-Tamamlandı-
"Sadece dün!" dedi ve durdu. Kelimeler şuan onun için darağacında sallanan bir ipe diziliyordu. Birazdan dudaklarından dökülen kelimeler ile ip iyice kıvama gelecek ve boğazını sıkacaktı.
"Evet sadece dün aldığım bir haberde adı sanı d...
Ben, dün gece bu zalim dünyaya bir can vermek istediğimi söylemiştim hayat arkadaşıma. Onca kaybettiğim canların ardından yeniden acıyı sırtlanmak istemiştim.
Kaderine hükmedemeyeceğim bir evlat doğurmak istemiştim.
Nereden baksan, delilikti.
Mesleğimden beni uzun süre ayıracak olan küçük bir varlık gözümün önünde canlandı, küçük bir bebek. Sevdiğim adamın ve benim bir parçam.
Benim ölünce ülkeme bırakmış olacağım bir mirasım vardı elbet ama bu evladın varlığı belki nişanemikuvvetlendirecek bir miras olurdu, kim bilir.
Üzerime geçirdiğim şeritli siyah triko kazağı, siyah deri pantolonun içine attığımda dağınık saçlarımı toplamaya yeltenecektim ki belime sarılan kollarla saçlarımı serbest bıraktım. "Benim güzel karım çok gergin gibi."
Başımı omzuna yatırarak çevirdiğimde açık saçlarımı okşayarak geri çekti ve avucuna değen saçlarıma koklayarak öpücükler bıraktı. Gerginliğiminsıyrıldığını hissettiğimde gülümsedim.
"Yordum mu seni? Ondan mı bu gerginlik?"
"Tuğrul!"
"Efendim Gül'üm?"
Bebek istiyorum lafını erken dediğimi düşünüyordum ama bu istediğim gerçeğini değiştirmiyordu. Yaşımın otuza varmasına çok kalmamıştı ve bu yüzden sevdiğim adamdan bir tane parçam olsun istiyordum.
Sadece bir tane.
Bebek demek aslında benim için uzun bir süre görevimden ayrı düşmek demekti aynı zamanda. 9 ay kadar bir süre de operasyona çıkmayacak, bebek kendini toparlayana kadar bu süre uzayacaktı elbette ve bunun üzerime çöken mutsuzluğu çok başkaydı.
