CHAPTER 2

45K 1.2K 173
                                    

Chapter 2: Mr. Stanislaki

Reeve Lowel's Point of View

My mouth, for sure, is now hanged open. Kahit siguro itabi si Stevan sa kanya ay magmumukha itong driver! He's that gorgeous.

Nakasuot lang ito ng boxer at gulo gulo ang kanyang buhok. He looked like he just got up in bed.

"Go, Reeve. You can do it, girl!" I heard Colleen whispered. Pero hindi ko na siya pinansin dahil nakatuon ang atensiyon ko sa lalaking nasa harapan ko.

I never in my whole life got attracted to my opposite sex. When I'm with Stevan, siya lang ang nakikita ko and nothing else. But look at me now, drooling at someone I've never seen before. I stared up at his face.

He's a tall man in his early thirties. All his muscles are perfectly in shape and in its right places. Yum! Nagmumukha akong maliit kahit nakapwesto lang ako sa harapan niya. He looked so fine and gorgeous with a pink kissable lips. Lalo na at naka awang pa ang mga ito dahil sa gulat. His brows are so thick, at bagay na bagay lang ito sa kanya. Even his eye lashes is so long, I'm jealous. His eye color? Isn't it gray? May lahi ba ang isang ito? Kahit ang ilong niya ay napakatangos. They say, nobody is perfect, but I say he is perfect. Siguro ay mahal na mahal siya ni Lord dahil napaka perpekto ang pagkahulma niya sa taong ito.

"Hi?" Nahihiyang sabi ko sa kanya. Is he checking me out, too? For sure, nasa isip niya kung bakit ako naligaw dito. With an average face like this, he will think that I'm ugly and no one will actually like me.

"Sorry you got the wrong number." Sabi naman nito at dali-daling sinarhan ang pinto. Ay, may lakad? Hinawakan ko ang pintuan upang hindi niya masarhan.

"Sandali!" Sigaw ko, even if I'm small, my voice is so loud. Sinamaan niya ako ng tingin. Did I wake him? Because I am hundred percent sure that he just got up from his bed, in the middle of afternoon.

"What else do you need to say?" Napakamot na lang ako sa aking pisnge. Just say it, Reeve! You want revenge, right? Kapag nalaman ito ni Stevan, alam ko sa sarili ko na masasaktan siya. And that's my plan. I want to hurt him the way he hurt me. Forgiveness? I tsked. I won't forgive him... them. May namumuong poot dito sa puso ko. They say, I should move on and forgive but I say I can't move on just like that. Gusto kong gumanti, hindi ako pinalaki ng mga magulang ko para kawawain lang. They should taste their own medicine. Call me immature or what, but I don't want Stevan and Erin to be happy while I'm stuck being sad.

Hindi ma-aapply sa akin ang mga katagang: "Kung saan ka masaya, doon na rin ako." No, shit. Kung saan ka masaya, sisirain ko.

"Look here, Miss." Geez! Even his voice is so cool. Nakakaakit ang boses niya. Hindi ko napansin na habang nagiisip ng malalim ay nakatingin lang ako sa mukha niya.

"I'm looking." I whispered because I am literally looking at him! I couldn't keep my eyes off him.

"My condo number is 638, so fuck off." The way he cussed, why is it so freakin' sexy? Nakakainis naman dahil na attract ako kaagad sa kanya! Who wouldn't be?

"No..." Sabi ko dahil alam ko sa sarili ko na nasa tamang pinto ako. Sana hindi siya pamilyadong tao. I searched a ring from his finger, pero wala naman itong suot na singsing.

Sana wala rin girlfriend dahil ayaw kong makasakit ng isa pang tao.

"I'm sure that I'm in the right number." He's so impatient! 'Yun agad ang unang pumasok sa isip ko. Dahil sasarhan na naman sana niya ang pinto. Just tell him what you want, Reeve.

The Possessive SociopathWhere stories live. Discover now