Don't Mess A Billionaire

Chapter 34

Nagising si Lauren na namumugto ang mga mata. Napagod siya sa kaiiyak kanina. Tumulo na naman ng maalala ang masakit na rebelasyon tungkol sa kanilang dalawa ni Sebastian.

Sobrang sakit ng katotohanan ngunit dapat niyang tanggapin iyon. Kailangan siguro niyang lumayo muna para lumimot. Dapat niyang kalimutan ang naramdaman niya kay Sebastian dahil sa mata ng tao at sa mata ng diyos ay mali ang ipagpatuloy pa nila ang kanilang relasyon.

Bumangon siya ay kinuha ang bag. Kailangan na niyang umalis. Hindi niya kayang magpaalam pa sa lalaki. Mas lalo siyang masasaktan.

Mabilis niyang isinilid ang ilang damit sa bag habang umiiyak.

"Saan ka pupunta?" May himig na galit sa boses ni Sebastian. Dumating na pala ito.

Hindi siya sumagot. Isinara niya ang bag at binitbit iyon ngunit hinarang siya ng lalaki at inagaw ang bag sa kamay niya at itinapon.

"Iiwan mo na naman kami ulit ng anak mo?" Galit na sabi nito.

"I just need some space para makapag-isip."

"Ah ganon, kapag may problema ay susuko ka kaagad." Patuyang sabi nito.

Biglang nag-init ang tainga niya sa sinabi nito.

"Akala mo ba simpleng problema lang ang kinakaharap natin ha Sebastian? Magkadugo tayo. Hindi natin pwedeng ipagpatuloy kung anong meron tayo." Sigaw niya rito at napahagulhol sa mga palad niya.

Lumapit ito sa kanya at niyakap siya ng mahigpit. Pinabayaan lang niya itong yakapin siya. Inilayo siya nito at tinanggal ang kamay nilang itinakim niya sa mukha habang umiiyak.

"Look at me, honey. I love you so much. You and Sieve are my life and it pained me so much isipin palang na mawawala ka na sa akin. Hindi ko kaya." Nakarehistro ang pait at sakit ng naramdaman sa mukha nito.

Napahagulhol naman siya ng malakas dahil ramdam  niya ang sakit. Pareho sila ng nararamdaman iyon.

"Matutuloy amg kasal natin and you'll be Misis Andersen." Nakangiting saas nito.

Naguluhan siya. Payag ba siya sa gagawin nila? It's an incest.

"Hindi tayo tunay na magkadugo." Nakangiting wika nito na parang nahulaan ang nasa isip niya.

"Anong ibig mong sabihin?" Takang tanong nito.

Isinalaysay niya ang buong usapan nila ni Leon.

"Isa siyang anak ng katulong ng lolo mo. Nabuntis daw ito at namatay ng ipanganak siya. Hindi alam ng lolo mo kung sino ang ama niya kaya napilitang ampunin nalang si Leon. Lumalaking suwail si Leon kaya  lalong nalayo ang loob ng lolo mo sa kanya. Ginagasta lang nito sa pambabae at pagsusugal ang ibinibigay na pera ng lolo mo na lalong ikinagalit nito. Nang namatay ito ay nalaman nilang iniwan lahat ng lolo mo ang lahat ng kayamanan nito sa nag-iisa at tunay na anak. Ang ama mo." Seryosong salaysay nito sa rebelasyon ni Leon.

Napahagulhol siya at niyakap ng mahigpit si Sebastian.

"I love you so much. Akala ko mawawala ka na sa akin."

"Psst..tahan na. Now promise me na hindi ka na lalayas kapag may problema. Papatayin mo ako sa takot eh." Tinitigan siya ni Sebastian.

"Promise. I'm sorry." Pangako niya at muling niyakap ito.

Hinawakan naman ni Sebastian ang mukha niya at mapusok na sinakop ang mga labi niya. Bumaba ang isang kamay nito sa likod niya at hinagod iyon pababa pa sa umbok ng pang-upo niya. Ikinawit naman niya ang dalawang kamay sa batok nito ngunit kinuha nito ang isang kamay niya at ihinagod sa naninigas na pagkalalaki nito. Tinanggal niya sinturon nito at bunuksan ang zipper ang suot na pantalon.

Napaliyad naman siya ng sakupin ng palad nito ang kaliwang dibdib niya. Mabilis nito nahimas iyon dahil sa suot niyang spaghetti strap na damit. Agad namang sinakop ng bibig nito ang magkabilang dibdib niya. Napapaliyad siya sa sensayong nadarama. Mabilis na hinubad nito ang damit niya at ang pang-ibabang suot pagkatapos ay ito naman ang mabilis na naghubad ng damit nito.

Hinawakan niya ang matigas na pagkalalaki nito at lumuhod. Nagulat ito ng isubo niya ang kahabaan nito sa bibig niya at pinaglalaruan iyon. Napapaungol si Sebastian sa sobrang sarap ng pakiramdam. Hinawakan nito ang buhok niya habang pinaglalaruan niya ang pagkalalaki nito.

"Mommy" boses ng papalapit na anak. Sabay naman silang napalingon sa pintuan at nagulat na nakabukas pala iyon. Mabilis na nagtago siya sa likod ng pintuan habang si Sebastian ay nakatago din sa pintuan at tiningnan ang anak. Hinabol ito ni Mildred at pinigilan ngunit desidido  talaga itong pumasok sa kwarto nila.

"Hayaan mo na Mildred." Sabi ni Sebastian at niluwagan ng kunti ang pintuan para makapasok ang anak.

Isinara niya ang pinto. "What's up baby? Alam mo bang nakadisturbo ka?"

Natawa siya sa narinig. Kumuha siya ng tuwalya at ibinalot sa katawan.

"What's with towel?" Tanong nito na may pilyong ngiti at hinablot ang tuwalyang suot niya at itinapon.

"Ano ba, mamaya na iyan. Patutulogin ko muna ang bata. Tingnan mo humihikab na."

Bumitaw naman ito at napakamot nalang ng batok. Napangiti siya.

Kinarga niya ang anak at inihiga sa kama. Tumabi siya rito at hinagkan sa pisngi saka kinantahan ito habang tinapik-tapik ang likod para makatulog.
Tumabi naman sa kanya si Sebastian at yumakap sa likod niya saka bumulong sa kanya. "I love you. You are the best mother in the world. I'm so proud to have you both." Wika nito sa may tainga niya habang nakapulupot parin ang ang kamay nito sa baywang niya.

Halos malunod naman siya sa saya.

"I love you too." Sagot niya. Ang puso niya ay halos malunod sa sobrang saya. "Mas maswerte ako I have you both. You are the greatest blessing in my life." Nangilid ang luha niya. Luha ng kasiyahan. Wala na siyang mahihiling pa.

Mas lalong humigpit ang yakap nito sa kanya at inilapit pa ang mukha nito sa may batok niya.

"Baby matulog ka na." Halos paanas na sabi ni Sebastian sa anak.

Napangiti siya. Hindi talaga ito makapaghintay.

WAKAS