိန္လံုး ျငင္းလာတာ ဒီတခါေတာ့ အလိုလိုက္ဦးမွပါေလဟုဆုံးျဖတ္ကာ ေခါင္းညိတ္လိုက္ပါသည္။ ပြဲခင္းထဲေရာက္မွ အိပ္တာေပါ့။
YOU ARE READING
ဖူးစာရွင္ || ဖူးစာရှင်
Actionတခါက ကမ႓ာႀကီးရဲ႕ ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ မဆံုးႏိုင္ေအာင္ က်ယ္ဝန္းတဲ့ အနႏၲသစ္ေတာဆိုတာ ရွိသတဲ့။ အဲ့ဒီ့ သစ္ေတာႀကီးထဲမွာ Demon ႏွစ္ေယာက္ဟာ သူတို႔ရဲ႕ ႏွလုံးသားစိတ္ဝိညာဥ္ေတြကို အခ်စ္ေတြနဲ႔ ထာဝရခ်ည္ေႏွာင္ခဲ့ေလရဲ႕..... တခါက ကမ္ဘာကြီးရဲ့ ထောင့်တစ်နေရာမှာ မဆုံးနိုင်...
