Merhaba!
Ben Azra, Azra Karakaya.
Şu an ipek çarşaflar arasında, adını bile hatırlamadığım bir adamın koynunda sereserpe yatıyorum. Çıplağım ve biraz da terliyim.
Az sonra dış kapımda bir anahtar dönecek, gelen kişi dosdoğru yatak odamın yolunu tuta...
Bu cümleler bu sırayla, oldukça sinir bozucu bir tonda Azra'nın beynine kazınmıştı. Ve tıp bir anda level atlayıp beyin naklini kolay ulaşılabilir bir işlem haline getirse yine de unutamayacak gibiydi.
Bu yüzden hastaneden çıkmak yerine Gülse'yi bekliyordu. Sabah gelirken, akşam yemeğe çıkacaklarından haberi vardı. Öyle ki Gülse 3 gün gelmesi için başının etini yemiş, son iki gündür ise her gününü kendisine yemeği hatırlatarak geçirmişti. İsmini unutsa bu gün yemeğe gideceğini unutmazdı.
Gülse her zamanki gibi koluna bir kumral takmış, bulutların üzerinde geziyordu. Adamı öyle bir anlatmıştı ki, anlattığı adamın birileri tarafından keşfedilip manken olmama ihtimali yoktu. Yine muhtemelen sadece kumral, ortalama bir Eros Gülse'yi tam kalbinden vurmuştu. Bu seferki basketbolcuydu, boyu da 1,92'ydi. Gülse bu hayatı 1,90 üstü veya kumral erkekler için yaşardı. En çok sevdiği iki şey aynı bedendeydi ve birlikte olduğu adama bu yüzden daha ilk haftadan tapıyordu.
Azra'nın o akşam üstü üzerinde yüksek bel bir pantolon, vücudunu tam saran bir body vardı. Hastanede askılı giymek pek alışkanlığı olmasa da beyaz önlüğü bunu kolaylıkla kamufle ediyordu. Crocs'larını çıkarıp ayağına henüz geçirdiği topuklu ayakkabılar kombinini şıklaştırmıştı. Gülse'nin serviste hala kan almakta ya da hasta dosyası hazırlamakta olduğunu biliyordu. Zaten saat de yemeğe gitmek için erken sayılabilirdi.
Bu yüzden Gülse'ye nerede olduğunu haber veren bir mesaj yazdı ve odasına geçti. Hasta dosyalarını alıp incelemeye başladı. Sanki öylesine olmuş gibi eli bir anda 3 hafta öncenin dosyalarına gitti, Begüm'ün dosyasını buldu.
Kontrol zamanı geçeli bir hayli olmuştu. Ancak o henüz yanına uğramamıştı. Oysa Berra'dan laf arasında Begüm'ün kendisinden fazlasıyla memnun kaldığını öğrenmişti. Berra'nın arkadaşıydı, riskli bir gebeliği vardı. Onun hakkında gerçekten endişelenmişti. En azından kendisine olmasa bile herhangi bir doktora zamanında kontrole gidip gitmediğini bilmek istiyordu. Bu durumu aklının bir köşesine yazdı.
Birçok hastanın dosyasını inceleyip bitirdiğinde saatin altıya geldiğini gördü. Gülse'ye bakmak için toparlanmaya başladı. En azından işlerinin erken bitmesi için ona yardım edebilirdi.
