Under The Canyon Moon✓

Chapter 9.

Dit is een dubbele update, dus check even of dat je het vorige hoofdstuk niet hebt overgeslagen.. Er gebeuren een paar belangrijke dingen in dat hoofdstuk  :) xx

   POV Madison:

Ik sta op van de bank en loop naar Harry die in de keuken staat. Hij schenkt net koffie in een kom. Cody staat naast hem en kijk hongerig naar boven. 

'Wat heb je 'm gegeven?' vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen. Harry draait zich om en kijk me aan, 'Niks, hoezo?'

'Je liegt.' 'Nee.' 'Wel.' 'Kaas.' 'Oh, oké', grinnik ik.

'Hoe wist je-' 'Cody staat te smeken om meer, Harry', zeg ik, wijzend naar het hondje. 

'Misschien...eh, misschien heeft hij ook zin in koffie', zegt hij schouderophalend. 'Nee, honden mogen geen caffeine. Als je hem ooit koffie geeft, dan wurg ik je.' Ik kijk hem strak aan.

'I won't', zegt hij, terwijl hij zijn handen omhoog houdt en me met een grijns aankijkt, 'Maar mag ik jou wel koffie geven?' 'Altijd', glimlach ik. 

Ik pak de grote mok van hem aan en neem een klein slokje van de hete koffie. Mijn oog valt op het visitekaartje dat Jeffrey me gegeven had en ik pak het op van het keukeneiland.

Riley Woodward. 

'Ken jij hem?' vraag ik aan Harry, terwijl ik het kaartje aan hem laat zien. 'Volgens mij niet, nee.. Maar als Jeff hem aanraadt, dan is het een goeie. Ze zaten op dezelfde uni dacht ik', zegt hij schouderophalend.

'Oh God... Ik moet zeker zelf een band regelen en dat soort shit?' vraag ik, terwijl ik tegen het aanrecht aan leun. 'Ja, maar ik ben er om je te helpen. Beschouw me als..als je mentor. Ik beloof, ik hoef geen salaris en ik doe het graag', zegt hij er snel achteraan als hij mijn blik ziet.

'Weet je dat zeker? Heb je het zelf al niet druk genoeg met je album en-' begin ik, maar hij zegt, 'Ik doe het graag. En lijkt me oprecht heel leuk. Het is belangrijk voor artiesten om elkaar te steunen en te helpen. And we're friends, so what'd you say?' 'Graag. Dank je, Haz', glimlach ik. 'Anytime, Maddy.' 

We drinken  in stilte onze koffie, terwijl Cody de keuken inspecteert met zijn neus. 'Hoe lang werk je al bij Beachwood?' vraagt Harry, terwijl hij een hand door zijn haar haalt. 

Hij kijkt me aan. Ik merk zijn groene ogen op en heb me nooit echt gerealiseerd hoe mooi de kleur eigenlijk is...

'Niet zo lang, vijf maanden bijna. Ik ben toen ik achttien was naar LA verhuisd, maar vorig jaar na dat gedoe met Jordan heb ik een half jaar in Nashville gewoond. En nu ben ik weer terug en ben ik bij Beachwood gaan werken', vertel ik. Harry knikt, 'Hoe was Nashville?'

'Hij was net weg, dus ik voelde me helemaal kut. Ik dacht; ik ga me op mijn carrière richten, maar het enige wat ik heb gedaan, is koffie en milkshakes drinken. Ik ben niet eens naar een studio geweest. De eerste keer dat ik in een studio kwam, was met jou. En ik durf mezelf een artiest te noemen..' Ik schud mijn hoofd.

Ik ben bang dat Columbia Records een fout gemaakt heeft om me een contract aan te bieden. Ik ben nog maar een keer in mijn leven in een fucking studio geweest. Hoe denken ze dat ik.. 

Ik kan dit niet. 

Fuck. Ik loop mezelf weer de grond in te boren, ik moet daar echt mee stoppen.

Ik verdien dit. Ruby zegt het, Evelyn zegt het. Harry zegt het zelfs.

Maar waarom heb ik dan het gevoel dat ik het niet verdien? 

Dat ik er niet hard genoeg voor heb gewerkt, terwijl dat wel zo is?