“Hindi naman ako gumagamit nun.” Boom mali ang banat.
“Did you invent the airplane?” Bumabawi. “Because you seem WRIGHT for me.” Ngumiti lang si Allisha.
“Si Dirge ba ako?” DotA player.
“Hindi, si Miguel ka.” Sabi ko.
“Kasi ang pag-ibig ko para sa iyo parang ako.. undying.” Para lang may masabi? Hahaha. Okay lang yan, dude.
Isip ka pa, Rupert. “May Bluetooth ba ang puso mo?” Kinuha ko yung bulaklak na hawak niya at binalik sa vase. “Paki-activate nga. Papasahan ko lang ng pagmamahal ko.”
“Palagi namang bukas.” Naks. “Kaso ibang pagmamahal ata ang nasasagap.” Boom marami kasing singit.
“Kayo na?” Tanong ni Kyle. “Kailan pa?” Hindi. Hindi pa. Walang sumagot sa aming dalawa. Nahalata niyang awkward kaya iniba na lang ang tanong. “Sino nanalo?”
“Mukhang pinakamatindi yung banat ni Christine.” Sabi ni Patrick.
“Woo! Banat girl!” Tatalon na ata sa kama kung saan nakahiga si Allisha.
“Oo nga, mukhang magtataksil ka eh.” Biro ko at tumawa naman sila. “Uso ba ngayon ang may age gap?”
“Langya.” Sabay pa silang nagsalita.
“Tsk, nagtataksil na nga ang isa,” Bad Christine is bad.
“Grabe naman yan!” Nagreklamo ang nagtataksil. “Taksil agad? Akala ko ba labanan yun?”
“So biro lang yun?” Seryoso si Patrick. May halong inis at sakit nung sinabi niya yun, pero natatago lahat sa isang ngiti.
“Oo.” Ayos lang yan. May Audrey ka pa naman. Nasaan na nga pala ang girlfriend niya na yun? “Kinilig ka lang, nafall na agad?” Problema yan sa ating generation ngayon, jusko. Never fall for sweet words.
“Okay, change topic!!” Ako na ang umawat. “Umiinit na sa kwarto!”
Allisha’s POV
“Kaya ko na naman po.” Inaalalayan ako nila Kuya Patrick papasok sa kwarto ko. Kanina pa ako sabi nang sabi na may paa ako at kayang-kaya maglakad. Ayaw ako paniwalaan. Nakakaawa pa raw ako. May sakit na nga; ininsulto pa. Ang mga kapatid ko nga naman. “Kung papasok ako sa CR, sasama rin kayo?” Bigla naman akong binitawan.
“Wag na nga. Ang bait ng mga kapatid mo tapos ganun?” Pumunta na si Miguel sa kwarto niya.
“Drama king!” Sigaw ni Kuya Patrick. Humina naman yung boses niya nung ako na ang kausap. “Magpahinga ka na muna. Bawal na magpuyat.” Wow! Concerned brother is concerned. Umiiral ang pagkapanganay mo.
“Opo!” Sinara ko na ang pinto at inamoy ang loob ng kwarto. Amoy lalaki! Sino bang natulog dito nung nawala ako? May mga nabago rin. Nawala na yung mga papel sa table. Yung kama bagong palit ang bed sheet. Kumuha na ako ng damit sa cabinet para makapagbihis nang makita ko yung collage na ginawa ni Kuya Rupert.
“I loved you, I love you, and I will you love forevermore.” Yung totoo, nakuha mo yan sa Google noh?
Dahil sa lalaking yun, nagkakulay ang bakasyon ko. What if hindi ko siya nakilala? What if hindi kami pinagkita? What if he doesn’t exist? What if he doesn’t know I exist? What if.. What if.. Tama na nga yung what if na yan. Live the moment. Nangyari na ang dapat mangyari. Nangyari na ang tadhana at wala ka nang magagawa dun.
Tuloy pa kaya ang flight namin sa Saturday? Kung saan patapos na, saka naman niya sinabi, pero baka nga love takes time. Kung saan ending na, saka malalaman kung love ba talaga. Ang tanong, ending na ba ito? Or it’s just getting started? Kapag may ending, may beginning so ano naman ang magsisimula pagkatapos nito?
--------------------------------------------
AUTHOR’S NOTE
Last update na for the year 2014! Wow, grabe lang. When 2013 ended, less than 50k lang ang reads nito! Ngayon, ang laki ng tinaas! Thank you talaga mga MATTiniks! It means so much to me! Sana naenjoy niyo ang mga chapters. Wag na wag kayong magsasawa sumuporta sa fanpage ha? Thank you for this year!!! Isa kayo sa mga nagpasaya sa akin!! Matatawag ko na itong proudest achievement, hahaha. Wala naman kasi gaanong nangyayari sa buhay ko rito kaya nagiging libangan ko ito. I hope I could finish this before I turn 15! Dumating na si inspiration. Kailangan lang umalis ni katamaran. HAPPY NEW YEAR, ISWAR READERS!!!! SARANGHAJA!! FIGHTING!! MORE KILIG MOMENTS!!
No offense, but I never thought stupidity is a thing right now. Nakalagay na ngang 'fanpage', magtatanong pa kung fanpage?! Nakakainish at nakakairita lang, hahahaha. Ayun, sana bago kayo magtanong, may sense ang itatanong niyo kasi masasapak ko kayo eh, HAHAHAHA. Yun lang. Ang pangit lang ng bungad sa akin. Pasalamat kayo magbabagong taon na XD Sorry rin sa matatamaan, pero kasi kailangang masabi eh. Alam kong mas matanda ka/kayo kaso parang ako pa may isip, HAHAHAHA.
The New Year stands before us, like a chapter in a book, waiting to be written. We can help write that story by setting goals.Set your target. I’m only fourteen years old, yet I’ve managed my objectives in life, not only for the year. I’ve already picked my course in college plus another bonus course with plans of migrating abroad after garnering the experiences needed. You know, it’s not too late to organize your life. It never will be. You have to find your purpose, your aim.
This chapter is dedicated to:
Kookie014
myvxoxo
Proud_KPOPFangirl
angelicious2153
BlueTart
shimplhengmhaldita
girlovesbyun
imadumbgirl
DEERestLemonCandy
luhannie372
BINABASA MO ANG
It Started With A Reply
Fanfiction“You can be with someone for 2 years and feel nothing. You can be with someone for 2 hours and feel everything. Time does not measure love.” There are events in our lives that happen all of a sudden in a short period of time. They change your perspe...
Chapter Seventy-Two
Magsimula sa umpisa
