Στο τελευταίο θρανίο

παρτ 3

Ειλικρίνα Στεφανία μου ηρέμισε.Ανάσες... αχχ..... φουυ... ισπνοεί-εκπνοεί. Λέω στον εαύτο μου πολλές πολλές φορές.

Εντάξει απλώς χρειάζομαι ύπνο δεν είναι τίποτα .

Κάθε βράδυ 00:30 ξυπνάω απο όνειρα τα οποία δεν θυμάμαι.

Αλλά προφανώς δεν θα είναι ευχάριστα.

Πηγαίνω στο κυλικείο, εκεί που άφησα πριν κανενα εξάλεπτο την Αναστασία.

Στρίβω στην γωνία του διαδρόμου και..... την βλέπω να σαλιαρίζει με τον Δημήτρη. Μπλιαααχ

-ΓΚΟΥΧΟΥ ,γκουχου. προσπαθώ να τους διακόψω και νομίζω ο,τι πιάνει . Μόλις με βλέπει ο Δημήτρης πέρνει το κλασικό ύφος ...Πωωω ήρθε η μαλάκω .... Από την αλλή βλέπω μια αναψοκοκκινησμένη Άνα.

Αμάν ρε Αναστασία πρωί-πρωί θα γλιστρίσουμε.... σκευτομαι γιατι αμα πω κατι τέτοιο δεν την βλέπω να βγάλει μια ώρα απο την ντροπή της

-Θες κάτι? με ρωτάει με φανερό εκνευρισμό ο Δημήτρης

-Ναι... υψώνω την φωνη μου .και συνεχίζω ....τον ΚΑΦΕ μου τραβας ζόρι??? λεω

-Στέφ μου είναι στο τραπεζάκι πίσω μου. λέει η Άνα που προφανώς την έχουμε φέρει για άλλη μια φορά σε δύσκολη θέση με την κόντρα μας.

-Οκ λέω ξερά και εξαφανίζομαι από το οπτικό τους πεδίο.

Βγαίνω έξω για να με χτυπίσει ο φθινοπωρινός αέρας αλλά και για να απολαύσω την αντίθεση του ζεστού μου καφέ πάνω σε ένα μεταλικό κρύο παγκάκι.

Βρίσκω ένα ελεύθερο κάθομαι και πίνω την πρώτη γουλιά του απολαυστικού καφέ μου. Να σημιωθεί πως πίνω cappucino μετριο με μαυρη ζάχαρη και κανέλα.

Ξάφνου βλέπω πως πάνω στο χάρτινο ποτίρι του καφέ λέει

καλή απόλαυση ♥.

Σκεύτομαι πως για ακόμα μια φορά θα είναι της φαντασίας μου ,η οποία αυτό τον καίρο οργιάζει.Επίσης ο καφές ήταν αρκετή ώρα εκτεθημένος και απροστατεύτος επειδή η Αναστασούλα ήθελε να ....φιλιέται με το ''καλό της''.

Το παρατηρώ καλύτερα και ύστερα σκεύτομαι να συγκρίνω τον γραφικό χαρακτήρα με αυτό του θρανίου μου, αλλά πριν ανέβω θέλω να τσεκάρω τον κόσμο που βοηθάει σήμερα την κυρ.Φλώρα.

Κοιτάω μεσα στο κυλικείο και βλέπω την κυριούλα μόνη της .

-Συγνώμη .κυρια Φλώρα σήμερα μόνη σας δουλεύετε?λεω

-Ναι παιδί μου ο Βαγγέλης σήμερα έχει ρεπό. λεει

ΜΜΜ.... μου θέλει και ρεπό. Όλη μέρα κάθεται και δουλεύει η κυρ.Φλώρα μόνη της .

Βγαίνω απο το κυλικείο με προορισμό την τάξη.

Φουργιόζα , φουργιόζα αφήνω το καφέ μου στο πρότελευταίο θρανίο φτάνω στο τελευταίο ''γραμμένο'' θρανίο.

Το κοιτάω κανα δίλεπτο με το στόμα μου ορθάνικτο. Καθώς το "γραμμένο " θρανίο δεν είναι πια γραμμένο.

Νομίζω πως θέλω ένα διάλειμμα .ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΛΙΓΟ ΤΗΝ ΓΗ ΝΑ ΚΑΤΕΥΩ.

Εντάξει είναι επίσημο η Στεφανία τρελάθηκε. Μα Όχι δεν τρελάθηκα έχω τον .... Μα καλά πριν λίγο .. τι πριν λίγο τώρα έβλεπα τον καφέ μου. Ποιος μπορεί να το πήρε μέσα απο τα μάτια μου.

Κι αν δεν το πήρε κανείς ? Κι αν όλα είναι στην φαντασία μου? Μα τι λέω αφού έχω ακό.α την γεύση κανέλα άρα έπινα καφέ.

Κάποιος με δουλεύει χοντρά ή έχω αρχίσει και τα χάνω.

Μετά απο λίγο χτυπάει κουδούνι...