-Tamamlandı-
"Sadece dün!" dedi ve durdu. Kelimeler şuan onun için darağacında sallanan bir ipe diziliyordu. Birazdan dudaklarından dökülen kelimeler ile ip iyice kıvama gelecek ve boğazını sıkacaktı.
"Evet sadece dün aldığım bir haberde adı sanı d...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Rabbim tüm şehit ailelerine sonsuz metanet versin...
*
"Vatan Sağolsun..."
Tüm acıları, yıkılmışlıkları, yürek yangınlarını içine sığdıran iki kelime. Büyük bir yutkunma, ardından bir damla göz yaşı ve akla gelen kırmızı beyaz hilalin gölgesi.
Bir yıldız daha kaymıştı dünyadan. Yaşadığı toprak uğruna, hilale yıldız olmak niyetiyle, zalimliklerin kol gezdiği dünyaya şehit olarak yummuştu gözlerini bir Vatan aşığı.
Gidene zor olmuyordu elbet. Şehit olup, peygamber komşusu olana zor mu gelirdi? Olan kalanın yüreğine oluyordu.
Şuan gözünün önünde güçlü durmaya çalışan yiğit Türk annesi gibi. Tek evladını sarmıştı al bayraklı tabuta. Bir yandan göğsü kabarıyordu elbette ama evlat acısı çok başkaydı.
İçine düşen kor, oğlunun 'Al bayraklı tabutuma gülümseyerek bak annem.' demesi sayesinde bir miktar hafifler gibi oluyordu ama tabutun önünde ay yüzlüsünü gördükçe yeniden alevleniyordu.
Gülşah dişlerini olabildiğince sıkmış, gözlerinden düşen damlaları yanında ki acılı anneye belli etmemek için anında siliyordu. Daha taze askerdi şehit düşen yiğit. Ne heyecanı vardı kim bilir. Seve seve on iki aylık vatan görevinden sonra komutanlarına özenip meslek olarak da asker olmayı seçmek istemişti. Suriye hattını müdafaa ederken gelen kalleş saldırıda şehit düşmüş, vatanına kanını armağan etmişti.
"Vatan onlara minnettar anacım. Senin gibi analarada minnettar." dedi içi kıyılarak.
Gözlerinden yaş akmasına rağmen oğluna verdiği söz hasebiyle dudaklarında ki tebessümü koruyan anne, yanında ki güzel kıza baktı.
"Asıl size minnettar bu vatan güzel kızım. Allah sizi korusun, kollasın. Karşınızda ki hainleri de helak etsin." Hıçkırıkları böldü ara ara konuşmasını. Gülşah'ın elini sıkı sıkı tutuyordu. Yaşlılıktan kırışmış eline sevgiyle baktı Gülşah. Yüreğini akıttı gözlerine ve baktı şehit annesine.
Bir müddet acılarını bakışlarında yaşadılar. Sonra sıkı sıkı sarıldı Gülşah.
Bir şehit uğurlamasını da böyle geçirdi. Şüphesiz ne ilk uğurlamasıydı ne de son uğurlaması olacaktı.
Daha bir yıl dolmamıştı çocukluk arkadaşı Ahmet Alp'ini al bayrağa sarılı tabutuylauğurlayalı. Toprağı kurumadan, dökülen kanının hesabı sorulmuş, onu öldüren kahpe kendi postalları altında ezilerek son nefesini vermişti.
