~ Stockholm ~

3~ Awkward silences

Ik heb bijnamen nodig, de blonde is van af nu Blondie en de andere is .. euhh.. Mr. Butthead. Ja dat past. We zijn nu bij de uitgang en het is nu of nooit. Ik ren weer, ongeveer een centimeter. Mr. Butthead grijpt me al bij mijn arm.

"Auto is de andere kant op."

---

Ik dacht dat ik heel wat akward situaties heb meegemaakt in mijn leven maar dit is echt ondraagbaar. Ik zit achterin, niet in de achterbak, vanwege de vorige keer. Ik zou Mr. Butthead kunnen wurgen vanuit mijn positie, als ik geen touw om mijn handen had. Inderdaad, een freaking touw! Ze hebben me vastgebonden! En de deur zit op kinderslot. Fijn. Om het nog erger te maken staat de radio aan, het is reclame. Ik weet niet of je ooit reclame heb geluisterd op de radio maar er komen best wel wat rare reclames voorbij.  

"Jullie krijgen niks van mijn ouders, jullie hebben de verkeerde uitgekozen." 

"Het gaat niet om geld, het is iets wat je vader heeft."

'Alsnog, je krijgt het niet door mij." 

"We zien wel." And cue to the akward silence. De rest van de rit was volledig in stilte omdat Mr. Butthead de radio had uitgezet. Hij parkeert de auto na een eindeloze stile bij een huis. In the middle of freaking nowhere. Oké, hoe kom ik hier weg? De deur gaat open en ik wordt uit de auto getrokken. Het heeft geen nut! Ik kan hier niet weg! Mijn ouders gaan niks betalen en ik ga hier dood! 

"Home sweet home." Zegt Blondie als hij mij naar binnen duwt. Hij leidt me de trap op en trekt vervolgens een deur open. 

"Dit is jouw kamer, hoe sneller we hebben wat we willen, hoe sneller je hier weer weg bent en weer thuis in je paradijsje bent." Zegt Mr. Butthead terwijl hij ook de kamer binnenkom. 

"Welk paradijs?"  Vraag ik. Ik herinner mijn huis meer als een soort hel. 

"Verwend kreng." Hoe durft hij? Hij weet niks van mijn situatie af! Ik storm op hem af en stomp hem in zijn gezicht. 

"Je weet niks over mij!" Schreeuw ik terwijl Blondie me op het bed duwt. Ze negeren wat er net gebeurde.

"Wij gaan een filmpje maken voor je ouders en dan ben je hier snel weer weg, als ze meewerken." Ik besluit niks meer te zeggen en gewoon doen wat ze zeggen. Misschien, heel misschien geven mijn ouders hun wel het geld en kom ik hieruit. 

"En de camera loopt." Zegt Mr. Butthead, die opeens uit het niets een camera tevoorschijn heeft getoverd. Well, here goes nothing. 

"Hoi mam. Pap. Geef ze gewoon wat ze willen dan kan ik hier ook weer weg. Sorry van de melk en de boodschappen liggen in de hal." Blondie en Mr. Butthead kijken me raar aan. 

"Ik ben klaar." Ze zeggen nog steeds niks.

 "Ik heb niks meer te zeggen, stop de camera." Blondie klikt langzaam op het knopje van de camera. Akward. 

"Als je wilt kan je douchen, de badkamer is de derde deur rechts. Handdoeken liggen in de la." Zegt Blondie terwijl hij me een stapeltje kleren overhandigd. 

"Oké." Ik loop de deur uit en zoek naar de badkamer, dit huis is echt groot! Hoe kom ik hier ooit weg? Ik loop de badkamer binnen en zet de douche aan. Als ik eronder sta kan ik mezelf zien in de spiegel. Mijn blonde haar steekt alle kanten op. Wow, en zo sta ik dus op camera? Ik kijk naar mijn lichaam. Ik heb best een goed figuur. Het enige wat ik eraan haat is die rare moedervlek op mijn heup. Ik was mijn haar met mannenshampoo en stap onder de douche vandaan, oké wat nu?

---

Heejj thanks voor het lezen :) 

Vote? Comment?