Στο τελευταίο θρανίο

Παρτ8

Μα τι μπορω να πω σε εναν αγνωστο.Το σιγουρο ειναι πως δεν θα αναφερθω στο παρελθον μου. Ειμαι έξω εγω ο Κωνσταντινος και το σκυλακι μου. Θελω να του αρχίσω κουβεντα αλλά δεν ξέρω απο που.

-Και Στεφανία πως είναι το σχολείο σου? ρωταει ο Κ. Πραγμα που με εξέπληξε. Μα καλα τοσες ερωτησεις υπαρχουν.

π.χ. Εχεις αγορι? Το ξέρεις ποσο θελω να σε....?

Κατι παντως πιο δημιουργικο.

-Απαισιο . λεω Εσυ εχεις τελιωσει τις σπουδες σου? ρωταω

Με κοιταει σαν να σκευτεται πολυ....

-Βασικα δεν σπουδάζω.... ειμαι καλλιτεχνης.... ζωγραφίζω...λεει.

-Α... ενδιαφερον... και τι ζωγραφίζεις? ρωταω με φανερο το ενδιαφερον να μαθω.

-Οτι με απασχολει... Τοπια...ανθρωπους...λεει και τα λογια του ακουγονται στα αυτια μου σαν κατι το απθανο ,...

-Δηλαδη μπορει να με ζωγραφισεις καπια στιγμη? λεω

-Και που ξέρεις πως δεν το εχω κανει αυτο ήδη? λεει

Μου πεφτει το σαγονι κάτωωωω .....

-Αληθεια? ρωταω

-Χαχα οχι αλλα αξιζε η αντιδραση σου ....λεει με ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια

-Α... μαλιστα λεω γελοντας και τον σπροχνω παιχνιαρικα

Περπαταμε ...γελαμε... για αρκετη ωρα φτανω στο περιπτερο πηρα και τα τσιγαρα της μανα μ και τωρα γυρναμε πισω... Συζηταμε τοση ωρα.. για διαφορα θεματα... Τι ωραια που περναει η ωρα μαζι του τωρα καθομαστε σε ενα παγκακι κατω απο το σπιτι μου .,εχω δεσει το σκυλακι στο παγκακι...

Τοση ωρα που μιλαμε συνιδητοποιω πως δεν εχω μαθει τιποτα για αυτον συγκεκριμενο... Καταρχας ..που μενει? Και πριν μπω στο πειρασμο να τον ρωτησω το σκυλακι μου αρχιζει και γαβγιζει σαν τρελο...

-Σσσσ τι επαθες? και το χαιδευω στην καφετια γουνα του...

Διχνει πιο ηρεμος... Βγαζω ενα τσιγαρο απο το πακετο μου και προσφερω ενα στο Κ.

-Οχι δεν θελω.... Κανει κακο στα παντα δεν θα επρεπε να καπνιζεις...λεει

-Τι αλλο κακο μπορει να παθω?λεω με ειρωνια

-Τι εννοεις?λεει

Τι να πωω πως αρχιζω και την παταω ασχημα με το χαμογελο σου? τα ματια σου ? τα χειλη σου? ή πως ειμαι μια καταστραμενη ψυχη?'ή πως ευθηνομαιι εγω για το θανατο της Κατερίνας?

-Κωνσταντινε..?

-Οριστε Στεφανια?

-Δεν ξέρω τιποτα για εσενα... εννοω εσυ ... ξερεις αρκετα.

Με κοιταει με ματια που δεν μου δηλώνουν τιποτα.

-Δεν εχω ουτε το τηλ. σου... λεω..

Σηκωνομαι ,ξελίνω το σκυλακι μου και προχωραω στην πορτα του σπιτιου μου με γρήγορες κινήσεις ο Κωνσταντινος με προλαβαίνει...

-Εει... στασου.... λεει και μου χαιδευει το μαγουλο... δεν υπαρχει λογος να νευριαζεις... λεει

Βγαζει ενα στειλω και με τα κρυα του χερια απο το κρυο περνει το χερι μου και σημιωνει προφανως το τηλ του.

Με κοιταει με αυτα τα απιθμενα ματια του και νιωθω το στομαχι μου να χωρευει Τρανσε...

Του αρπαζω το στιλο και του σηκωνω το μανικι του βλεπω ενα σημαδι πολυ βαθυ σημαδι...Το αγνοωω προς το παρον... Του γραφω απο τη μεσα πλευρα του χεριου του το κινητο μου και μια καρδουλα...

Φαινετε ξαφνιασμενος αλλα παραλαληλα ενα χαμογελω στολίζει το προσωπο του.

-Ξερεις Στεφανια τι θα έλεγες το απογευμα της Κυριακης να παμε μια πιο επισημη βολτα... ενοωω..εμμ... ενα ραντεβου.λεει

-Ακουγεται πολυ ενδιαφερον και που ακριβως σκευτεσαι να παμε ? ρωταω

-Στο σπιτι μου τι λες?

ΟΡΙΣΤΕΕΕΕΕΕΕΕ επιτελουςςςςςς !!! να χαρω και εγω λιγακι

- Θα μαρεσε. Ομως θα ερθεις εσυ να με παρεις . λεω

-Μα φυσικα ... δεν θα μπορουσα να σ αφησω να ερθεις μονη σου, λεει

-Τελεια ... τα λεμε τη Κυριακη . λεω και του δινω ενα απροσμενο φιλι στο μαγουλο.. και μπαινωω μεσα στο σπιτι

Ο Κωνσταντινος πιανει το μαγουλο του ενιωθε ακομα τα καυτα χειλη της Στεφανιας απανω στο παγωμενο δερμα του .... << Οοο Στεφανιαα.... την Κυριακη...σε τεσσερης μερες>>