Στο τελευταίο θρανίο

Παρτ 19

-Πραγματικά νομίζω κάποιος θέλει να με τρελάνει.λεω στην Αναστασια
-Ρε μην σκας...μπορει να το εχασες εσυ η ιδια, μην εισαι τοσο υπερβολικη...αμεσως καποιος στο πηρε μεσα απο την τσαντα. Λεει
-Ενταξει εχεις δικιο ολο βλακειες ειμαι τωρα τελευταια.λεω
-Καλα αραξε φαε και επιτελους να βαλουμε λιγη μουσικη....λεει και παει στο ηχωσυστημα και το δυναμωνει...στο τερμα.

Εκεινο το βραδυ ενιωσα τελεια πραγματικα ο εαυτος μου γελουσα ,επινα και γενικως περνουσαμε καλα μεχρι να θυμηθουμε την Κατερινα και να γινουμε για αλλη μια φορα σκατα.

-Σηκω,παμε να φυγουμε.λεει η Αναστασια και σηκωνεται παει στην ντουλαπα και πιανει δυο φορεματα.

-Ελααα ρεεε αφου ειπαμε να αραξουμε και ασε που ειναι αργα και νυσταζω.
-πολύ μαμουχαλη μου έγινες εσύ.
-καλά λες...δως μου το κοντό μαύρο φόρεμα.... Λέω
-επιτέλους .....φωνάζει η Αναστασία ....εγώ λέω πώς σήμερα θα γνωρισεις ένα μαναρι και θα ξεχάσεις τον .... Πως το ειπες;
-Κωνσταντίνο λέω με έναν αναστεναγμό
-απαπαααα χάνω την κολλητή μου. Πάρε τον κωλο σου και έλα να σε βαψω
.....

Μεριά Κωνσταντίνου
Ποσό όμορφη είναι.... Μα καλά που πάνε τέτοια ώρα; Το ήξερα πως όλο ανωριμότητας είναι. Καλύτερα να τις ακολουθησω.