Στο τελευταίο θρανίο

Παρτ 20

Μεριά Κωνσταντίνου

Τις βλεπω που περνουν την λεωφόρο κι περιμενουν ταξι.
Ποσο προκλητικά εχουν ντυθει.
Σαν να επιδιωκουν το κακο!
Ποσο εχουν αλλαξει τα χρονια,τουλαχιστον μπορω να τις προστατεψω.
Η Στεφανια με αυτο το μαυρο φορεμα , αφηνει τα ποδια της γυμνα ,το μπουστο της αναδικνυεται αψογα.
Αναθεμα αν την αγγιξει κανεις...
Ποσο την θελω αλλα δεν μπορω να ενδωσω... ειμαι αυτο που ειμαι ....και εκεινη ειναι ενα κοριτσι λυκειου...
Παντως το να την βλεπω να χαμογελαει ετσι ειναι αναζογωονητικο.

-Ακουλουθα το ταξι,Δαμιανε.
-Μαλιστα , Αφεντη.

Τον Δαμιανο τον εχω πολυ καιρο υπο την δουλεψη μου. Ειναι εμπιστος και πολυ υπακουος.

Μεριά Στεφανίας

-Που να σας παω κοριτσια. λέει ο ταξιτζης.
Κοιτάζω την Αναστασια με νοημα να πει εκεινη την κατευθυνση.

Του λεει καπου, που δεν εχω ξανα παει,ειναι αποθηκη μου εξηγει.
- Μα καλα ρε, εισαι ηλιθια εβαλα αυτο το φορεμα για να παω σε αποθηκη;
-Ηρεμισε , υστερικη εχεις γινει. μου λέει η Αναστασία.
-Εχεις δίκιο έχω ανάγκη να χαλαρωσω. λεω παιρνοντας μια βαθια ανασα

Μετα απο κανα 20 λεπτο
-Κοριτσια φτάσαμε. λέει ο ταξιτζής
-Οριστε. Κρατήστε τα ρέστα. λέει η Αναστασία και βγαίνει γρήγορα από το αμάξι.

Η Αναστασια γυρναει και μου λεει , δινοντας μου ενα χαπακι.
-Παρε αυτο ...
Την κοιταω ,σκαλωμενη.
-Επιστευσουμε, θα περασεις καλα.μου λεει
Το παιρνω και το βαζω στο στομα μου (πραγματικα θελω να ξεχαστω) την βλεπω να κανει το ιδιο και καθυσηχαζομαι λιγο.

Πλησιαζει μια γκαραζοπορτα την ακολουθω σαν χαμενο σκυλακι.Χτυπαει την αλουμινενια πορτα δυο φορες και μια ξεχωριστα. Και κατευθειαν ακουγεται ενας ενοχλητικος θορυβος που με κανει να ανατριχιαζω , η πορτα ανασηκωνεται με δυσκολια. Και ξεπροβαλει ενας τυπος περιπου στην ηλικια μου λιγο παχουλος.

- Καλως τα ματια μας τα δυο...καθε εβδομαδα εδω θα σε εχουμε;Θα μας κακομαθεις με την παρουσια σου. αναφερεται προφανως στην Αναστασια.

-Ασε με ρε...τον κοιταξε υποτιμητικα και τον εσπρωξε.Μετα εκανε το περπατημα του μοντελου, αναδικνυοντας ετσι τον πανεμορφο κωλο της. Γυρναει και μου λεει με το συνηθισμενο πονηρο της βλεμμα....-Ελα...
Εγω μη μπορωντας να κανω κι αλλιως πηρα μια βαθια ανασα και προχωρησα. Πρσπαθοντας να μιμηθω το βημα της.

Προχωρησαμε σε ενα χωρο με ελαχιστα φωτα. Μπορουσα να αντιληφθω οτι υπηρχαν ατομα γυρω μου ...ακουγα φιλια.Εντομεταξυ αρχιζα να νιωθω καπως διαφορετικα.Σκεφτηκα το χαπακι που κατεβασα πριν.

Ευτυχως εβαλα τα all star μου γιατι δεν νομιζω να μπορουσα να γυρισω με τακουνια. Ηδη ενιωθα τα ποδια μου φτιαγμενα απο ζελε.
Φτασαμε μπροστα σε μια αλλη πορτα γραφειου. Την ανοιξε ολο χαρη. Βγηκε ενα ντουμανι απο καπνο. Φωτα διαφορετικου χρωματος ενοχλησαν τα ματια μου που ειχαν συνηθησει το προηγουμενο σχετικο σκοταδι.Υπηρχε τρελη φασαρια ο ενας αγκαλια με τον αλλον παντου παρεες ,γελια.(καλη δουλεια κανει η πορτα)
Πηρα μια ανασα και ο καπνος πλημμυρισε τα ρουθουνια μοθυ...ηταν διαφορετικος αυτος ο καπνος,απο τον κανονικο....αααα θυμηθηκα την μυρωδια αυτη... Πιανω το μπρατσο της Αναστασιας και της λεω
-σιγουρα;
- Το χρειαζομαστε και οι δυο. μου λεει
Πιανει ενα ποτο απο το τραπεζι και μου το δινει πιες το μονορουφη.
Το κατεβασα με την μια χμμ βοτκα με λεμονι.
Εκανα ενα βημα και παραπατησα σε ενα μπουκαλι που βρισκοταν στο πατωμα, με ισορροπησε ενας με μεγαλες παλαμες.
Κρατουσε τους ωμους μου και αισθανθηκα την πιεση των δακτυλων του.
-Αναστασια μου την εστειλες για τα γενεθλια μου;Τι καλη που εισαι.λεει ενας ψηλος ξανθος
-Μην γινεσαι μαλακας Αγγελε.
-Καλα, ελατε να κατσουμε και να μου συστησεις την φιλη σου.
Αφου καναμε τις απαραιτητες συστασεις και ειχαμε κατσει σε ενα μοναχικο καναπε που ηταν σαν να επεβλεπες τους παντες μου προσεφερε ποτο ...Η Αναστασια σηκωθηκε και εφυγε απο οτι καταλαβα γνωριζε αρκετο κοσμο και εμενα νομιζω με αφησε σε καλα χερια. Ηξερε ακριβως πως ηθελα να νιωσω,αυτη ηταν η κολλητη μου.Παντογνωστης.
και ξαφνικα αρχιζα και χανομουν....εξτασιαστικα..ηταν σαν να εβλεπα και αλλα και να μην εβλεπα ταυτοχρονα...θυμαμαι ...νιωθω φιλια σε ολο το λαιμο μου , στα χειλη μου...νιωθω μετα απο καιρο...μια αγκαλια πραγματικη να με εχει σφυκτα πιασει....αν και δεν ειναι αυτος που θα ηθελα να ειναι.Δεν με νοιαζει...Ηθελω να νιωσω ...και νιωθω.
Χειλη ... Ποτο...Γελια..

Μεριά Κωνσταντινου

Μπηκε μεσα σε αυτη την γκαραζοπορτα εδω και μια ωρα... Να μπω μεσα , να ορμησω ή να καθομαι να σκεφτομαι αν βρισκεται σε κινδυνο και να μην κανω τιποτα;

I'm back...σχολιαστε θελω γνωμη είτε θετικη ειτε αρνητικη. :-). (Εκανα να ανεβασω ΑΙΩΝΕΣ λογο πανελληνιων αλλα απο εδω και περα καθε εβδομαδα)